го (зам.) - извлече (гл.)

ЕКСТ.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој не веруваше дури ни во постоењето на халуцинации; според тоа, не го беше видел она што - по негово мислење - не е можно да се види; тоа беше речиси шок.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Духот се појавува само на роденденот на оној кој го извлекол од дното на реката!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од таа состојба почна да го извлекува повеќе пати повтореното објаснување коешто со леден глас го даваше татко му.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таксистот заминува. 22.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дури и да не беше градоначалник, тој не ќе престанеше со навиката, со џепниот часовник да ја контролира точноста на градскиот саат, а со подгледнување во хронометарот на врвот од саат-кулата изградена во венецијански стил, да го уточнува својот сопствен часовник.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Лука Карер застана на градскиот плоштад, веќе по третпат ова мирно неделно попладне барајќи го часовникот на сребреното синџирче што, инаку, го вадеше изведувајќи една прилично сложена операција: најнапред закачувајќи ја рачката од големиот црн чадор на левата рака, потем отворајќи го тешкиот зимски капут, па сакото, за конечно да го извлече ќостекот од малото џепче на елекот со излижани рабови.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Единственото што тој навистина го сака е да биде мртов и сокриен таму каде што ништо не може да допре до него и повторно да го извлече надвор.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Пациентот, вели таа, „навистина сака да биде мртов и скриен некаде каде ништо не може да го допре и да го извлече надвор”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- Пст! - го прекинува кметот и го чита книжето што му го извлече од џебот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Учителот и Сндре стрчнаа кон џипот. Го извлекоа Секула изврзан во рацете.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Со Сплендид е готово, доколку некој не го извлече по смртта на Жене.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но не беше лесно да го извлече од Судот, и покрај тоа што беше во одлични односи со претседателот Чапаев.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И полека, како рибар својата мрежа, и него го извлекува од разбранетата веселба.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А тој, како со бунарско јаже, им го извлекува тој единствен збор, што згора го разбира, а однатре не го прима: дека синот му се обесил.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Фоте сепак го извлече на чунот, му ја откачи јадицата од устата и го фрли назад во езерото.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Раководителот, со вграден рефлектор на челото како рударски инженер, киклопски ја најде соодветната преграда и од картотеката го извлече кофчегот, всушност носилката на Брза помош.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Со брз потег, Бојан го извлече ременот од панталоните и го префрли преку вратот на немоќното животно.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со напор го извлече од лежиштето и го отвори.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Поради тоа, тој од работата што ја вршеше не го извлече задоволството со кое очекуваше да биде вознаграден и, исто така, пак неочекувано наиде на тој проклет знак што сега веќе речиси исцрпувачки го нервираше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Да знам, еднаш го извлековте... а имаше и модрица...
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Имаше две добри причини за да го извлече старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Дури сега забележува дека од џебот на мантилот го извлекла чистото бело шамиче и механички ги брише очилата за сонце.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кога и денес го повторувам воведот во Словото, во мојата свест јасен како алхемијата на шестте имиња – gains Valerius Cattulus, Quintius Horatius Flaccus, Publius Vergilius Maro, Albius Tibulus, Sextus Propertius, Publius Ovidius Naso – што затекнувајќи ме на последната страна од читанката по латинси, во мене ја зачна непресушната жед кон хармонијата, го гледам Таткото како од градината со премолчени имиња го извлекува змивчето, му дозволува бесно да го касне, а потоа мирно да се склупчи на неговата дланка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Дури сплотена во делфиновото тело, стана способен способна да го извлече од родоскрвението.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Што ќе ти е тоа бебешко капче?,“ ме прекоруваше Марие.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На еден од креветите во просторијата во која ме одведе брат ми, неподвижно лежеше млад човек, кого претходниот ден го извлекле од Дунав штом се фрлил во реката.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од распаднатиот куфер го извлеков само она што не беше мое, и го ставив меѓу левата града и градникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога се приближивме до него, тој ги подотвори очите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Модел на машкиот геј-субјективитет заснован врз разбирањето на особената геј-привлечност на Бети Дејвис може, тогаш, и тоа како да се разликува од ограничениот и делумен модел на машкиот геј-субјективитет што го скицирав тука и што го извлеков од една реплика на Џоан Крафорд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А сликата за машката геј-култура и за машкиот геј-субјективитет што ќе произлезат може да бидат дури и поразлични ако поаѓалиште е некоја практика како градинарството или декорирањето излози или домови, а камоли ако поаѓалиште се нуркањето, хевиметалската музика или верскиот мистицизам.424 ‌Тие разлики, сепак, би нѐ потврдиле во основниот пристап кон темата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие на другар ми му откриваат многу за тоа каков тип е дечкото со кој излегува, за природата на врската што му е судена – конкретно, каков ќе им биде сексот... на долг рок.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таквите склоности не одразуваат само различни филмски вкусови и, воопшто, прашања на естетска пристрасност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Израелци! Помагајте!“ врескаа оние два-тројца од Азија кога го извлекоа од храмот пред народот што се собра со стотици.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Јас ќе ја отворам!“ - рече убавата Лила, ја зеде чантата ја отвори, го извлече Првото читање и го фрли во разбеснетата толпа.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Ја жалеше мајка си, која во целата оваа збрка ќе го извлече подебелиот крај, без своја вина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Љубопитно, со трчанка, го извлече.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Несигурноста на Ѓорѓе ја забележа и Јана. Со цел да го извлече од ваквата непријатност, сама продолжи со претставувањето.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Соочена со такви мрачни мисли мрзоволно го извлече ранецот од автобусот кој веќе беше пристигнал во дворот на Економското училиште.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А ти знаеш ли за аман? (Му ги зема пиштолот и ножот од појасот, го обезоружува, а потоа му удира неколку клоци и за нозе го извлекува надвор од каде се слуша офкање.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Тоа го извлече од тоа бесно цапање и го врати назад на прозорецот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ја викна дедото бабата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Бабата за дедото, дедото за репката, влечат ли влечат, не може да го извлечат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„И мене ми е жал, но мене ми е сеедно и јас одовде сакам да го извлечам сето возможно.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
“Кога го извлече копјето мислев дека ќе ја извлече и мојата утроба и кога ме напушти вжарено треперев во Љубов божја.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Го повлече него дедото за уши; влече ли влече, не може да го извлече Серж човек да стане.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Како, грофе Петар Петрович... зарем вие сте... и во таква млада доба.. Колку ми е жал!“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тереза опишува како еден ангел со долго златно копје со вжарен врв повеќе пати ја “прободел до највнатрешната длабочина”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тетката за бабата, бабата за дедото, дедото за репката, влечат ли влечат, не може да го извлечат.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Си порасна Серж, голем-преголем.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ја викна бабата тетка-кнегиња.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На присутните, изнесувајќи им елементи од биографијата кои во бившиот систем го дефинираат како субверзивна личност (поради што и бил санкциониран), изнесе став што во моја слободна интерпретација, би гласел: Кога човекот ќе се најде во безизлезна ситуација или кога ќе ги потроши сите средства што можат да го извлечат од лошото, тој изрекува пцости на секого и на секаде.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ако сме склони на утилитаризмот и хедонизмот, на миг ќе се двоумиме, но сепак ќе се одлучиме за Ана бидејќи таа поради можноста да свири ќе го извлече најголемото задоволство од поседувањето на инструментот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ако не успеат да го извлечат од нездравата ситуација, патат повеќе од најблиските му роднини.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Така и сториле. Она што се спротивставувало исекле и изгазиле со бесни коњи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бил уверен; сепак претпоставил дека од маглата на страшните соништа во кои не можел да замавне кон некого што го бодел со јатаган, го извлекол шум.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не можел и не умеел да заврши песна. Просел издрипавен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кој некој? Се знае. Судбината од која можеш да се сокриеш само в гроб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лелекот на селата го извлекол тогаш ајдутот Парамон од тајна пештера во која се криел а пред тоа со нож ја убил мечката што му се испречила на пат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Липа, и земјата да се расплаче. Нејсе, се наведнав и сосила го извлеков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еби го со колот в грклан, И за побратимот Пеце, Убиваше, сега умира и моча под себе, Убавина, ова е убавина, Му го фатив јазикот, помогнете ми да му го извлечам од уста, - но дел од оние што не можеле да се допрат до глекавиот куп месо и крвиште јуреле кон белецот и го заплиснале со секири и го боделе со колови, и тој белец, со богата грива но веќе со неколку црвени риги преку кожата, 'рзнувал и се пропнувал пред безмилоста сѐ додека не ги оставил уздите на жилавата гранка, да ѝ се извлече крвав на одмаздата и да ги остави луѓето со запенети муцки, и тие со една и само своја реченица: Имавме секири, ножеви, колови, сега имаме пушка и јатаган и уште двајца мртовци, Коњот не требеше, животинка е, И коњите не им се поарни, носам јас на грбов стари удари на копита, А мене денес копито ме поткачи по коленово, Можело и погоре, имаш пет деца, Молкни, секирава моја уште е жедна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор спиел со студена грутка воздух во грлото и со коленици залепени за длапката на мускулестиот стомак но обеспокоен од сила на необјаснива враџба, се тргнал и ја подал раката кон кубурата на педа од него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мавни се од тие боцки и појди со мене, дедуле, го помолив. Аха, и не ме слуша.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Навистина беговите сакале да му помогнат, да го извлечат од батак, се сеќавал Чучук-Андреј.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се уривале еден со друг, никогаш позли, со груби гласишта слеани во една невозможна, збревтава и скоро бесмислена реченица: За душа на Јане Крстин, в око, рамно в око со тој нож.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И така, со неколку реченици, Чучук-Андреј го извлекол од заборав најтрагичниот дел од животот на прочуениот пејач од кого и славеите се учеле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Истави се од прозорецот и угасни ја свеќата, му вели на Јосифа а сам го извлекува пиштолот од масата, оди, застанува зад вратата што води од одајата на чардак, чека...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Арсо го отпетла синџирчето од елекот за да му помогне на чуварот бргу да му го извлече часовникот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Таа знае дека учителот сака Арсо да го извлече од оваа запустеност овдешна, се радува, но повеќе ѝ е жал и мака.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој стана, го извлече пешкирот под перницата, го натопи со вода и му го стави на челото. - Треба да подремнеш. Моите брборења те растроија.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Кога се отвори пердето, за момент во чудо ме погледна, се сврте кон неговиот другар и воедно негов колега, и ми рече: „Отворете уста“, а мене ми беше јасно дека, ако јас сум шерет, тој е барем 10 пати пошерет од мене затоа што едно тенко црево со камерче кое го извлече од една лигава вода во кофа, која толку многу ме потсетуваше на тенџерето на мајка ми (спомен од Соко Бања, со точки), заврши во моето грло и надолу, сѐ до желудникот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Горам од нетрпение да видам што е тоа што те тера така брзо и така лесно да го извлечеш пиштолот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: (Го зема и го чита.) МЕТОДИ: Му го извлеков од пазува.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Алек стикот! Александар го регистрира на портот на лап - топот на кој што вчера го гледаа филмот. Го извлече во секунда.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Тој сака да се вовре под нејзината кожа.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа сака да го извлече него од под неговата кожа.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Со очајнички напор, како да кубе дел од сопствениот мозок, можеше дури и да го извлече тоа нешто на виделина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зашто, што е тоа што остана, а што тие не го извлекоа од него со мачење ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе го извлече некако остатокот од песничката од сеќавањето на г. Черингтон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беше топло, во градината седеа доста луѓе, така што немаше празни места.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Кога го беше зграпчил за врат, тој со повици ги викнал своите двајца другари, на кои им го препуштил да го држат, а самиот само за миг си ја беше пикнал раката в чизма за оттаму да си го извлече кутичето со тутун, и барем малку да си го освежи својот секогаш измрзнат нос; но тутунот, веројатно, бил од таков вид, каков што не можел да поднесе ни самиот мртовец.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој го извлече шамичето за нос од шинелот, во коешто го беше донел; шамичето беше штотуку донесено од перачката, и само неколку мига подоцна го здипли и си го стави в џеб за да може да го употребува.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во џебот напипав некаков клуч, го извлеков, се запрашав од што е и со чудење забележав дека не е изрежан.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека тие ги кренале лактите да се избришат, од мртовецот не останала ни трага, така што тие дури и не знаеле дали тој навистина бил во нивните раце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да именуваш значи и да овековечиш, значи да го извлечеш именуваното од хаосот, каде што времето меша сѐ!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така, во тивок занес, во дијалог кој го надминуваше интелектуалното ниво на двајцата балкански автодидакти, посебно во доменот на лингвистиката, минувајќи крај последните дуќани и занаетчии, крај џамии и анови, стигнаа во срцето на старата чаршија и тука влегоа во една чајџилница спроти Мустафапашината џамија, од чиј шадрван во градината жубореше водата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но тој нели излезе жив и здрав од тој пекол, се провлече низ чистилиштето, или подобро речено го извлече оттаму Хрушчов, кој ја сврти страницата на сталинизмот во СССР.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога го извлекла трнот, мечката рикнала и почнала да бега и да рика; бегала, потоа ќе се свртела, клекнувала и рикала: Сѐ додека ме гледаше така правеше, раскажуваше мајка ми.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Од под перницата на која спиеше со косите на Јага преку лице го извлече знакот на својата младост во војната, револверто чиј број не беше заведен нигде.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Ше пееш, ше пееш, - му прсна на Методија Гришкоски, го извлече од ќелијата и на најмизерен начин почна да го гази ранетиот партизан.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Азра сè уште со широко раширени нозе му седеше на устата на Андон кој одамна го имаше изгубено чувството за мирис (лекарите имаа констатирано дека тоа е резултат на операцијата на капиларите во носот направена во неговата рана младост) и тој не можеше да ја насети реата од меѓуножјето на Азра, но обилно оттаму во устата и по образите му течеше тегава слуз, од што во еден момент мораше да го извлече јазикот, да земе здив со намера повторно да се врати на истото место, но се откажа, се сврте на левата страна и ги префрли двете жени на десната страна од креветот, речиси ги залепи за ѕидот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Само малку пред тоа... „Оставете нѐ сами“, му рече добродушното старче на Ивана и го извлече прстот од намотаниот свилен прстен на брадичето а тој, до грло во бело, ги извади рацете од џебовите на својот тесен мантил и излезе со наведната глава и нечујни чекори.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Воздивна ширум отварајќи ја устата и го извлече тешкиот часовник од џебот на излижаниот елек.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Додека беше при моќ владетелот, покрај несомнено прогресивните реформи кои ги донесе на државата и институциите, со вештите геостратегиски потези, успевајќи во лицитацијата на големите и влијателни сили да го извлече максимумот за својата земја, ја контролираше целосно ситуацијата во земјата која дишеше според неговиот владетелско-апсолутистички режим.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Убавото време и Мил го извлече од лабораторијата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Го извлеков чунот колку што се можеше повеќе кон сувото и ги наредив работите на Лена, нешто на клунот напред, нешто под мене. Немаше многу пљачка.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Веројатно ги разбрал твоите аргументи и го извлекол вистинскиот можен заклучок.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Од урнатините, што некогаш беа заедничка куќа, српската страна го извлече сивото одело на комунизмот и го натегна врз својот претседател.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Катерина го извлече листот од машината, потскокна од столот, и истрча од собата веројатно водена од некој занес што слободно можев да го сместам помеѓу многуте нејзини збунувачки постапки.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Паметам дека се чувствував прилично сакато кога го извлече од панталоните патлакот, подготвен како за парада!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се чинеше дека со запалката го извлече и она свое објаснување: „Бараат оган на старото место иако го имаат во џебот“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Нејзиниот, барем така ми се причини, љубопитен поглед, што внимателно ја следеше мојата рака додека го извлекува столот од под масата за да седнам, бавно се крена кон моето лице.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Не ти пречи овој мирис од нафта? - го извлеков од себе последниот остаток од добрата волја додека седнував.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зошто гладната челуст на мракот не беше разбиена да се отвори и да го пушти низ избиените заби денот, да влезе просто како добарден, да оттргне се од неподвижност, да го извлече од земја шумот на водата, да ги разбуди сите мртви птици, да ги врати во лежиште истргнатите пролетни цвеќиња, зашто забележа - сенката волче наведната над него со шепот ги распрснуваше последните маглени воздишки на сонот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога погледна на таа страна го виде поднаредникот како лежи врз раката со која се обиде да го извлече своето оружје.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Зајачето Шарко цврсто се фати со шепите за стапот и двете Зајачиња некако го извлекоа од дупката.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Не е случајно што фил­мот е снимен според мотивите на два раскази на Somerseth Maugham за „Ashenden” (алтер-его на писателот, зашто самиот Мом во текот на Првата светска војна работел како анг­лис­ ки агент и во 1917-та година бил испратен во Русија да ги спречи болшевиците да ја преземат власта!): Мом и Graham Greene беа оние кои меѓу двете војни го извлекоа шпионскиот расказ од црно-белите патриотско-садистички визии и внесоа во него момент на трагичното егзистенцијално искуство: шпионажата е валкана игра затоа што во неа, во име на патриотските „високи цели” не се манипулира толку со туѓите, колку со сопствените агенти, така што честопати одново нè присилува темелно да ја испробаме „човечноста” на другиот од другата страна на политичко-идеолошките разлики, некојпат и во трагичен облик зашто во име на тие разлики принудени сме да го негираме тоа „човечко”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Извинете, не можам побргу.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Дождот навистина упорно ги поливаше шофершајбните, додека конечно успеа да го извлече автомобилот на булеварот „Јане Санданаски“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Госпоѓа Морис го отвори и со два алуминиумски држачи го извлече садот, а потоа ја излеа неговата содржина во лонец.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Навалија во мансардата. Таа ја тресна вратата, ја заклучи, потоа го извлече клучот и го фрли во нередот, во едниот од аглите.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Затоа и се зафати да го извлекува ременот од панталоните; Оф, секогаш кога сакаше да ме поддржи го правеше тоа на најнесмасен начин!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури во последниот миг, пред да влезе, се сети да го извлече змиулчето од џебот; тоа молскавично се измолкна низ тротоарот и се вовлече во ѕидот на куќата.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Во тие обиди еднаш Висар успеа да слезе на дното од езерото и да ја најде бесмртната вода; го извлече шишето до чамецот, се напи од неа и почна да вика колку што грло го држи: Бесмртен сум...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но набргу ете ти несреќа: ненадејно се сруши еден ѕид од куќата и го потфати Ѓеро; го извлековме здробен од камењата: го исплакавме и побаравме оштета од фирмата; фирмата не сакаше да чуе.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тогаш Едо просто прескокна до него, го фати за јаката од кошулата и палтото за десното рамено и го извлече од столот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Послабиот милиционер од длабочината на џебот го извлече клучето од лисиците, му ги ослободи рацете на Брзакот кој потоа се поколеба, за момент ги преврте очите нагоре, се прекрсти и седна на предниот стол, но со претходно големо двоумење и загледување како да не верува дека му е понудена столица.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Филип (рипнал на сина си и го извлекол мечот, но за своја и среќа на Александар, тој му се лизнал од гнев и пијанство, и паднал): - Имаше среќа, Александре!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Најпосле и забот и царот го извлекле од кожинката!
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Ако го извлечеме најдоброто од лошите работи ќе се инфилтрира причината, ќе сфатиме подобро зошто тоа се случило.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Инфиделитетот, неверувањето е нашиот непријател, не станувајте опсесивни, фригидни, нека не ве обзема негативна инфлуенција од некој лош настан.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Чувства кои мислев дека не постојат, а сега секој миг живеам за да ти покажувам колку силно и искрено можам да сакам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Почнете да размислувате како може да надоместите за тоа што се случило, како можете да го извлечете најдоброто од тоа и да доживеете сатисфакција од сопствените животни избори.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Лудо е ова време во кое живееме, овде на земјава се е како шаховско поле и ништо не е случајно, можеби сами ги поместуваме фигурите, сами го правиме следниот чекор и сами понесени од сопствената волја, зрело или без размислување, без искуство, свесно или несвесно или можеби наивно, будно или сонливо или полу заспано, внимателно или понесени од инстинктите од сопствениот живот правиме пекол и рај, но на крај секогаш стигнуваме таму каде што било пишано.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Како со сонда допре до дното на мојава душа, во најтемните длабочини и од таму го извлече невозможното.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сите очекуваа дека јас ќе се обидам да го извлечам Били надвор.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
” Но јас немав никаква претстава зошто тој е внатре, како тогаш можев да го извлечам надвор?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се навали настрана и тогаш, кучкиниот син, го извлече штикот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Откако се собраа скоро сите машки од селото, дедо Јано од торбата го извлече грчкото знаме, а Лабро, Ристо, Наќе и Пандо го фатија знамето од краиштата и го раширија на училишниот ѕид.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ама да го имаш, зашчо ако го немаш, тогаш јаска лично ќе те стреља! - му подвикна и му ја пикна под нос цевката на пиштолот што наеднаш го извлече од зад појас. - Ќе те стреља като бесно куче!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Киро не успеа да го извлече остриот фински нож.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога Хироши ќе го извлече тепихот под нозете на генетскиот инженеринг, толпата во Медина ќе биде спремна.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Токму од оваа опозиција делото го извлекува најголемото политичко значење.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Никој не би ни очекувал од неа такво нешто.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Потоа поминува покрај единствената зебра.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А што со Мојсеј во реката со неизбежната судбина принцеза да го извлече од трските?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби некоја рибарска недела кога детето е крстено Ластавица или Тигар и ќе падне од нејзините раце, некој на некој далечен брег ќе погледне и ќе рече дека го видел ненадејното издигнување на еден бог. превод: Зоја Наскова-Барт Паганска ноќ ја напишав за време на второто од трите последователни лета што ги поминав крај реката Снејк во Ајдахо.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Гратчето беше лирско и чудно, земјоделско местенце со необични ефекти.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Никогаш не би можела да го извлече од таму.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кутрата Анка, сега има намера да оди дури до Атина каде што Љубе-Шеќер лежи в затвор за да проба да го извлече некако.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Имав желба што побргу да го извлечам оттаму.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
На Евангелидис му рекол дека “стоката“ е на Организацијата, дека Орце и неговите другари се луѓе на Организацијата и според тоа било потребно динамитот, штом ќе го извлече од царинарницата, да го предаде во Деде-Агач на лице посочено од него, од Гарванов.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ако сакате може и ластик!“ го извлече ластикот од џебот Нина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)