закачи (гл.) - со (предл.)

Ѕверот се отфрли од земјата, ја закачи со заби подадената црна рака на глогот и не барајќи пат се нурна во мракот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Глигор му го закачи со рака ќостекот на Џемал-ага.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Чамецот веќе им го закачија со чакли и го влечеа кон пристаништето.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Никој не сакаше да се закачка со полковник на Стојановата гарда, па во секретаријатот Бојана беше примена како нужно зло и омилена тема за озборување.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Човекот со шапката го забриша лицето и уште посилно завесла кон брегот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А тој ми рече: господине, имате нешто на маицата: Јас погледнав надолу, кон стомакот и се стаписав: на мене стоеше брошот на Луција, црниот пајак со златни нозе; се беше закачил со едната нога и висеше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој ја пикна раката во торбата и навистина извади едно маче, кое сега веќе енергично запрета со ноџињата и успеа да му се закачи со ноктињата за ракавот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)