робува (гл.) - на (предл.)

Ограден од наводни достигнувања, им робува на стекнатите, дотогашни, успеси, позиции, функции, претворајќи се во многу принципиелен човек, одговорен човек – зборуваше старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Да ги љубам оние кои не ѝ робуваат на претпазливоста.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Во бистрата вода рибите се занимаваа со човечки игри: големите кленови ги прогонеа кон вировите неопитните рипчиња и ги лапаа, ѝ робуваа на невидената ненаситност, беа речни киклопи со едно око.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Им робуваш на оние коишто имаат корист од твоето робување.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)