И на птиците - еретици, помислувам, кои слетуваат право во пазувите на жените и во нив заспиваат како во библиско горје.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Кон залез на птиците помислувам кои ја исполнуваат квечерината на Париз со едно високо це, со огнена и портокалова светлина како од времето на Матеја кога ги пееле псалмите.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Едо одвај дочека Јани да се тргне од него и тој се засолни во аголот каде што се смести и веднаш задрема. Всушност заспа како клада.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
И навечер заспива како претепан, зашто, мајко моја! – цел еден ден поминал во натпревари!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)