остави (гл.) - ги (зам.)

Го стиши радиото, козите се смирија, а ние продолживме да го слушаме гласот на спикерот од радиото: – Козари, освестете се, да не биде доцна, оставете ги козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сум читал дека многу кози натоварени со бомби околу себе биле ис­праќани во непријателскиот фронт за време Првата светска војна! – Остави ги тие глупости!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Земи ја само Владанка, другите се поголемки, остави ги.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Остави ги, остави ги! Отров да им биде! - шепотеше дедо ми обидувајќи се малку да ја успокои.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Оставете ги војските, знамето на мојата љубов спасувајте го.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
- Конзуле, конзуле, заробени се војските на империјата, фрлени нејзините знамиња...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Не запирај тиха реко. Остави ги глуварките.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тоа па тоа: „Кога било дојдено момчето? Дали дружело со некого? Со кого? За што зборувале?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ете, тоа беа размислите што ми идеа пред да навратат момчињата од милицијата што веќе ги спомнав. А доаѓаа неколкупати.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А колку ќе можат да ти помогнат за да се излекуваш остави ги самите да ти предложат ако се сетат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Парите оставете ги на фиљан и фиљан место под тој и тој камен за да си ги земеме.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Се разнесе смеа, а полицаецот ја фати под мишка, ја тргна настрана велејќи и на грчки: - Бабо оди си дома и остави ги луѓето да си зборуваат како што сакаат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Со болка до мозок Томо продолжи: - Оправдувањата и правдањата остави ги за некое друго подобро време, кога ќе имаш подобри одговори. Во овој миг тешко ќе ги добијам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Радо! Станувај! Остави ги книгите, доаѓај на маса, - ѝ викна Милица, цимерката од Струмица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мораш да ги намалиш или дај конечно, остави ги!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Да, остави ги! Самата знаеш дека е тоа ѓаволски тешко.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
НИКОЛАЌИ: (на Саветка). Остави ги тие работи, слатко... (Ристаќи и Николаќи излегуваат).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И така замешај го, размеси го, направи неколку лепчиња. Па остави ги, отскриени, за да се потсушат. Да не можеш многу да изедеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Остави ги алиштата, вели Јон, мамурливо, и собирај ја едната нога да куцаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Слечи ги и остави ги надвор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Остави ги, Јоне, политиките, кога никој не ни ги слуша, вели Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Само остави ја ракијата, велам, и остави ги џандарине, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јован Стојче-Столетников рече: „Го запаливме Димитар и но арие мртов, сега тој нè пали живи.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ние, освен тоа, можеме и да не ви дадеме камења. Повелете, еве ви го капарот и збогум, со здравје. Оставете ги нашите жени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Илчо Просинек имаше поинакви сомневања: „Остави ги еднаш мртвите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мавни ми се од патот зашто, жими најмилото, ќе минам преку тебе. - Ќе минеш но твојата ѕвезда ќе догори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оставете ги празните книги и хартии. Ве чека работничката класа!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Ќе ја оставам Јага ама и ти остави ги моите сестрички.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
3. Оставете ги децата да доаѓаат кај мене и не пречете им зашто нивно е царството мое...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Остави ги тие тефтери и фермани што си ги зел со себе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
После, валканите, а најверојатно и вошлосани алишта, пикнати во една торба, им ги давам и им велам Ако не ги попарите веднаш оставете ги надвор! и таму на дневната светлост, мислам Лена, фрли поглед и во мојата коса.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
– Кој гроф, каков Чано, мила моја, зар не си го заборавила? – рече Татко гледајќи дали се затворени прозорците и вратата. – Грофот со кој танцував на свечената вечера пред заминувањето од Италија, во 1939 година. – Остави ги, мила, тие муабети за друг пат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Гури Порадеци, со стреловита брзина, се искачи по скалите. – Брате мој, доцниме, остави ги тие книги, ако сакаш живи и здрави да ја минеме границата! – Брате мили, морам да ти кажам дека не ми се веруваше оти толку тешко ќе се разделам од книгиве.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На пример неочекувано ќе прирече „Остави ги, вели, и не обраќај им внимание на столовите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Остави ги тие хартии, велам, и нив ќе ги изеде правта, сонцето не заоѓа на пладне!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Така си ги расчленуваше поединостите од почетоците на нивната поранешна врска додека ја отвораше третата фиока за да го послужи а потоа наеднаш во себеси заклучи: остави ги спомените, нека седат внатре, во фиокава, а ти бркај си ги задачите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Никола, остави ги твоите приказани. Ти не можеш со себе сѐ да однесеш.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
7. Кога го запознаваш Градот, имињата, спомениците и историјата остави ги за крај.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Родители, оставете ги прозорците на детската соба отворени. Нека децата ја ослушнуваат ноќта.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
- Море остави ги ти аѓутантите.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Остави ги ѓаволите, му велам, да си ја вршат нивната работа, а ти гледај си ја својата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Остави ги работите сами да си бараат корито, сами да си се редат, навистина така си реков и кренав раце, иако, ова нешто за прв пат го признавам, на жената не ѝ е лесно кога нејзиниот маж ќе се заплетка на такво место и со такви луѓе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ништо не им можете“, им велеше слепиот Тимон слушајќи кај што луѓето трупкаат со нозете по нив: „Оставете ги на мира; кога ќе им дојде времето, сами да си заминат...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
И ако те опнам по муцка нема да те спасат ни Русите. АНДРЕЈА: Остави ги Русите на мира.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СИМОН: Пушти ги, остави ги нека се заколат. (Пауза.) ДИМИТРИЈА: Да знаев какви ќе излезете ќе ве издркав во чаша.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ТРОШЧЕЈКИН: Љуба, остави ги своите идиотски прашања.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тука, гледај, ти таму која седиш на крајот. Остави ги облаците.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но, нејсе, тоа е друго прашање. Остави ги лажните идеи кои те опседнуваат, космополитизмот, на пример.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Војници не гледам, но гледам бункери, безброј бункери! - Оставете ги бункерите. Тие се празни. Без војници во нив.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ајде ти по мене, ми вели. Остави ги коњите.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Остави ги да си пасат оти ќе ти го нас’скам кучето, го гледа овчарот и се чуди оти детето нема ни коса ни веѓи Ами кој така те олупил?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)