студиски (прид.)
      
      
        
          
          
        
        
              
          Приредувачите на студиското издание на Фројдовите дела на ова место укажуваат на Квинтилијан, римски реторичар кој во своето дело De institutione oratoria (1,6) прашува: „Смееме ли да се согласиме со тоа дека некои зборови настанале од своите спротивности, како што е на пример, “lucus” , шума, бидејќи таа е затемнета со сенки, слабо осветлена (luceat)?“
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА бр. 6-7“
        
        (1994)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Во триесеттите           години патува на студиски престои во Франција, Англија и           Италија, кадешто, во Рим, останува и да живее.
        
      
    
    
    
      „МАРГИНА бр. 22“
        
        (1995)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          А Баге, како и неколкутемина суспендирани соработници од другите редакции, од тој пристигнат материјал драматизираа скечеви, дијалози и вицеви, кои потоа вештите актери ги говореа во микрофон со гарнир од студиска музика и наштимуван аплауз.
        
      
    
    
    
      „Синовски татковци“
         од Димитар Солев 
        (2006)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Остварил и студиски престои во Берлин и на Школата за визуелни уметности во Њујорк.
        
      
    
    
    
      „Простори на моќта“
         од Зоран Попоски 
        (2009)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Сега во 94 % од студиските програми има песни од мјузикли.“6
        
      
    
    
    
      „Како да се биде геј“
         од Дејвид Халперин 
        (2019)
        
        
    
    
  
      
      
        
          
          
        
        
              
          Ќе ѝ пристапиме од три страни: (1) како на супкултурна практика – суптилна, сложена и тешка за теориски опфат – која почнала да се испитува во еден малечок, но значаен корпус на дела од областа на квир- студиите; (2) како на тема во машкото геј- писмо; (3) како на студиски проект, бидејќи и самиот предмет ќе претставува експеримент за самиот процес на иницијација што се стреми да го осознае.
        
      
    
    
    
      „Како да се биде геј“
         од Дејвид Халперин 
        (2019)
        
        
    
    
   
   
         
	        