зачува (гл.) - свој (прид.)

Да ги зачува своите жртви од изливот на фанатизмот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сѐ прави Џемал-ага да си го зачува своето гнездо.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Камилски му велеше на Татко дека секој јазик се стреми да си ја сочува зачува својата мистерија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Можеби излезот е, додаваме, на некоја трета страна, која парадигматично ја сугерираше Адорно: „Осаменоста е единствен начин на кој интелектуалецот може да го зачува своето достоинство“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Франкфурт, велат, од германските градови најмногу ја зачувал својата стара физиономија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Енценсбергеровиот урамнотежен резон ни делува како инверзивно ехо на онаа инцестуозна дијалектика на доброто и злото, која веќе одамна е докрајчена во заемна рамнодушност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Таа треба да си ги зачува своите интереси таму, па и ако тоа зачувување не ќе биде по вкусот на „самостојната” и „национална” политика.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Со самото тоа тие настојувале да ги зачуваат своите класни позиции во новонастанатата ситуација.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Ја зачува својата присебност.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)