Така Martin Jay вели дека на Adorno му била популарната култура (на која    што самиот ѝ го дал изразот културна индустрија) толку несимпатична, што, како    што признал подоцна, буквално нејзината цел понекогаш ја осудувал однапред, а и    во однос на нејзината сметкаџиска, заговорничка природа не бил сосема сигурен.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Тешкотиите на таквото    третирање на рокот не се само теоретски: ако рок публиката не е можно да ја    разбереме едноставно како „празна“ и подложна на ефекти, така и индустријата    на грамофонски плочи не можеме да ја разбереме како едноставна „причина“.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  3       Или како што вели Simon Frith: “Критичарите на средствата за масовно    известување од секогаш се сосредоточувале на ефектите на овие средства -    ефектите на телевизијата врз децата, на весниците врз гласачите, на рекламите    врз потрошувачите, рокенролот врз тинејџерите итн.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 32-33“
              
              (1996)