го (зам.) - завлекува (гл.)

Често насоките, земјите каде што одеше, сам ги одредуваше, а често го завлекуваа и случајностите на кои им се препушташе како откината санта мраз, како лист зафатен од ветрот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Јон се препка, на своите нозе се препка и го завлекува и Мисајлета.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уште еднаш филозофијата го завлекува светот кон својот кревет за да си направи детенце од неговите подолни работи.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Одново го зазборувам, го завлекувам од молчењето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)