Дури сега се сеќавам дека тогаш можев да го обгрнам со својата детска рака – воздивна, давајќи си пауза и јас знаев дека сега ќе дојде поентата – Моите раце одамна веќе не можат да ја обгрнат неговата блискост.
               
             
           
            
            
              „Пловидба кон југ“
               од Александар Прокопиев 
              (1987)