љубува (гл.) - на (предл.)

А ете, оваа утрина се чинеше дека ќе биде токму една од тие утрини и тој сега можеше само да му се љубува на тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше тоа едно многу добро, многу младо и многу пргаво јарче, ги имаше сите убавини на својот род и човек можеше само да го сака и да му се љубува на тоа како изгледаше, како порастено на оној врв, а и на сите негови инстинкти, но во следниот миг беше веќе доцна за сѐ друго, што можеше да се обиде да стори тоа со своите итри нозе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)