бев (гл.) - немирен (прид.)

Само едно џуџенце, што го жулеше обувката, беше немирно.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тој беше немирен, и кога ќе се затрчаше, воопшто не гледаше пред себеси.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Дури кога заврши разговорот, кога пациентот стана, се наклони и го напушти подиумот, јас сфатив дека д-р Мек Нивен беше човекот кого го сметав за пациент.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Еден од нив, во беспрекорна облека, со цвеќе во реверот, спокојно и сигурно седеше и течно разговараше со другиот човек, кој постојано ги прекрстуваше нозете, правеше гримаси, пелтечеше, постојано беше немирен чепкајќи си го носот, и се вртеше во својот стол.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Прстите ноќе го бараа тој белег, беа немирни, играа со оган, и не беа прсти туку, пет, сто, повеќе сетила.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)