ги (зам.) - кладе (гл.)

Еве, ја, — нема ја, еве ја — нема ја, ги кладе во гајле луѓето.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Бино ги кладе рацете одѕади и остро го погледна дрскиот колега.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Митра донесе венци, вино и поскура. Стојо го истркала бурилцето на сред земник; ги кладоа на него овие работи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Рацете таа ги кладе врз Кузман... - „Се надевав - писна, - ој Кузмане, дека како младоженец в зора девојките ќе ми те облечат; тука ќе екнат весели, свадбени ора.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Најпосле тропна и влезе јузбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Евет, мудур ефенди, — изусти Ибро и излезе низ врата поведен во знак на послушност, а мудурот пак ги кладе очилата и пo десетти пат го прочита писмото дури да дојде јузбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Време е да ги отфрлиме од очите наши мрежите што ни ги кладоа националните и верските пропаганди во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- И вели мајка, стана татко ти, извади илјада драхми и на судијата му ги кладе на маса. Aтој му вели: - Реков петстотини, а не илјада драхми.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Неговите зборови јас многу-многу не ги кладов на умот зашто цело време гледав што ќе прави Киле. Фодуло дете беше тоа Киле.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Затоа тој ги кладе рацете одзади и ја исправи главата да им ја покаже слободата и во неговото одење и стоење.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кадијата седна со скрстени нозе на меката постела и ги зеде двете кадани што беа до него, таа што му висеше на вратот и онаа што му ја бушавеше косата, и ги кладе на своите колена и како деца почна да ги лула, а кон другите извика: – Фатиме, Халиле, Ремзие, Мерсиме, Атиџе, Мамуре, харфата и дајрињата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Решија и отидоа, но кадијата не сакаше ни да чуе за некакви привилегии, а поднесените фермани си ги кладе во џебот со една иронична насмевка.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
аа такви има како нема Игејци коуку сакаш ки и најдете у ступанствуту ејми ги извадија тиа бишијнта и на нејнто место ги кладеа них има уд секаква семка не зн′м шо нема ки и најте как не ки и најте ама не ги наоѓаат кочините за бишијнта се там ама Игејци нема и бишијна нема и додека момата го пее писмото тие ја наоѓаат Демир Капија велат поуна су Игејци и навистина там ги има ногу тоуку ногу шо тукашни ни да мирисниш ама кучинте навистина имаат друга ава не е онаа шо е надруф таа уд надруф у носут дупка ти праве тоуку силна може уд збуботента вода на Вардарут која турка две планини близначки с′те уд камин шо са крева дур до небту и пу адна цапутинка џурка уд другта срана и врве надолу ду Гивгилија и у Гивгилија Игејци поуну Власи најногу ејми Ума уд ва срана а селто на Димустен уд другта срана, како да го слуша Пелагија неизговорениот шепот на Танаско.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
На првиот стражар му вика: - Нì ова чеша од царот, за как се врнам да си ја зевам!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тури, цар Александар си ги кладе у другите чеши.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- А, ќи му одговорам сега јас.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Млекарчето го зеде тенџерето, ги кладе парите во џебот и ѝ измери едно кило.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„И Анатолиј ми го рече тоа“, вели и навистина си ги кладе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Е, кога Голем Тодор и тајфата музичари и песнопојци ја испеале првата песна под прозорецот на Рајна, пресреќна таа и на чардакот ги поканила, ги нагостила, па дури и новите чевли си ги клала и прошетала на топуци пред нив.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Најнапред ги кладе на хартија новите сознанија; го премести оџакот на покривот на Алмаковци; потоа се зафати со преправки на црквата што беше изградена на височинката над селото..
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)