потсети (гл.) - на (предл.)

Возбуден, внимателно го ставив најгоре, на едно купче книги и, ставајќи го, се потсетив на патописот на Јохан Барт каде што се споменуваше името „Поцо“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Допуштете да се потсетам на тој шок...
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Потоа по скалите брзаница трчаш надолу да фатиш ред на почетокот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А кога ќе се искачиш од приземјето до првиот кат, трчаш да фатиш ред и сè така до четвртиот кат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Кога би ни паднале в рака! Ама амблемчиња.“ Дејко потсети на нашата акција.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Чадот го потсети на компирите што се варат, па забрза кон колибата. Со виљушка боцна во еден од компирите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Се изумува дека точно тој фактор ја спречува високоселективната цензура на кортикалните центри, дека се појавуваат пореметувања на перцептивините настани, дека е тоа изменета свест на личноста дека е тоа негова деперсонализација и да се потсетиме само на кажувањата на Бодлер, Олдос Хаксли, Анри Мишо, да се потсетиме на Рембо, Аполинер, Горки.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Продолжи да оди. Пенушките од брест, што беа откорнати од теренот и со булдожер беа турнати во купишта од безредие со корењата црни како јаглен кренати нагоре под чудни агли, му изгледаа стравотни и го потсетија на надуените мртви тела испечени од сонце, што ги имаше видено на северно-африканските бојни полиња.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Штом ќе си го поставите тоа прашање, не треба премногу да размислувате.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Приказна за татко што го исфрла сина си на улица или се откажува од него или за татко што сплеткари против сина си или му ја планира смртта; настан во кој син го удира татка си; приказна за син што се обидува да го убие татка си: самото спомнување на вакви сценарија е доволно да потсети на познатите сижеа од европската книжевност и култура – а да не зборуваме за фројдовската психоанализа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Разликите се преломни, а нивните последици се видливи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Додека се враќавме со мајка кон нашиот дом, се сетив на оние години од раснењето, кога се имав отуѓено од Зигмунд, и кога од дома излегував само со неа – чекоревме една покрај друга до пазарот, или до продавницата на татко, и нешто во ова наше враќање дома ме потсети на тие наши прошетки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Утринава зготвив телешка чорба,“ рече мајка кога го пречекоривме прагот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За потврдување на тоа доста е да се потсетиме на тројцата: господата Бешков, (74) секретар и gerant на Трговското агентство во Битола, Цоков, (75) дипломатски агент во Лондон, и Станчев, (76) таков во Петроград.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се потсеќам на зборовите на пријателот, сепак со задоволство загризувајќи го богатиот сендвич со шунка и домати, додека околу мене уважените учесници на собирот „Литературата и општеството“ весело наздравуваат до следната средба. – Колега, јел видите ово јебозовно дупенце – ми се обраќа новосадскиот професор, експерт за културолошки дилеми, но јас веќе отсутен, ѕурам на друга страна, во девојката во црн фустан, што лебдее меѓу потните гости како ластовичка во белузлавата магла на летната квечерина.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Денес се потсетивме на твоето најрано детство.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Помислив како трговецот им се потсмеваше на надмените христијански господари на кои, трошејќи ја умешноста на облекување, чешлање и правење заговори на хиподромот меѓу две трки, не им паѓаше на ум барем да се потсетат на својот народ.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Појаснува, гледајќи го моето збунето, страдалничко лице: - Се потсетив на еден кроки од Макс Жакоб.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И сега, кога се потсети на него, чекорот несвесно му се забрза и срамот повторно го здоболе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А мнозина го заборавија тоа така, за веќе ниеднаш да не можеш да ги потсетиш на тоа; беа послаби и отидоа со него и не само затоа што немаа доста здрави раменици за да останат сами во снегов и да му се допрат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Она, што се случи со него и со волкот, не можеше да не го потсети на сето друго, што се случуваше околу него, од сите негови страни, и сега, наеднаш тој веќе беше свесен што можеа да значат и сите оние несфатливи прострелкувања на вртенестите прилики, што сновеа и пресновуваа сето време по сивината меѓу стеблата на самиот раб од неговото сознание.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сите негови маки и незгоди се сведуваа на тоа: со влегувањето во занданата, тукашните го потсетиле на обичајот - да ги почести со по едно кафе за добредојде во „фамилијата“. Пази боже од ваква фамилија!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ја отворам и барам меѓу моите инструменти; младичот, сепак, ја подава раката, посегајќи кон мене за да ме потсети на моето ветување; ја дофаќам пинцетата, ја посматрам на светлината од свеќата и повторно ја враќам на нејзиното место.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Веднаш ќе се вратам назад“, помислувам, небаре коњите ме повикуваат да тргнеме, но сепак ѝ дозволувам на сестрата, која мисли дека сум зашеметен од топлината, да ми ја слече бундата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога пак ќе се разединат, се враќа да ги потсети на она што вистински се.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тој го потсети на сличниот пример од поновата турска историја кога Ататурк (кон кого Бургиба покажуваше безрезервна восхит), обвинуван од Запад дека ја загрозува плуралистичката демократија, со фаворизирање на својата монистичка партија, побарал од својот компањон од сите битки за нова Турција, неговиот некогашен прв министер и парламентарец Али Фетхи Окјар (родум од Прилеп), да формира Либерална партија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По еден заод некој од работниците го потсети на оној ден кога првпат навлече долги панталони.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во собата имаше еден кревет, уредно наместен со превиткан чаршаф и ќебе, што Александар го потсети на планинското детско летувалиште во кое родителите редовно го испраќаа за време на летниот распуст.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тоа го потсети на полутемнината на приземната кујна и на празната уста на жената.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но она што навистина го потсети на неа токму во тој момент беше несносната горештина на тоа попладне, од која му изби пот по челото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во каталогот Ла Ринашенте имаше и други работи кои ја потсеќаа на Клементина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа порака на Летка ќе го потсетува дека ќе му биде потребно трпение додека прикаската не легне, додека невидливиот камертон не го потсети на првата нота со којашто мелодијата може да почне со најмал ризик.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И ако разменеа по некој збор, тој секогаш беше далеку од тоа дури и да се потсети на она што мислеа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Трајче качамакот го потсети на една песничка.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Зошто да не ја замоли Јованка да го потсети на некои од поединостите што можеби не му паднале на ум, не ги забележал, или пак му се измолкнале од вниманието додека ја земаше поканата во оној налет на еуфорија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но да се потсетиме на приказната. Едно попладне, додека седел во својата градина под едно дрво заедно со двајца пријатели, Јапонецот Мијато Акиносуко задремал и притоа сонил чудесен сон.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се потсетив на стиховите од „Манифестот на зенитизмот“ на Љубомир Мициќ: Затвори ја вратата Западна – Северна – Централна Европо. Доаѓаат Варварите!
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
За вас овде не значи ништо да се потроши половина ден („и половина ноќ“, додава Димитар) во разговор...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Добро било да се потсетат на тоа време со некое заклано јагненце без да се прашат дали имаат некоја скршена за да го купат оти порано лесно било од сопствениот булук да одлачуваш не само за Илинден, туку за било која слава.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тоа Пелагија ја потсети на салашот крај унгарската граница кога разговараше крај топлата фурна само со ветрот и Мурџо, додека Пеличка сѐ уште немаше запретано во неа.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Се потсети на старецот Костадин, на неговото исушено тело и на отворените очи во кои беше напикан сиот свет. Дали ме има и мене во нив?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Повторното ѕвечкање на чинијата врз масата, кое доаѓаше од стомакот на тетка Марија што се тресеше од смеење, ја потсети на лутината, па замолчи и пак луто ја погледна снаа ѝ.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не сакав да помогнам - не знаев ниту како, ниту пак сакав да влегувам во гомнената каша во која седеше таа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- И сега, гледајќи ја Циљка, се потсети на едно такво свое стоење скраја од патот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Со здравата рака Циљка ја фати стврдната дланка на мајка си, ја принесе до усните, нежно ја бакна неколкупати и со насмевка полна тага, се потсети на нешто многу блиско, сакано и драго: - Мајко - рече тивко, гледајќи ја в очи - порано секогаш дланките ти мирисаа на топла погача и леб, на млеко и сирење, на сено и пченица, на зрело јаболко и печена круша, на вино и на мед, на џунџуле и босилок, на свежа ораница и на пепел од нашето огниште и од фурната.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Поради нешто, парчето дрво ме потсети на коска и мене ми текна што да правам.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кога некој шепна дека се зачувани многу свети книги од старата црква, а друг додаде дека ѕидарите сега сигурно ќе смислат да изградат за нив погодно скривалиште, па макар и во олтарот, ибн Тајко со голема гордост се потсети на книгите од Марин Крусиќ.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сето тоа ме потсети на пријателот. Како и секогаш сегашните ситуации ме потсетуваат на нешто од минатото, луѓе или приказни.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Попусто. Песната личеше на офкање и уште повеќе го потсети на неговата старост.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во неговата осаменост се населија две живи суштества што го потсетија на неговата младост.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)