допира (гл.) - рака (имн.)

Посебно во миговите кога како случајно си ги допираа рацете.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сите тие јунии и јулии и августи што некогаш постоеле, сега во воздухот околу тебе одеднаш, цврсто ти ги допираат рацете, летаат, задржани, а ти, смеејќи се меѓу нив.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Родителите ги допираат рацете на Криста за поздрав, ќеркичката ѝ се фрла околу вратот и ја гушка додека мајката останува скаменета, а потоа заминуваат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Криста по тие средби уште долго седеше така вкочанета.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој ја моли, да го прегрне таа барем она што ѝ го допираат рацете и гледаат очите. Барем тоа...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)