потрча (св.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Нејќе стоење и зборување, деца, туку сака да се потрча и да се поработи. Со оф и уф ништо не може да биде.
        
      
    
    
    
      „Чорбаџи Теодос“
         од Васил Иљоски 
        (1937)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Се завртува, како занесена, кога ѝ паѓа в очи вратата потрчува, но пред неа застанува неможна, и, закрепувајќи се на вратата, ја спушта главата на рацете и липа од плачење).  (ЗАВЕСА)      
        
      
    
    
    
      „Парите се отепувачка“
         од Ристо Крле 
        (1938)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Напред одеше Беличот, а Мече послушно потрчкуваше по него за да не заостане.
        
      
    
    
    
      „Бегалци“
         од Јован Бошковски 
        (1949)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Поминувајќи покрај него, Мече го погледна ѓаволесто и замавна како да ќе го удри со лакт во слабини, а кога тој уплашено се изви на страна, Мече се исмеа слатко и потрча по Белича, кој што беше изминал подалеку по патот за бригадниот логор.
        
      
    
    
    
      „Бегалци“
         од Јован Бошковски 
        (1949)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Тој застана, го подаде јазикот кон неа и потрча кон пијаниот Русин.
        
      
    
    
    
      „Улица“
         од Славко Јаневски 
        (1951)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Ја фрлив копачката и со полна глава нејасни и испреплетени мисли потрчав кон излезот.
        
      
    
    
    
      „Улица“
         од Славко Јаневски 
        (1951)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          И кога се спогодија и влегоа во една споредна улица, потрчав.
        
      
    
    
    
      „Кловнови и луѓе“
         од Славко Јаневски 
        (1956)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Тој со болка во влажните дланки и колениците се исправи од калдрмата, и потрча не сфаќајки уште дека не е ранет и дека само се лизнал.
        
      
    
    
    
      „Две Марии“
         од Славко Јаневски 
        (1956)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Уште пред да истечат и да изгаснат со тап удар во некој ѕид, шлем, или чело, потрча чувствувајќи дека нозете се отплеткуваат од жиците на мракот.
        
      
    
    
    
      „Две Марии“
         од Славко Јаневски 
        (1956)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          „Ги мириса“, помисли Славчо и потрча да го фати.
        
      
    
    
    
      „Било едно дете“
         од Глигор Поповски 
        (1959)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Бошко се сврте и потрча да го земе весникот.
        
      
    
    
    
      „Било едно дете“
         од Глигор Поповски 
        (1959)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Кога - во тој миг, сончевите зраци потрчаа по Галичица, се раширија по целото езеро и го вжарија: открај накрај зацари златнорумен сјај...
        
      
    
    
    
      „Бојана и прстенот“
         од Иван Точко 
        (1959)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Отец Симеон потрча низ ходникот и нечујно се спушти низ басамиците, другиот Мануш Крловец, воздивна и ја отвори вратата на собата.
        
      
    
    
    
      „Месечар“
         од Славко Јаневски 
        (1959)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          А Арсо требаше одвреме навреме да потрчува.
        
      
    
    
    
      „Пустина“
         од Ѓорѓи Абаџиев 
        (1961)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Плачело нешто во таа шума, врескало нешто толку жаловито и толку болно, што оној не можел а да не потрча кон таму по испаѓаните наврнати лимонести жолти лисја, меѓу сивите оголени стебла.
        
      
    
    
    
      „Белата долина“
         од Симон Дракул 
        (1962)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Иако мајка ѝ ја држеше за раката, таа ѝ се истргна и потрча кон Зоки.
        
      
    
    
    
      „Зоки Поки“
         од Оливера Николова 
        (1963)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Чичкото чувар го виде, потрча по него и му рече: „Дојди да ти го измерам грбот, невоспитанко!“
        
      
    
    
    
      „Зоки Поки“
         од Оливера Николова 
        (1963)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Веднаш и тоа се качи зад мене и викна нешто. Камилата се исправи и потрча. Се натпреваруваше со ветрот во брзина.
        
      
    
    
    
      „Сенката на Карамба Барамба“
         од Славко Јаневски 
        (1967)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Кога виде дека сенката го моли, Карамба-Барамба навреме се тргна а и јас со него, Слонот, исплашен од едно полско глувче што се обиде да му се завлече во сурлата, потрча покрај нас и кршејќи се на својот пат се изгуби во длабочината на бескрајната џунгла.
        
      
    
    
    
      „Сенката на Карамба Барамба“
         од Славко Јаневски 
        (1967)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Им мавнав со рака и тие потрчаа кон мене со ластегарка в раце (држи се кроко, весело ќе е).
        
      
    
    
    
      „Сенката на Карамба Барамба“
         од Славко Јаневски 
        (1967)