Кој кого да сожалува во нашата родна земја која мораше да се сака и кога те убива, но заробена од самата себе поради грешниот ментален склоп на некоја глава, со невидени параноични последици за невините луѓе.
               
             
           
            
            
              „Атеистички музеј“
               од Луан Старова 
              (1997)