бев (гл.) - неверојатен (прил.)

(...) Луѓето главно беа педери, освен Дачис која беше „ноторен дајк“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ох, да, ги слушав повремено како телефонираа и велеа: „Може ли да дојдам?“ и тогаш си заминуваа, а јас мислев дека одат по амфетамини.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Излегоа сосема други димензии, според едни имаше една висина, според други - друга, некои трети пак го кажуваа тоа во сонот што мереле; беше неверојатно, ужасно, сѐ се претумба.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Книгата и филмот вообличија еден тврдокорен стил, тие беа неверојатно внимателни во изразувањето на деталот, и ја вклучија технологијата во сето тоа, во манир невообичаен за научната фантастика: Ни насочен технофилиски (како многумина во „Златното доба” на СФ-от) ниту технофобиски (како „Новиот бран”) киберпанкот не е зависен од технологијата туку оди паралелно со неа.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сите беа неверојатно слаби, освен, секако, Дачис која беше неверојатно дебела.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Беа неверојатно подвижни и смешно несмасни во својата големина, тие две раце, додека си имаа работа со онакви ситници.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За на крај треба да се почестам, бев неверојатно вешта, лесно се трансформирав и околу себе си создадов аура, а во себе темен тунел.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)