има (гл.) - граница (имн.)

Се поставува прашањето дали навистина може да постои употреба на јазикот која не е раководена од правила.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кој да помисли дека меѓу вкусовите, миризмите имаше граница која можеше да ги подели?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тврдењето на самиот Витгенштајн дека вокализациите на група туѓинци човек не треба да ги признава како јазик, доколку на овие вокализации им недостасува задоволителна регуларност (PI, I, 207), сугерира дека самата оваа слобода мора да има граници.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но ако копнежот можеше да биде вечен - трпението имаше граница и крај...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сѐ има граници, дури и твојот труд. Затоа, човечки е да се истроши силата, трудејќи се.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Исто така, многу пост-колонијални нации имаат граници кои им биле наметнати од колонизаторите пред да се здобијат со независност. 14 Malcolm Anderson, Frontiers: Territory and State Formation in the Modern World. (Oxford: Polity, 1996), 9. 15 Бранимир Стојковиќ, „Идентитетот како детерминанта на културните права,“ во Културен идентитет - разлика во себе, ур.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Клет ќе биде Балканот сè додека има граници!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но и простувањето има граници. Се случува само еднаш.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сѐ додека ќе има граници на Балканот, тој ќе биде клет, мила моја. – Еден ден, сигурно ќе се кренат границите, ама тие уште долго време ќе останат во луѓето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)