триесет (бр.) - година (имн.)

Поминале триесет години и тој сега наближуваше до педесеттата, беше само две години помлад од мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Близу триесет години не беше дошол.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сѐ додека можеше да станува Трајко одеше во кујната.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Триесет години се бореше со ракот. Го доби на 33 години на дебелото црево, а во текот на животот на речиси сите витални органи. Јуначки издржа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ворхол донекаде, како и неговиот омилен режисер Џек Смит, потсвесно реагираше на холивудските догми, кои во непроменета форма постоеја речиси триесет години.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Самиот Холивуд исто така реагираше на духот на шеесеттите, но обидувајќи се да заведе, со чест на ретките исклучоци, се разбира.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Вчера наполнив триесет години незнаење.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Да даде Господ уште барем триесет години да протерам во некои вакви, слични, поплитки или подлабоки заблуди.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Ене и не, каде одат по триесет години ергени и не можат да се проженаат, а тебе господ ти навева среќа: ошче на деветнаесетте да бидиш домаќин.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гистин пак веќе триесет години прегледува кај Жонксјон.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Мој пријателе, она што не можеш да го прифатиш кога имаш триесет години, кога мислиш дека светот е твоја бисерна школка, понизно ќе го прифатиш на педесетгодишна возраст.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Реакцијата беше доволно болна за да одлучи господинот Гроздановски да ја побара патерицата што тој му ја купи на својот одамна покоен татко пред повеќе од триесет години.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не можеше да има повеќе од триесет години иако изгледаше постар.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Триста години си останавте раја со ваш јазик, вера и име... пред триесет години со моја дозвола, ама со грчки пари сред село изградивте црква и од тој ден се поделивте на патријаршисти и егзархисти и разделница отворивте меѓу вас и се развраживте со големата помош на тие, кои ви се правеа пријатели.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И сѐ така триесет години и сѐ така над десет илјади денови и ноќи.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И сѐ така, цели триесет години, цели десет илјади утра и квечерини.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Пред триесет години, со доаѓањето на манастирот, посакала од игуменот да биде благословена како Ангелина, зашто тоа име најповеќе ѝ прилегало, како што му прилегало и на нејзниот син.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Пред триесет години, поточно по смртта на нејзиниот син-единок, кој на дваесет и една година заспал и не се разбудил, таа тука се преселила и оттука не се одвоила.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„За многумина од нас“, пишува, „имаше нешто по име ‘геј-култура’ и тоа ги подразбираше кампот како дискурс и музичкиот театар како предмет на восхит“.425 Но тоа било одамна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако излезе дека сиве овие вечни тврдења за генерациската разлика се точни и актуелни, тогаш би излегло и дека народон што има над триесет години и што денес виси по пијано-баровите бил до пред само кратко време новата генерација што излегла од тинејџерството и не чувствувала никаква лична поврзаност со геј-идентитетот, со геј-културата и со геј-заедницата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Е, па, можеби нешто слично слушате секоја година веќе триесет години за време на Геј-гордоста или секогаш кога некој инцидент ќе предизвика во стрејт-медиумите минлива љубопитност за состојбата на геј-живеењето во САД.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-луѓето изгледа постојано откриваат, а потоа и преоткриваат – секогаш со истата шокираност и изненаденост, со истата неочекувана вџашеност – колку тривијална работа им е гејството, колку малку им е важно, колку е безначајно во поголемиот сплет на работите, колку малку се идентификуваат со него, колку мала потреба имаат да ѝ припаѓаат на култура што се гради околу него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Денешниве геј-дечки не чувствуваат политички порив да си ја обзнанат сексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој јаз, како што тие го сфаќаат, ги дели, сосема предвидливо, „луѓето кои имаат над триесет години“ – оние што може да се видат како „брзаат на најновата драма од Пол Радник или како вечерта шмугнуваат во некој жив пијано-бар“ – од „настраните што имаат дваесетина или помалку години (кои) немаат толкава потреба да му припаѓаат на нешто друго, освен на поширокото општество.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А за тинејџер тоа е старост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сте чуле нешто вакво досега?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во секој случај, веќе имавме можност да набележиме многубројни слични тврдења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А тоа да ви беше уште пред речиси три децении; слаткиот реганист клубџија, да преживееше, сега ќе ја имаше заминато педесеттата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Самите настрани новинари на ТОНИ нагласуваат дека околу прашањето што е денеска геј-култура може да се јави голема неизвесност поради она што го викаат „сеприсутниот генерациски јаз“, кој „може да изгледа особено длабок во нашава заедница“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сакале да се венчаваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ваквиот развој ја означи победата на неразграничената геј-сексуалност над една претходна, дискредитирана, женствена геј-култура, од која долгоочекуван и добредојден засолн беше новиот модел на машкиот геј-идентитет сосредоточен на сексот. ‌Не е чудо што во заразната атмосфера на тие славни дни при крајот од 1970-тите, пред сидата и пред подемот на Новата десница, кога секс имаше насекаде (ако човек уште немаше триесет години, ако беше урбан, буч и не баш лош за око) и кога се чинеше дека утопијата е, ене, тука зад аголот – не е ни чудо, велам, што на младите геј-мажи како мене Џуди Гарланд не им вршеше многу работа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога пред триесет години ја запозна, тој во неа ја препозна својата Шехеразада – нејзиниот глас, топол, мелодичен и лелеав, како свилен превез ги покриваше зборовите што му ги кажуваше, навидум обични, и им даваше и тежина и леснина, па тие де му ги притискаа градите де го подигаа една стапка од земјата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сега, на венчавката на девојката во бело застаната пред нив, ќерка им, по движењето на шамичето во нејзината рака тој знаеше дека, конечно, жена му плаче од среќа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Истите зборови на обврзување, ветување, поучување, насочување кои ги повторуваше и тој, за да потврди дека навистина, и во добро и во зло, и во болест и во здравје, ќе остане со жената која тогаш ја донесе во оваа иста катедрала.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа ја имаше онаа древна, подзаборавена женска умешност на освојување со гласот, со зборот, со приказната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сѐ уште се сеќаваше на нив од својата венчавка пред некои триесет години.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Пред триесет години нејзините очи не се наполнија со солзи кога тој потврди дека ја зема за жена по своја слободна волја и дека се обврзува пред Бога да ја љуби за навек.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И личи ли јас да го земам кога е постар од мене со триесет години?
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Па сепак, вистина е, всушност никогаш не го напуштив училиштето; на Ecole normale минав вкупно триесет години.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Имено, Jackie ми се причини како невозможно име за еден писател.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ебал мајче: чевли собрал за триесет години. 70
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Оттогаш поминаа точно триесет години.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Беше лето, во време вршидба, и рамно по триесет години откако Јован Дамчески си замина од Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Саат вадам од рака зашто вредам, па ќе ме чека колку е нужно, а јас, јас и така доцнам триесет години.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, додека оние од градот влегуваа во дворот со својата музика, овие ги надвикуваа со пеењето, без разглас, со песните на „Синтезис“, само што таа група не постоеше пред триесет години.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Живееш во еден град триесет години, ги познаваш сите негови жители, а сега, наеднаш, читајќи весник и бавно чекорејќи, запаѓаш меѓу непознати луѓе, поинаку облечени од оние што ги познаваш, со поинакви очи, со поинаков говор.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Но тој собир, пред цели триесет години, му изгледаше како некој сериозен почеток на нешто ново и беше нешто ново... Барем за него.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тоа за некој кој што пред триесет години како дваесет годишно момче дошол да бара правда пред парламентот на една малечка држава со која што векови владееле олигархии од различни бои и сорти, беше бетер и од самата умиричка.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Стар е, снимен е пред повеќе од триесет години.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Подмладокот на комунистите, клубот на младите литерати (веројатно зборот - "писател" асоцира на сиромаштија и тавански незагреани сопчиња, па комунистите мораа да измислат некој нов збор за овој занает), локалниот стрелачки клуб... во триесет години на неуспешна демократија, со оглед на тоа дека беше во центарот на градот, на зградата ѝ фрлија мерак политичките партии.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
По пет – шест години доби стипендија за последипломски студии во Берлин, по враќањето кратко време беше член на Советот на општината на неговото родно место, па пратеник во парламентот, за на крајот да дотурка до најсериозен кандидат за претседател на својата партија ( генералот Стојан во тоа време беше сопственик на еден супермаркет во едно мало провинциско градче и не успеа да ги собере 10 000 потписи за да му се спротивстави на изборите како независен кандидат) и ете го сега тука во истата зграда пред која што пред рамно триесет години дојде да бара демократски слободи и права...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Денес, триесет години подоцна, пак во еден априлски жежок ден, некое зло се имаше насобрано околу државниот парламент.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Секако, цели триесет години по паѓањето на комунизмот земјата живееше во константна економска криза и за многу луѓе работата во секретаријатот и останатите државни служби беше како добивка на бинго.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Пред триесет години, тука, пред собраниската зграда тој и неговите пријатели започнаа нешто ново, некоја навидум револуција, полна со лажен ентузијазам и оптоварена со сентиментални пароли, ама барем, некои од нив ја носеа искрената намера да направат сериозни промени во земјата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Едниот беше висок колку што ќе бев јас ако му стоев на глава на некој свој врсник.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Во триесет секунди, пред моите очи изминаа триесет години, можеби и повеќе, четириесет, педесет, и јас се видов истоштен и намален, двојник на брадестиот Водомар или на човекот со два гласа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тоа беше жена од околу триесет години, но изгледаше многу постара.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа беше човек од околу триесет години, со мускулест врат и со голема подвижна уста.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се покажа дека г. Черингтон е вдовец на шеесет и тригодишна возраст, кој го води дуќанот триесет години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа се случи на едно друго скришно место што го знаеше Џулија, камбаната на една руинирана црква во еден речиси напуштен дел од градот, каде пред триесет години беше паднала атомска бомба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не сум имал жена речиси триесет години, ако тоа нешто ви значи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И таа го имала својот момент на цутење, од можеби една година, со убавина на дива роза, потоа брзо се раскрупнела како оплодена овошка, па отврднала, кожата ѝ станала црвена и груба, а потоа нејзиниот живот се претворил во перење, чистење, крпење, готвење, метење, бришење прав, шиење, перење најнапред за децата, потоа за внучињата, и сѐ така без прекин повеќе од триесет години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сонот беше исто така опфатен - во извесна смисла и содржан - во едно движење на раката што го направи мајка му, а го повтори триесет години подоцна онаа Еврејка што ја беше видел во филмскиот журнал, додека се обидуваше да го заштити детенцето од куршумите, пред да бидат и двајцата разнесени на парчиња од бомбите фрлени од хеликоптерите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Она што сега ненадејно го сепна Винстон беше помислата дека смртта на мајка му, пред близу триесет години, беше трагична и тажна на начин што повеќе не е можен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За луѓето преку триесет години беше речиси нормално да се плашат од своите сопствени деца.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ова беа и делови од омажот, кој му го посветив на Махмуд Дарвиш, на големата вечер во катедралната црква Света Софија во августовската ноќ 2007 година.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој всушност ги повторуваше зборовите изречни пред триесет години (1968 година), кои беа пречекани на нож од еврејска и палестинска страна.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пред неполни триесет години, во 1978 година, со него се најдов, како и со другите на вишинката на манастирот Свети Наум, да му ја покажам мојата варијанта на балканскиот егзил, да му говорам за подводната граница во Езерото, вардена од змејот, за нашето вечно патување преку границата, за варијантите на медитеранскиот апсурд.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ослободени од нивна ционистичка идеологија, чии жртви биле самите тие, Евреите ќе живеат со нас во мир и меѓусебно почитување... - велеше Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но, ако се прекине патот и се обнови по секоја цена, по десет, дваесет или триесет години, ќе стигнуваат, ако стигнат, други јагули со друг врежан код на сеќавање на своето езеро.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се врати човек за триесет години назад и се почувствува момче од дваесет години, толку што му се свиде свирката од зетот Крстета.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уште доби и еден суфикс „иќ" и се стори од Антонов на Антоновиќ, бидејќи Грците летото го напуштаја не само Витолишча ами цело Мариово И сега Србите ќе му плаќаат, ним ќе им служи и за нив ќе умре иако триесет години му плаќаше бугарскиот владика.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И кога целата фабрика „Нонча Камишова“ би се преориентирала исклучиво на шиење пешкири, те триесет години само со тоа би се занимавала, пак со тие пешкири не би можеле да го покриеме ова песочно пространство.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Само ја слушнав, пред да ја спушти слушалката, како му вели на Татко: – Синот ни се враќа од Франција! XLVI Минаа триесет години од моето прво заминување и враќање од Франција.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Откако се спротивставив да ја избереме наложената соцреалистичка драма, според ждановистичкиот рецепт, нагласувајќи дека кај нас, со Сталин и со сталинизмот, е расчистено пред триесет години, одвај извлеков жива глава од родната земја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ја носеле секаде, кај нејзината најблиска рода, од братот што не го видела повеќе од триесет години, до внуци, невести, снаи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но дури и до приватната доцентура морал доста да чека, и допрва во 1801, кога имал над триесет години, по препорака од својот пријател, тогаш веќе познатиот филозоф Шелинг, станал приватен доцент на универзитетот во Јена.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
-Одам сега - му вели на својот при. сликар; тебе ништо не ти е јасно, но еден ден ќе ти се разјасни само; морам да проживеам пред да се замонашам; ова не се многу пари, поготово ако трошиш многу; сѐ е тоа глупо, но вреди да се проба, нели; три или триесет години провод, што е тоа во однос на вечност - еден момент, нели? Чудни се патиштата...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Избричен е и потшишан и во внатрешниот џеп има авионска карта за Рио.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во доцните шеесетти, на елитата одговорна за „контрола на популацијата” стана јасно дека финансиски веќе не се исплати да ги ставаат луѓето во тнр. „дупки” и таму да ги класифицираат во фиоки.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Британските критичари, кои во дното на душата тешко му го простуваат доброволното заминување на Хичкок, совршено се во право кога и по триесет години со младешки жар ѝ се восхитуваат на Госпоѓата што исчезнува, но залудно е да се жали за она што поминува, за она што треба да помине.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Сакав да се одморам по отприлика триесет години занимавање со сето тоа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми се чини дека доволно бев, како што би рекле некои мои колеги, во првите редови.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дали денес третманот на ментално вознемирените е на повисоко ниво отколку што беше порано? Сегашната ситуација е покомплицирана од онаа од пред дваесет, триесет години.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Привлечена од неа, го виде снегот што шепотеше спроти јасните студени површини на ноемврискиот свет каде ќе ги мине следните триесет години.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ја потчукна по рамото. „Зарем не сум лекар на вашето семејство цели триесет години.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Беше поминал половина век од постоењето на албанско-југословенската граница, со многу трагични настани, а триесет години откако ја минавме границата преку езерото и засекогаш станавме емигранти на животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Преку границата долго време минуваа само телеграмите-некролози што известуваа за умирачките на обете страни!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Следните триест години ќе ја заобиколи земјината топка на одговорни дипломатски функции, ќе службува во Стокхолм, во Хелсинки, во Исламабад, во Токио, но најчесто ќе навраќа на Балканот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Повеќето предлози се неважни, но и покрај тоа важно е да се биде отворен за нови идеи. National Enquirer објави дека VPL Се обложувам во пица, развива шпионска ракавица. дека за триесет години ќе Секако! (смеа) Напишаа дека работиме се испостави дека луѓето со CIA на развивање на робот со посебна се креативни. рака, што би ја ранеле со data glove.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но, во последните триесет години со спортот почна да се создадава голема заработувачка, со продажба на спортски реквизити и облека на просечниот граѓанин, којшто се облекува и излегува, трча и удира, како што гледа во Вимблдон (Wimbledon), Пебл Бич (Pebble Beach) и Сан Вели (Sun Valley).
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се обложувам во пица, дека за триесет години ќе се испостави дека се луѓето креативни.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Што?!!! Зарем триесет години од ослободувањето на Македонија од страна на Грција не ти беа доволни да научиш да читаш?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А еве и јас по триесет години откако Тито раскина со Сталин, го откривам воскреснат неговиот култ при моето враќање во Албанија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Триесет години пределот е невин, без допир: и птици само го надлетуваат.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Оваа птица овде најверојатно ќе ја надживее Сани.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во збирката песни Златото на тигровите од 1972-та, Борхес напиша една доработена верзија на таа своја рана поетика.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Информацијата напишана на кафезот вели дека златниот орел може да живее триесет години, подолго од многу филмски ѕвезди, подолго од Хендрикс и Џенис и Џим Морисон и Џејмс Дин.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во последните триесет години, сведоци сме на појавувањето на нова раса во времето на младоста на индустриското општество. (Клучниот збор е младост, како спротивна на возрасност.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Триесет години минаа. Куќата во која ми се открија тие фантазии е урната.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Размислува за тоа колку е гладна, кога некој ⥊ нуди половина сендвич со џем и путер од кикирики.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Возрасноста е поврзана со зборот “развој”).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Пропатував бројни европски земји. Заборавив илјадници страници и илјадници незаменливи човечки лица, но склон сум да мислам дека, во суштина, никогаш не сум стапнал со нога вон таа библиотека и вон таа градина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сѐ што оттогаш работев, и сето она што ќе го работам е тоа дека просто плетам и расплеткувам приказни настанати од некои претходни приказни.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Значи јас сега имам триесеишес, а тој има триесет години.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Да тоа бев јас на своите околу триесет години.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
А Оливие, најстариот син тој сега има триесет години, но некако не му се брза, нема ниту некоја посериозна врска.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Се сетив на баба која и по триесет години од смртта на нејзиниот девер, сметаше за нужно да му ги направи сите редови што се носат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си дошла од иднината? – ме прашува толку едноставно како да е тоа нешто најобично на светот да се вратиш триесет години наназад и да ја сретнеш сопствената мајка кога е на твоја возраст.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Играме по цел ден карти со нив двајцата и немаа совети од типот: „ајде земи книга, читај”, или – „не туку се дебилосувај, фати се за некоја работа”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Вистинско чудо! Дури и бојата ѝ е иста.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Леле! – плесна мајка ми восхитено со рацете, - замисли, иста е како пред триесет години!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Баш е чудна, оваа мајка ми, отсекогаш значи се „занесувала” и верувала во чуда!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, Гоки! Женска и пол, иако има триесет години, изгледа и се однесува како да ни е другарка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)