А секогаш беше рана зора  Кога ги потпалуваше злите мисли,  А секогаш беше рана зора  Кога го поткревав моето тешко тело  За да се измолкне змијата,  Да блесне како молња,  Да се крене и да зине  Како отровен цвет  Пред изгрејсонце.
               
             
           
            
            
              „Век за самување“
               од Веле Смилевски 
              (2012)