лизга (гл.) - и (сврз.)

Се лизгаат и му заглибуваат во снегот и во земјата, слушаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Колата почна да се лизга и да ја губи почвата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ниеднаш не го испушти од погледот она клопче, што се лизгаше и ги добиваше сите свои четири нозе и својата умрцната главичка во приближувањето, и тежината, што го влечеше надолу по стрмнината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)