Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

А до каде одеше самоувереноста на тамошното раководство, 181 дека никој ништо не им може, говори и податокот дека по утужувањето – кое се случи во април 2010, а пред судењето во Основниот суд Скопје II, полномошникот на „Охис“, дипломиран правник која беше таму вработена (Р. Николовска) му се обрати на најмениот адвокат од Величковски (Д. Аргакиев) со зборовите: „Па што ако тужи кога нема ништо да добие“!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На почетокот негова, како и на на останатите негови колеги кои беа во иста положба, беше идејата да се покрене тужба преку правната служба на матичната синдикална организација на „Филком“, но оваа идеја подоцна се изјалови.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но мајка, природно, сакаше да нѐ смири, па му се обрати на татка ми со друг тон: – Сигурно Чанга има добри вести! Таа се враќаше на почетна мисла.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Службеникот ги запишуваше имињата со гласно изговарање Беелкаа, Стаалии..., но шефот веднаш го прекина и строго му се обрати на татко ми: – Не разбирам како тоа Сталинка, па Грда, не разбирам.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ќе ви ги напишам вашите „останати“ и одете по ѓаволите! - службеничката уште еднаш ѝ се обрати на целата опашка и јас ја добив неопходната легитимација, која потврдува дека од сега па натаму јас сум граѓанка на Хрватска.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Папата Јован-Павле II на крајот сведочи дека помеѓу идеолошкиот Бог и вистинскиот Бог, не се поставувало никогаш прашањето на победникот, за да им се обрати на Албанците со зборовите: „Историјата уште не знае што се случило во Албанија.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Мајка им се обратила на негуван италијански јазик.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

На 4 март 1946 година му се обрати на посочениот Сејфула Малешова да посредува кај албанските власти за да се исполни тестаментот на Фаик Коница.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

А потоа сериозно праша, дали и таа лично можела да им се обрати на ужалените од името на вдовиците.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

За сите други податоци препорачувам да му се обратиш на Боге од Бањи бидејќи и самата знаеш дека тој е нарачателот а можеби ќе биде одговорен и за погребот“.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Второто навраќање на Боге од Бањи, само за да проверел колку ми напреднала работата, го искористив за да му го соопштам моето мислење дека изгледа токму бабите се најдобро информирани за однесувањето, дејствијата и последиците на смртта.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Најпрвин беше замислила еден сосема класичен и глупав почеток: директорот на училиштето да им се обрати на учениците и родителите со свој говор (сите знаевме дека тоа е неверојатна глупост, оти Фисот не знаеше да срочи повеќе од два збора на хартија, и тоа под услов да бидат напишани во два различни реда; тој имаше страст за решавање крстозбори и анаграми и сите имавме впечаток дека допрва ги учи зборовите како средство за изразување).

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

- Честитам! Наградата ја заслуживте. - А потоа ѝ се обрати на Рада - Прекрасно.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Роска стоеше под подгорениот папирус. - Колку убава песна! Кој ти ја напиша? - ѝ се обрати на Рада.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Мирно им се обрати на присутните прво да се послужат од преполната шведска маса, да се поткрепат, а потоа да седнат на столовите кои беа наредени во круг.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Првата заповед ѝ беше како да им се обраќа на сите во куќата. Мама, тато, домаќине и така натаму.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Честито за наградата! - Рада ѝ се обрати на младата поетеса од Белград.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Не знам, дали стасавме на време да му се обратиме на бога, вели поп Танаско, дали го фативме последниот час за молитва, за милост, ама наша света должност е да се молиме и да се молиме. 135

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Приоѓа до група борци пред кои мустаќлестиот коморџија Јован ги прикажува своите бескрајни смешки и му се обраќа на развиеното момче, широко во рамената и со долги раце.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Непрестајно му се појавуваа слики една од друга почудни: ту го гледаше Петрович и му порачуваше да му направи шинел со некакви си стапици за крадци, коишто постојано му се привидуваа под неговиот кревет, и тој постојано ја викаше газдарицата да го извади крадецот дури и од под јорганот; ту прашуваше зошто пред него виси неговата стара риза, кога тој си има нов шинел; ту му се чинеше дека стои пред генералот сослушувајќи го соодветниот прекор, и дека постојано вели: „Извинете, ваше превосходство!“ – најпосле, дури и пцуеше, изговарајќи најстрашни зборови, така што старата газдарица дури и се крстеше, зашто никогаш не беше слушнала од него ништо слично, дотолку повеќе што овие зборови следуваа непосредно по зборот: „ваше превосходство“.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Патничките, чиишто лица одвај се гледаа под бледата светлина на една светилка во дворот, останаа неподвижни сѐ додека жената со војнички изглед не им дозволи да се слезат со неколку едноставни наредби, како да им се обраќа на деца од градинка.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Некој од нив, воден од сочувство, одлучи да му помогне на Акакиј Акакиевич барем со добар совет, велејќи му дека тој не би пошол кај реонскиот началник, зашто може да се случи реонскиот, сакајќи да заслужи пофалба од претпоставените, и да го пронајде на некој начин шинелот, тогаш шинелот сепак ќе остане во полицијата, ако тој не им достави законски докази дека шинелот му припаѓа нему; туку дека е најдобро тој да му се обрати на едно значајно лице, дека значајното лице, откако ќе испрати писмо и ќе се поврзе со оној со којшто треба, може да направи работата да тргне поуспешно.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Откако се збогува со својата сопатничка, Марија сакаше да ја врати прекривката, но жената ѝ рече да си ја покрие главата додека поминува низ дворот и да ѝ ја врати на влезот.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

По што ѝ се обрати на газдарицата и ѝ рече: „А вие, мајчице, немојте да си го губите времето попусто, веднаш порачајте му сандак од чам, зашто од даб за него ќе биде прескап“.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Сакам да те видам, да ти станам пријател.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Слетај ми на дланка, му се обратив на утот, пак со мисла.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Распеано му се обрати на Жеро Жерав: Летај, лилаво џуџе, славата до небо крени ја.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Двајца сме, за сто души вредиме. Крени ја главата Пупи Паф, и во чекор следи ме.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Веднаш му се обрати на својот Месади: - Кој е бре овој ќерата на говорницата?

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Бургиба, откако го рече ова со уверлив глас, му се обрати на својот министер: - Задржете го тој човек во Тунис.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Потем се созеде. Ме погледна зачудено и му се обрати на својот министер: - Кој е овој млад човек?

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Претседателот Бургиба, сега при целосно повратена луцидност, му се обрати на министерот Есебси: - Задржете го тој човек како знаете во Тунис. Најдете му нова работа!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Камилски во знак на согласност кимна со главата и веднаш се внесе во своите списи, готов да започне да реферира за своите пет избрани зборови, но очекуваше и Татко да ги каже своите пет збора.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Татко само се насмеа на зборовите на Камилски, испи половина од коњакот во чашката и му се обрати на Камилски: И ни треба побрза крв во дамарите. Годините брзо минат.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

По оваа размисла за идеалистичкиот подвиг на Камилски и кога виде дека ништо не може да промени, освен да појде во Клиниката и да најде изговор за одложување на операцијата за други времиња, Сотир Пасакли со сосем друг тон му се обрати на својот некогашен професор, кога слегоа во холот на хотелот: Јас, почитуван професоре, имам, на крајот на краиштата, и разбирање за Вашата постапка.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Како можеш да ѝ се обратиш на иднината кога ни трага од тебе, па дури ни анонимен збор испишан на парче хартија, не може физички да преживее ?

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Таа систематски ја поткопува солидарноста во семејството, а го нарекува својот лидер со име кое директно му се обраќа на чувството на семејната лојалност.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Гледаше замислено во далечината, како да ќе се обраќа на публика некаде зад грбот на Винстон.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

- Ти како си? - ѝ се обрати на Елена. Сакаше да го смени разговорот... да не зборуваат за Марија.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

– А вие – им се обрати на сужните – ќе бидете ослободени од прангите и затворот и ќе си одите во вашето Мариово заедно со овој ваш син и брат Ангелета, како што сте го викале порано, но ќе гледате да не се посрамотите со нашиот падишах.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

При овие зборови сите паднаа ничкум пред везирот, во знак на благодарност; направија по неколку метании, викајќи да е жив царот, и благословувајќи ја мајка му што го родила везирот, уверени дека сигурно е од каурски род; излегоа со навирени очи солзи од радост.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ние ли сме во бесконечноста ниту центар, ниту власт ниту гуска, ниту јајце Ние, од тлото што не сме се одлепиле ние, вистината што ја мразиме како ѓавол ја истеруваме масовно ја каменуваме и ја однародуваме ние, што наредуваме кој да ѝ се обрати на јавноста и како да се опише „стварноста“ за да го слушаме - барем додека сме живи - она што ни одговара Сонцето мора да се врти небото да биде недостижно Земјата мадра.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

„Едно кафе, молам“, му се обрати на момчето што и понатаму стоеше како да е закопано во длабока соспа снег.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

А потоа, наеднаш налутено им се обратил на луѓето во гостилницата: „И вие го сметате Симо за народен непријател?! Зарем верувате во тоа?“

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Да бидеме праведни, почитуваниот судија кого си го замислувам во овој момент како објективен застапник на својата професија можел да ѝ се обрати на поротата и со овие зборови: кажете ми почитувани браќа, кој од нас е спремен да се откаже од привлечната понуда на некоја убавица?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Јас така си го објаснив и појавувањето на сомнението во врска со намерата да му се обратам на натрапникот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

А Катерина и Јана без сомнение се привлечни а притоа и убавици!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- Неказнето по серпентините! Зарем не рече така? - му се обратив на Б . С . - Да, ми се чини реков. Но не мораш да ме цитираш.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Сомнението ги содржеше на пример и овие прашања: со кое право можеш да му нудиш помош некому кого не го познаваш и тоа во ситуација кога тој со ниту еден гест не побарал таква помош од тебе?

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Високиот намршти веѓи. Му се обрати на шоферот: - Ја истрчај и пренеси им ја наредбата да престанат да пеат.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Замисли си - му се обрати на сопатникот од кола да ти го земат пиштолот, а овој си мисли дека го имам само за мустра...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Танаско како одвај да ја протурка својата снага низ вратата, покриен со дебел слој снег што го истресе внатре во одајката, влезе со грбот а не со очите, оти гласот и очите го водеа гостинот Бујрум у нашта кујќа, место коуку милуваш, уште тоуку може да собере! и ѝ се обраќа на својата жена без да се заврте, сега тресејќи го снегот од гостинот Пено мори, устрау да те удри, пули кој гостин ти носам!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Се испрегрнаа, си рекоа здраво- живо и Пелагија се растрча да ги почести луѓето, а Перса ѝ се обрати на Митра малку со шеговит тон Ами ти Митро што стоиш пред Чана како втесна?

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пелагија ѝ се обрати на Перса со молбен глас Мајко Персо, овие сандуци со свои раце ги направи Танаско и во нив чинам е сиот мој живот, голема молба имам да бидат во одајчето со нас покрај твојот убав старински мебел!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

- Дедо... – му се обратив на дедо, ама тој ме прекина, ставајќи прст на усните.