„Сега таа (Шефот мислеше на Ема; тој секогаш, дури и кога во себе ја анализираше ситуацијата, имињата на соработниците ги прекриваше со заменки), треба да се употреби, всушност, таа сега ќе може лесно да се манипулира.
               
             
           
            
            
              „Полицајка в кревет“
               од Веле Смилевски 
              (2012)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Патем се чувствувам како некаков женски Дон Кихот                   кој сѐ уште е засегнат за својата Убава Книжевност, во време кога таа го                   менува својот лик, кога нештата се мерат со етикети, а не со содржина,                   во време кога и Литературата ја прекриваат со имињата на нејзините                   произведувачи. Armani, Eco, Toshiba...
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 8-9“
              
              (1994)