помилува (гл.) - по (предл.)

Еден италијански војник, со густа и црна брадичка му пристапи на Трајчета, го помилува по косата и рече: „Бамбино, бамбино!“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ја помилува по косите. собирам бакрени светулки в дланка, се сети.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ја пречека Мурџо скокајќи околу неа како во онаа година кога Пеличка сѐ уште беше во нејзиниот стомак, беше желен да биде помилуван по главата како знак дека таа ја нема изгубено довербата во него.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Проклет да бидам, се спушти крај неговото постелче, видовме рака му стави на челото, нежно го помилува по осакатеното лице.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Стана. Се доближи до Мајка. Ја помилува по косата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дорчо мирно пасеше. Тој му пристапи го помилува по гривата и го бакна во муцката.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)