земе (гл.) - ја (зам.)

Земете ја, инаку, клетвата назад, и така денес да почнеме битка!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
-Ајде - Ѝ се обрати инструкторот- земи ја пушката...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Кире оди, трчај во другата соба... Земи ја лампата бргу!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Земете ја Швајцарија, на пример, или Малта, Белгија, или Кипар, Монако, или Сан Марино: сѐ се тоа мали мешлести бебиња со многу капитал и тривијални проблеми; колку се поголеми интересите на разни полови на моќ околу нив, толку грижата за нив е поголема; Хонгконг, Панама, Доминиканска Република, Сингапур, Арапски Емирати, Исланд...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Земи ја само Владанка, другите се поголемки, остави ги.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
МАРА: Земи ја ризата, стави му ја и речи му со здравје да си оди. (Ката ја зема ризата и му ја става околу вратот и ја спушта главата на неговото рамо, плаче).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
— Земи ја, вели, бригадата и да го изринете снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Земи ја розата, Цветот како исплетена боја - издлабена во здивот и плачот на дождот како висока градина - - изговорена на врвот од ѕвоното како последниот сон на ангелот воден по бездната на утрото.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Ако сакаш, направи сам. Земи ја мачката, трчај околу црква и не говори ништо.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ете, кукавицата земи ја. Таа е бездомник, скита низ гора и им ги брои часовите на старите луѓе.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А и момчињата, падавичарите, де, велеа дека дури и зиме во бој оделе боси... Земи ја.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Земи ја барем фанелата. Волнена е, од син ми.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Знам, синко, знам, ама... - почна мајка му поблаго - ми е жал за тебе. Туку ела, земи ја боринава и посвети ми.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Земи ја и дај му ја на свекра ти Бошка.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Земи ја, невесто, - рече.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Еда, сега земи ја водата, ми вели Маса Ќулумоска и на три места од ваганката ќе направиш крст, ми вели и еда, од сите три места ќе се напиеш, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)