„Ама, другари“, реков, „зошто губиме олку време со желба да правиме пакост.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И додека пред три години го гледав во далечината приближувањето на Галеб, тој во далечината ми се виде токму како птица, која доближувајќи се до брегот ги шири своите крилја, се престорува во лаѓа, па во голем бел брод.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Можеби само Јасер Арафат беше исклучокот. Тој веруваше во воскреснувањето од падовите...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Веројтно и не помислуваше дека станува збор за неговиот револвер што овојпат го беше заборавил на ременот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Значи, според она што го видов во просторијата каде што се втурнав неочекуван од никого не можев да откријам ништо повеќе од она што го наслутував: во канцеларијата беа сите тројца, и уште оној несреќник Грофот, за кого само ќе речам дека се стаписа кога ме виде токму мене и згора на тоа со револвер в рака.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Баба ми има една кутија полна копчиња.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Слушнав чекори, беше темно и не се гледаше ништо.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Кога наближија го видов токму Боро.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ех, колку е убаво да имаш тетка мажена во Белград, па да си одиш на гости и да видиш токму такви ескалатори... и многу други необични работи.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)