бев (гл.) - приказна (имн.)

Тоа беа приказни за вешетерки, вампири, самовили...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
На долгата маса, продолжена со уште три комшиски, и столчиња „шест плус шест“, на кои имаше ставено везени перничиња, сите изработени во домашно производство или „хенд мејд“, зашто мајка ѝ беше убедена дека за ракотворбите надалеку ќе се зборува, беше поставено послужувањето, кое и самото беше приказна за себе.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сеедно, пак ќе го пресече. Тој беше приказна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Пред зора ти ги кажував своите приказни но тие не беа приказни и не беа мои.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе ја фати за раменици. Тој не беше приказна, ќе рече.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Тоа беше приказната за дедо Иван, но Бојан не ја сакаше таква.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Секако, највозбудлива, иако најчесто раскажувана од овчарите по планината, беше приказната за некој си Димитар Волчарот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тоа беше приказната што ми ја раскажуваше баба.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И потоа посебен вид тишина. Некоја солена тишина, би рекол.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
“ * Тоа беше приказната на младичот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тие, всушност, не беа приказни, туку случки од животот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Ако не беа приказните и животот во нив, којзнае дали ќе нè имаше нас и колку ќе бевме оние што сме - рече Бојка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)