Монах стои пред портите манастирски  И гледа таму, отиде планините, отаде морето  Минува Елена. Ѝ го препознава одот,  Ѝ го слуша гласот и гледа  Врз пладнето – сонцето ја запишува нејзината лика  И ја остава пред него како икона.
               
             
           
            
            
              „Љубопис“
               од Анте Поповски 
              (1980)