комуникација (ж.)
Човекот продолжи да зборува, неврзано, но спонтано – за будењето на пролетта, за загаденоста во Градовите, за неможноста од вистинска комуникација.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Англичанецот го прекина: - Да, но ние треба да ја имаме во предвид и најновата Одлука на Конференцијата на амбасадата од 9 ноември годинава во која се вели да водиме сметка на следново: патот Дебар - Струга наполно да е вон албанската територија и на тој начин да се обезбеди слободна економска комуникација меѓу двата града.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Ги поттикнав да ми помогнат да разберам како биле вовлечени во оваа форма на реагирање во конфликтни ситуации, и да го идентификуваат развојот на таквиот начин на комуникација.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Комплексноста и дистинктивноста на вербалната и пишуваната комуникација постепено ќе биде заменета со еден вид на телеграфско “јасно зборување”.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Постојат други начини за воспоставување на комуникација.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сето она со што се среќаваат во светот околу нив им го дава истиот сигнал: тоа беше тогаш, а електронските комуникации - сега.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
„Маргина“ ќе има двојна функција: од една страна да ги „пополнува дупките“ на комуникациски рудиментарната македонска култура, а од друга страна токму треба да прави дупки!
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Јазикот не е возило што ги разнесува комуникациите напред-назад меѓу индивидуалните умови; тој е координација на физичките околности меѓу членовите на една социјална група, што го задржува структуралниот интегритет и на социјалната група и на индивидуалните членови на таа група.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Според нив дишењето е непрекинато општење на внатрешниот и надворешниот свет, невидлива комуникација помеѓу објективната и субјективната стварност.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
ПСИХОТЕРАПИЈА, некои други проблеми Steve de Shazer КРЕАТИВНО НЕДОРАЗБИРАЊЕ: НЕМА БЕГАЊЕ ОД ЈАЗИКОТ Кога започнав да спроведувам терапија со брачни двојки и семејства (пред околу 20 години), актуелен збор беше „комуникација“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
„Спецификации за цел, комуникациски сателит што не е заведен..“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Комуникацијата, значи, станала примарна компонента на оваа нова уметност, што историски претставува и најдобар одговор на проблемите на меѓучовечката отуѓеност во последниве десетлетија.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Бидејќи, демократијата и пазарот сметаат на движењето, и едната и другиот тежнеат кон тоа да ни ги стават на располагање предметите за комуникација и движење.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ралф Валдо Емерсон, Природа Зборот „кибернетика” го смисли Норберт Винер (Wiener); во 1948-та тој напиша: „Решивме целата област на теоријата за комуникација и контрола, сеедно дали на машини или животни, да ја наречеме кибернетика; зборов го изведуваме од грчкиот збор за кормилар (сиц!).
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тоа е краткорочна, времена граната од значења фрлена преку јазичните барикади, која што го опишува способниот, вешт индивидуалец што собира знаење/комуникациска технологија и ги користи за сопствени цели - лично задоволство, заработувачка, принцип или развој.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Поштата економски и технички е најдостапното и најраспространетото средство за меѓучовечка комуникација на далечина.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Значи, познавањето на “публиката” е неопходно за успешна деловна комуникација.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
wirehead - а) хакер, специјалист за комуникациски хардвер; б)хардверски стручњак за LAN компјутерски мрежи, wirehead-ите се познати по тоа што знаат на пр. од расклопен калорифер да состават терминатор
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Девеесеттите години се феномен за себе. Главна карактеристика е големиот подем на електронската комуникација, тнр. модемско и компјутерско поврзување.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Ако комуникацијата не ја разбираме само како идеализирана говорна ситуација во која вклучените страни толерантно разменуваат мислења креирајќи го на тој начин идеалот за еден демократски универзум, туку ако ги земеме предвид и современите психоаналитички и постструктуралистички сфаќања, тогаш комуникацијата станува далеку помалку идеална.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
