Земјата ја гледам, Интелектуалец јава на диви тараби,             Нејќат да те гледаат             и од облакот земам, во мала чаша 10 литри млеко,                      Како се прчиш               по сѐ што сум тагувал човек без заби не јаде меко,                   Повраќаш и плукаш                тука потреба немам. вистинско чудо, молва телевизори               И ко бојлер брмчиш крши,                                                                             И по небото шетам едномесечно бебе се храни со мрши,                 Док не зинеш                и од облаците пасам. злобна тетка мие заби со метла,                  Нема да загинеш                   А доле е гласање, ајде влегувај народе да ја видиш               Не, не, док не зинеш     боже, јас нема да гласам, својата иднина светла.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 10“
              
              (1997)