дига (гл.) - на (предл.)

Што може, кутрата, кога не ѝ се дига на машки.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Таа не те мрази само тебе, Лобо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го дигаше на раце и го враќаше назад и тогаш за едно извесно време и двајцата ќе беа задоволни и заздишени, а срнчето продолжуваше да го прогонува и да му ги лиже прстите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)