Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Џипот како пијан се заниша, па - свртувајќи настрана - удри во едно дрво крај патот.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Во полутемната просторија, што нѐ удри во носот со реа на скапана зелка и помија, немаше многу луѓе.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Деца тоа не го носат,“ пувкаше Љупчо и нѐ гледаше низ чадот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Си се удрил во тилот и може да стане потрес на мозокот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

По неколку пувкања ми дојде горчина во устата и како нешто да ме удри в глава.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Зашто можат да станат некакви компликации.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Сите се сложивме дека е така.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тука се браќата Б'лгари, тие ќе му удрат в грб и ќе си ја соберат пашите опашката дури во Анадол, откај што дојдоа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„А како и на кого ќе а остави Митра?“ — Му удри во умот, но желбата за Мариово и за тамошната слобода по мариовските планини ја потисна оваа грижа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Аман ага, аман пашум, аман татче, — пиштеа обесените, клоцаа мавтаа со рацете на кои им беа слободни, псуеја најпосле: живи, мртви, вера закон но ниту молбите помогнаа, ниту псовките и заканувањата ги заплашија инквизиторите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Крушумот удри во горното черчеве, го проби дрвото и се сплеска во каменот зад него.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Убав работа излезе овој со ченгилите, — му се испушти од грлото на Арслана, но бидејќи Канабаш имаше само два, тоа му удри во умот да ги собере и кантарите од сите четири аништа и така натокми и за коџабашијата, и за даскалот, и за сите аази.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Е, море, напред напред! — им се испушти од грлата на стотина души голораки селани.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во секој случај, минералот “зелен дијамант” некаде во својот централен дел (кога удрил во западно- маусдонските планини се распрснал на илјадници километри далечина) е носител на таа натприродна, скоро божествена свест.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Има тука и порочни, има луѓе кои навистина одат да удрат во некое дрво.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Ракијата не само што им ги зажари образите и им ги светна очите, ами и им ги разврза јазиците и им удри во главите, па почнаа сѐ погласно и речиси едногласно да зборуваат, надвикувајќи се како да се на отворена сцена а, не во затворена просторија.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Ако излезе со главата напред, што значи херојски, може уште првиот куршум да го удри в чело и тој безимен да се срамни со земјата.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Откако се смири разбрануваниот период од нашите животи - тој беше именуван за судија, а Мајка само Бог ја спаси од камионот што удри во липите - Татко оцени дека е дојдено времето за редовниот месечен покер.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Голем камион, забрзан, излезе од патот и, со сета сила, удри во двете липови стебла. Мајка остана стаписана.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Една вечер враќајќи се со автомобил од некој концерт, мојот пријател Норман и јас останавме опсипени од сликата која изнурка од некој мрачен подвозник и удри во автомобилското стакло налик на ненадеен кошмар.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Нејзиното дишење премина во брзо бревтање, крвта ѝ удри во тилот и се чинеше како нешто да ѝ се сврти во мозокот.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Се сетив дека Пенчо пред неа ме удри во градината и се почувствував силен и жалосен.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

И токму кога сакаше Филозофот плочката врз првиот збор да ја залепи, да ја допре, па и тоа последно, а прво во текстот зборче, јас што се вика, верно да помине во умножението, ровја од ведро небо удри во врвот на планината и силен блесок видот ни го помрачи на сите; и потем земјата ужасно се затресе, и се тресеше долго; ужасен облак од прав се крена и сосема се замрачи небото, и сонцето на него се зацрни како точка црна, како јагленче, како црн пајак вознемирен кому некој мрежата се обидува да му ја раскине, да му ја помести, да му ја ороби, да му ја украде.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Мораше да удри во дното, пред да се вивне во височините.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Одејки кон дома, изгледа се има препнато и така незгодно паднал што со главата удрил во некој камења.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Домакинката наеднаш прекина да раскажува, со дланката се удри в чело и рече: - Ете, јас, кутрата, се заприкажав и заборавив да ве почестам.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ја натераа да чекори сама, со рацете врзани одзади, за да не може да напипува пред себе, и Паулина одеше, сѐ додека не удри во едно дрво и се сруши на земјата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Хајнерле рече: „Тоа беше птица, сигурно мислела дека прозорецот е друго небо.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Кога Матилда дојде кај нас, и додека се подготвуваше да замине дома со Хајнерле, нешто удри во прозорецот однадвор и нѐ исплаши.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Звуците од стиховите, повеќе од сигурно, удриле во тие длабочини и со ехо, или ко што народот велит, со одѕун се вратиле назад, не остри и прободни туку обрабени и обли и ко такви стигнале до ушите, а сетне до душите и на нивните и на нашите.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Почна да кочи но колата се излизга и удри во друга, паркирана покрај тротоарот.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Не заради себе, воопшто не заради своите ноќи, заради него и заради неговите огромни рачишта, да не почне да ги враќа пак камењата онаму, каде што мирувале отсекогаш, да неби да му удри во рогот и нешто такво.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Потскокнуваше при секое негово пукање, а на крајот, кога тој удри во празната цевка и кога остана преклонет, со пушката, исто како и со празни раце, мечката пак мирно се сврте кон топлото месо на јарчето, го собра со своите шепи од снегот, и замина напреку, оддалечувајќи се.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Гранките на дрвјата висеа испокршени како громови да удриле во дрвјата.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„Бати го овој живот“, велеа луѓето, „што сѐ одново и одново го почнуваш“. „Сатаната дојде - не зима...“

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Првин го откорнува вратничето, го бувна и го откорна, па удри во стежерот. И него го заниша и го спрпелка матицата.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ќе удрам во нешто, ќе се подразбудам и пак одам. Месечината грее, ама ладно ме студенка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Куршумот удрил во неа.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Дури и месечината да удреше во планински врв и да се распрснеше како фрлена диња на камен, не ќе се исплашев повеќе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Гром ќе удри во манастирот и ќе нè сотре со оган. Фиданка Кукникова има жив маж, тоа го знаете.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Најпрвин видов некакви пузиња, згрчени и со големи глави (тоа уште сонот ме измамуваше) и кога погледнав кај што гледаа сите, а гледаа кон последната кола, се зграпчив за грло од страв.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И штотуку месечината се поткренала зад ред јасики и штотуку сув ветар удрил во високиот и тесен прозорец на неговата куќа-кула, еден од помошниците на мулазимот со неколку стрелци и бекрии го повикал прегладнетиот непокорник да се предаде: на оној што се кае, алахот и султанот му простуваат.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И во своите педесет и три години се надевал дека ќе има деца.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Не можам, се бранел попот и ги вртел кон нив дланките како да сакал да ги одбие од себе.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ах, - рече со болка, - како нож да го удрил в коска, ах, тој гад, тој подлец!

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Никогаш не ќе разберам што се случи со нашето татенце, никогаш додека сум жив чинев не ќе разберам каков ветар удри во неговото срце.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Го изоструваше и сетилото за гледање, за снаоѓање во темница, одејќи со раширени зеници низ мрачната соба и алкајќи со рацете пред себе за да не се удри во некој предмет и одејќи со меки чекори како мачка.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Ќе се повлечеа во своите соби ако не станеше она што стана двапати пред тоа: по третпат гласно `рзнување се пропна на задни нозе како пред скок и удри во прерано испукнатиот таван. „Тоа чув“ , им рече непобеднички додека тие молчеа онемени од морничавост.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

И знам: во писмото лежи ампула од пренежно стакло - а) ќе прсне б) ќе ме удри в ноздри испасување на отров, в) ќе ме собори.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Понекогаш ќе запреше неколку секунди, ќе ги раширеше и одново ќе ги собереше крилјата, потоа ќе ги надуеше пегавите гради и повторно ќе удреше во пеење.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Одеднаш одвратната застојана смрдеа на животните му удри во носот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Беше тоа ноќта кога се одржуваше Трката со чамци - ужасно груби умееја да станат во ноќите на натпреварите во веслање - и јас се удрив во еден млад човек на авенијата Шафтсбери.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Телекранот - можеби за да ја прослави победата, или за да го забошоти сеќавањето на загубената чоколада - удри во „ Океанијо, ова е за тебе“.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Неговото тело летна преку ќелијата и удри во клозетската школка.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој час тапанџијата силно удри во тапанот - толку силно та го распука!

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Се возбудив уште повеќе, крвта ми зашуме, ме удри в глава, ја зграпчив и ја кутнав под мене.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Удри Господе, удри силно удри во ова проклето време удри по ѕверот и изродот гнасен и спаси го стадото од сатанско племе

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Нему му удри в ум мислата да ги заштити овие невини суштества кои ќе му требаат за работа на неговите нови чифлизи, а да му ги испрати на кадијата и бегот само водачите на бунтот, што ги познаваше многу добро од средбата со нив во Старавина на Богородица.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

По ручекот се заредија грнчињата со вино. Луѓето се ќефледисаа и удрија во песни.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Сака да ѝ се јави, сака да ја праша дали крај неа е и онаа кучка Ангелина, ама не стигнува, Милка Русјакова и Родна Караколева мислиш се удрија во неа со своите гласови Устрау да ги удри! пискливо Милка, а Родна речиси плачливо Бел ден да не видат! а заедно Назад, назад!

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Локомотивата како да удри во нешто таму напред, некоја невидлива сила проструи низ вагоните и луѓето, а долу под нив одеднаш сите тркала под сите вагони не се вртеа туку се лизгаа по железата со страшен писок, кој пак, некако на чуден начин се вовре во испозаспаните низ целата композиција.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Бидејќи идеологијата не ни знае што е тоа брод, капетанот и кормиларот заборавија дека не возат по макадам туку по бурно море и така неизбежно бродот удри во карпа, се содроби преминуваќи низ мелницата на историјата, во конечен заборав...“

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ги сопре, најпосле, стравот што во слепилото на ноќта го почуствуваа од можноста да удрат во француската војска.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Успеав нагло да свртам и во тој миг камионот удри во џипот, ама странично. Јас останав закован за воланот...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Со дланките си ги стегаше ушите за да не ги слуша лелеците и викотниците.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Кире му стана близок и сега, кога не може да го види, неговата осаменост уште повеќе го мачи.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Најпосле едниот камен удри во едно дабово стебло и се распарчи.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Едниот камен удри во реката и се чу силен клопот.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

си ја сонувам свадбата своја на бродот, над мене крикаат галебите и ме удираат со клунот и со крилјата, ми го туркаат венчето и ми го дрпаат превезот, ќе удрат во мене, па ќе удрат со мевот во морето, ќе се лизнат, замрешкувајќи ја водата со ноктите, јас се бранам вака, со двете раце се бранам, а Горачинов си ги прекрстил рацете на градите и од место не се помрднува, што се вели, се загледал некаде, гледаат и морнарите, что такое, что такое, велат, они праветрение, извеани, изветреани нѐ прават, оти не си до мене, му велам на Горачинов,

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

На едногодишна возраст, лазејќи по подот, удри во мала масичка на која стоеше глобус.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Топката на С удри во прозорецот од нејзината врата и жената од страв се наведна; изгуби контрола врз автомобилот, удри во најблиската улична светилка и загина на лице место.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Ако непријателот удри во средината, тогаш потпуштете го што е можно најблискy, а потоа нападнете го со левото и десното крило.