го (зам.) - ебе (гл.)

Да му кинам коса?! Да му згмечам тестис?! Или, да го ебеме сите?!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Престанете!- молезливо - Ве молам интервенирајте, ваша светост -повторно избезумен - Мајчето да ви го ебам!
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
— Овдека глувиот го ебе немиот, ми велат, а слепиот му е сведок.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А Џони, сељак каков што Бог го дал, нема респект за таа семејна интима, па ни го ебе муабетот со своите стихови, кои одекнуваат некаде во мене: Није важно одакле сам, све док знадем куда путујем, Дерало ме седам мора, горка кора љуте невоље, То што броди не могу да превале - човјек умије... Мени се, душо, од тебе не растаје.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Качени на него патуваме околу светот, јавајќи го, на јавето му го ебеме векот.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Ќе ти го видам знаменцето и ќе одговорам.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Имаш проблем, вели тој. Потегни ја оваа врвка.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Каде е Сем Хант? Каде е тој крт. Крени го знаменцето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ај да го ебам! Се скина конецот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)