носи (гл.) - ист (прид.)

Се одмораа во исти кревети, јадеа иста храна, носеа иста облека. Обајцата имаа малечка бемка на левиот образ.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сите го носеа истиот медал на реверите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сирово и природно, секогаш сакав да ги гледам моите филмови на тој начин.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Веројатно заради тоа овој албум и Девојките од челзи, кои се појавија истата година, и ја носат истата атмосфера.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Го носи истото капче од кучешка кожа, а имитирајќи ја газдарицата Хера, стави и елече од кучешка кожа, обу и чизми и внатре забоде камшик со кој плуска кога го дресира или кога сака да го смири, да му оди по волја.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Вистинска идила, гледана однадвор, е бракот на двајца кои веќе и златна протераа, па таа го носеше истиот бел фустан од она време и на вечерата што децата и внуците им ја приредија во „Воденица“ или „Коленица“, што мене ми асоцира на кланица затоа што тоа ми е повеќе еквивалент на нејзиниот живот, во кој повеќе гипс никој не ставил на себе од неа, а сѐ било закукулено и завиено во магла, а тој бил секогаш изземен од каква било врска со вина за сите нејзини случајни падови по скали во куќа која има само приземје.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„А ќулафката?“, прашав. „Денес, кога јас фрлив камен, тој се сврте кон грмушката во која бев сокриен и јас видов дека ја носи истата ќулафка како и на обредот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ја носеше истата горчливост и презир кон толпата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Сигурно ми се фатила во замката.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А ти си девојче, така?“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Ама и ти носиш панталони“, ѝ објаснив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Гледај, и ти носиш ист комбинезон како Пруга (мечето).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)