иде (гл.) - да (сврз.)

И просто му се идеше да летне, да најде некој од големите Турци, да го заколе и да дојде да му се пофали на ова дете.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Токо дека сте ми мили, затоа не ми се иде да ве гледам вака окапани, вака гладни, вака страдни, голи боси.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Никакво решение не доаѓаше, никој не идеше да го брка Џивџик.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И така јас си одам дома и така си мислам, од радост потскокнувам, па дури и ми идеше да запеам...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во тој миг се слушна милозвучно пеење: „Еј, мирисни цветенца, пожолтени листенца, еве, брзам, идам, - идам да ве видам!
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Бригадирон Језекил, мислеше. Кога ќе помислиш на тоа ти иде да врескаш од толку црните шеги на животот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа беше една пустелија, пред која на Змејко му идеше да се расплаче.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Не бегам, велам јас, идам да ви кажам дека целиот мој вод загина. Бре! ...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По него трза калајџијата од Крушево што идеше да ни ги поднови тавите, тепсиите, ѓумовите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас го гледам и ми иде да си ги пресечам рацете.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го истегнувам само вратот, и во тој улав час ми иди да ја одвртам главата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па ми иде да ја откорнам решетката од пенџерето и низ пенџере да влезам, вели, да го сменам влезот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И човекот се престрашува и иди да ме одѕида. 240
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го гледам ме вика со прстот. Потрчувам и, трчајќи ми иди да му бацам рака, да го бацам в чело, на полите од шинелата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ми иде да ја гушнам кравата, да ја избацувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога онака грубо, по свое, директно во лице ќе ми ја плеснеше оценката за усилбата да запеам, солзи ми навираа во очите, што би рекол Конески, „во градите жал лута ме стискаше, ми идеше да плачам ко дете“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Му иде да се развика, да проколнува и да пцуе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Му иде да вика, да удира со тупаници, да заплашува.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Секогаш кога го земам даљинското в рака, и констатирам дека од аспект на јужноамерикански серии сме во ситуација од сите страни Ѓорѓи сардисан, ми иди да пукнам Династија враќај се, сѐ ти е простено!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Понекогаш ќе се сожалеше и оние добичиња што од силен јадеж и страв ќе избегаа во планината, одеше да ги бара; кога ќе ги најдеше спикани во некоја грмушка или трап каде што сѐ уште мавтаат со опашката и клоцаат со нозете од силен јадеж, им се доближуваше полека, им ги вадеше коњските муви и стршлените и тие ослободени од тој напаст, го лижеа по рацете и им идеше да го бацат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
— Такви се, свату — сваќе, такви! Голи, боси, гладни, ако и кабулите — да ваќаме рака, ако не — вие живи, ние здрави, ќе си го бараме сете чарето! — им велеше Ѓуро на сите идни сватовштини и стројници што идеа да му ги бараат неговите „бендене моми".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Рамковни браќа повторно кочат грбови сечат, судови молчат зошто ми иде да плачам ко дете од планина слезе, а денеска шеф е О Тешкото...
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Во станот во Њујорк Јоже често идел да биде близу до другар му Фидел да пафкаат пури со американки а потоа в Белград со млади комуњарки Јоже се прочу ко курвар, пробисвет бркал и црнки од третиот свет на кенијка млада ѝ посеа семе се роди ново кумровачко племе
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Многупати татко му го скаруваше за дека се забавал в град и не идел да му помага во работата; арно ама Силјан беше фатил еден лош пат, тики ич не го слушаше татка си и мајка си, што ти велат вај, бај да не се настрви пес на касапница, да после мачно е да се одучи.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Кога пцовисуваше добитокот, и нему срцето му се корнеше, му идеше да плаче.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
II Ќе дојде тоа сончево клопче пролетта како што иде да свие сончесто гнездо во лисјето на нашите грижи а ние двајцата ќе сме два кротки два питоми рида во тој пејсаж од смев наполно наполно зближени Понекогаш ќе си тажна и уморно надвесена над таа лулка од страв зората додека заруди Ќе зрачи тиха светлина твојата приспивна песна барајќи крепка починка во моите очи будни Таа грижа по ноќите ќе ме грее и дење па колку беден ќе сакам мајко да ти речам оти може понекогаш помалку ќе си жена заради тој поток од сон што меѓу нас ќе тече.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Фала што ни кажавте, ми иде да им речам, ама и од тоа може да се покрене процес.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само ,господе златен, господе златен" ми иде да си велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напати ми скорева солзи, а напати ми иде да ја гушнам дека ете, некогаш и некаде, без наше знаење, сме биле заедно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти иде да ја пикнеш некаде главата, да се скриеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си го пособирам чаршафот под гушата и ми иде да му речам да не ме сече кај што сѐ уште сум здрава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми иде да викам: сумела, сумела!68 Погледнувам: надвор двајца полицајци водат врзан човек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми е гроза од телото, а пак идам да го спасам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еднаш ми иде да им ги расцепам главите, а еднаш ми паѓа жал за Жења.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Исто, ко во народните песни ми иде да зборувам, да прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар и таа е таква, ми иде да викам, ама да не згрешам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми иде да излезам и да се искапам на дождот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми иде да се врипнам и да се обесам на гранките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)