прекрасен (прид.)
За наша среќа, овој пат ние се избавивме од дележот на нашата татковина и Турција од загубувањето на една од прекрасните свои провинции.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
85. Мисијата на Бугарија е прекрасна, само, за жал, ние тука во Петроград сме далеку од Бугарија, та русофобското семе не може да ни западне длабоко во душата и да даде арни плодови.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сетете се за светскиот победител, за светската слава на Македонија великиот Александар Македонски; сетете се за храбриот цар Самуил, македонскиот великан, за прекрасниот Марко Крале општословенска слава, – дека во нив течела македонска крв; тие од небесните височини бдеат и го благословуваат нашето започнато дело.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Легенди денес, Пирин, се шират за Јане, борци, убост и лад, - колку си, колку прекрасен Пирин и вечно убав и вечно млад!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
И една прекрасна вечер јас можев, по претставата, да вечерам со младата глумица.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тревките, цвеќињата и бубачките тивко дишеа а од нивниот здив воздухот се полнеше со прекрасни миризби.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Стариот полски врабец таа ноќ спиеше пресреќен и сонуваше прекрасни новогодишни соништа.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Движењата ѝ стануваа сѐ посигурни, се слеваа со музиката. Прекрасно! Се усмевна тој.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Надвор беше сѐ бело, прекрасно.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Ах, колку долго време го очекува тој прекрасен миг!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Нели е тоа страшна, прекрасна и чудна симболика.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Еден загубен миг и сето што изгледа прекрасен подвиг ќе биде само жална иронија.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Истрча на балкон и виде: - долу, во длабочина, три ката под неа стоеше еден човек, а на рамо држеше плиток сандак преполнет со прекрасни, шарени темјанушки.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Беше тоа еден прекрасен, ведар плисок, во него можеше да заборави на сѐ друго, освен на тие свои големи и во еден миг сосема откриени дланки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше една прекрасна тишина, во која дури се слушаше како потплуснуваат сребрестите одблесоци на дрвјата, неа ја нарушуваше само понекогаш познатиот питом шум на неговото ѓаволесто срнче, што ги одбираше покревките сламки од сеното, со кое го нарани кога стана, тука, веднаш крај него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Само понекаде некое дрво, сето бело и прекрасно, ја подаваше едната своја страна без димензии, како некој убав дел на недоразвиена фотографија.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Навистина, има многу непријатни работи, но овде е сепак прекрасно. Треба само да се ужива во сѐ.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Па што, си вели тој, тие имаат она што немаме ние, а ние пак она што немаат тие. Па, тоа е прекрасно!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Тогаш е тоа прекрасно! - се одушеви Ѓорче.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Прекрасно! - потскокнуваме кон полиците и грабаме од шишињата. ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
