вознемирува (гл.) - на (предл.)

Го викна тато и морав сѐ да им речам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Зошто не си телефонирал?“ ме галеше мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не беше ништо страшно. Не ме боли...“ реков, „зошто за една гребнатинка да ве вознемирувам на работа“. Не реков ништо за крвавата маица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во спротивно да не нѐ вознемируваш на состанокот!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)