На крајот на својата приказна Луз Арке заклучува: „Од сопственото искуство знам дека илузијата за повлекувањето црта под минатото и за некој нов почеток е неостварлива и дека заверата на молчење чија           што цел е анулирање и егзорцирање на доживеаниот ужас само ги храни конфликтите           и ресентиманите.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА  бр. 35“
              
              (1997)