зароби (гл.) - во (предл.)

На хоризонтот нема ништо, па мислата, иако одново сакаше да ја врати во минатото, му се заробува во депресивниот пејзаж.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сиво е небото, сив е хоризонтот, сиво е на островот, сиво во градот, си помисли Карер и гласно изговари: „Насекаде проклето сивило”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Наивната прикаска за групичка расипани узурпатори на една страна и слободарските народни маси заробени во оковите на тиранијата на друга, веќе не е ни за детски уши.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Главна цел на проектов (пак повторувам: во неговата техно-варијанта, бидејќи текстот првобитно и не беше замислен како хипер-текст) е што пошироко да ги искористи можностите на овој нов медиј - хипертекстуалноста, всушност да ги „размрда” сфаќањата за тоа што воопшто значи медиј и палимпсест, бидејќи во случајов станува збор за еден мултимедиски палимпсест (расказ, предавање, епистоларна исповед, мала илустрирана енциклопедија, стрип, филм - овој проект едновремено е сето тоа, без да биде заробен во оклопот на било која од наброените форми).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Сè повеќе се уверувам дека сум заробен во просторот помеѓу гревот и стравот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
За секој љубовник имаше посебна тематска песна со рефрени кои го палеа љубовникот и го доведуваа до завршно сладострастие.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Беше заробен во черепот, запечатен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Стрела, која за сето време на неговата болест беше заробена во оваа просторија, радосно заквичи и му се сплетка во нозете.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Паметам, пред триесетина години последен пат натрупа голем снег, та цела зима бев заробен во колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во истиот миг целата вселена на пајакот се склопчи, во клопче се претвори и го зароби во себе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сочинителот сега, со помош на светиот крст беше заробен во делото свое, а не мушичката чтение што чини!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога длабочината на човекот ќе биде недопрена од раката на Светоста, тој ќе се обвитка во лушпите на земските илузии, влегува во сплетки со другите луѓе или сам создава непотребни грижи за време на своето живеење и останува заробен во нивните канџи.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Потребно е сјајот на неговиот бисер, заробен во тврда лушпа на школката, која пак се наоѓа на дното на длабокиот океан на животот, да допре и да се спои со сјајот на ѕвездите кои се наоѓаат во бесконечно далечниот космос за да се почувствува животот вистински – ја заврши својата мисла старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Духот е заробен во познатото и нема спокој.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Очекуваш, неговата вода е во бунарите, во подземните пештери, каде злокобна чека засекогаш да те зароби во мазната прегратка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но најчудно беше тоа што гледајќи ја, така заробен во униформата како во оклоп на својата судбина, маслинестозелен дури и во лицето, тој воопшто не беше изненаден од нејзината исповед.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Како умот со години да му беше заробен во волшебната кутија за инстант заклучоци – телевизорот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа го заведе со своите приказни, па и пред да биде свесен за да се спротивстави, тој плачеше на оние тажните, се смееше на оние веселите и ги следеше нејзините наредби.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тогаш мислеше дека е подготвен да ги изоди сите дивини, само да биде негова, и му се чинеше дека секој збор што тој ќе го каже ќе биде премногу во аголот во којшто таа го притисна со своите зборови и го зароби во својата мрежа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Со прсти ќе ги отстранувам прашинките од солзата стара во скинати џебови дарови пишани ќе кријам Во синџир од електрично коло со искри на стихијна страст јас пламен ќе вивнам, заробен во сопствени стихој...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Наградениот писател добро ја опишал работата на народњачките јадови, но бидејќи и самиот е народњак, заробен во бабските илузии, тој не е кадарен да види дека „повоената социјалистичка фарса” е само точно и прецизно негирање на фарсата во која „трупот ја добил улогата на Севишниот”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Аргументите што се во основа на уверувањето дека ИСТОЧНИОТ МОДЕРНИЗАМ е заробен во мразот на Сибир, треба да се бараат во методологијата на КОМУНИСТИЧКИОТ ЕКСПЕРИМЕНТ.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
За неколку мига, додека најпосле не дојде на себе, остана заробен во сонот, не можеше да сфати дека тоа било сон, му се чинеше дека и разбуден продолжи да сонува и тоа го доиспрепали.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Дворчето беше зараснато во диви растенија, а неколкуте јаболкници беа проредени со исушени гранки и заробени во сплет од скреби.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Така, со време, заробени во волшепството на Новиот свет, двете половини заборавија на закажаниот повраток на врвот од триаголникот.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Свето е збор што досега никогаш не сум го употребил, но ете така се чувствував заробен во сиот тој метеж.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ф. Б.: Дали сте носталгичен за времето кога бевте Советски уметник заробен во Советскиот Сојуз?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Не го разбирам.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Преку кохезијата на мислите и чувствата се обидов да ја доловам тривијалната симбиоза на ироничноста, моментите кои не ги проживеавме, мислите кои ќе останат вечно заробени во матриците на просечниот ум и чувствата кои никогаш нема да ја пронајдат својата совршена форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Со неа ќе ја откријам лирата со која Ахилес им пееше на своите војници; со неа просторите ќе ги заробам во време и како граница меѓу столетијата ќе ја оставам својата надеж во која – сѐ понатаму ќе се пресоздава и множи; со неа јас ќе одминувам и ќе се враќам во ѕвездите; необјаснивите знаци на луњите и на пустошот, низ надежта ќе ги пресоздадам во тајнопис кој како жесток призив: мртвите ќе ги гледа живи – живите мртви а татковината во мртвите ќе чита свое спасоносно писмо. ***
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Често во неговите наследени книги со старо турско писмо, пепелта од неговите цигари при занесните читања се истураше и врз синкавите персиски минијатури, арапските арабески, небаре неговиот лик беше засекогаш заробен во нив.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тогаш во овој речиси проклет дел на Балканот, заробен во граници, француските офицери се обидуваа да го пресадат духот на француските институции, да сочувствуваат со страдањето на месното население во вителот на Големата војна, покажувајќи со него исклучителна солидарност во тешките мигови на егзистенцијата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Рефлексивната свест- самосвеста е во солипсистички круг. ‘Духот’ е заробен во кругот на сопствената иманенција, неспособен да воспостави контакт со ништо што не е негов одраз.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)