Излезе неколку чекора напред, застана со подрасчекорени нозе, ја крена главата издолжувајќи го вратот и бидејќи снизок, малечок, изгледа како петел на буниште.
               
             
           
            
            
              „Будалетинки“
               од Мето Јовановски 
              (1973)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Стои мирно Карамба-Барамба, а сенката им се криви на луѓето издолжувајќи го со прсти сопствениот нос; чекори Карамба-Барамба, а сенката пијано се ниша зад него - нашла негде ракија и се опијанила!
               
             
           
            
            
              „Сенката на Карамба Барамба“
               од Славко Јаневски 
              (1967)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И ќе викне да ја соопшти пресната новина, издолжувајќи го својот врат и последниот слог од кажаното: —    Денеска на атпазар загубена е една црна бреза, куса магарица со мало машко прлеееее!
               
             
           
            
            
              „Крпен живот“
               од Стале Попов 
              (1953)