Ме погледа со мртов поглед.     „Алегра”, рече, „никогаш нема да влезе во нашата синагога”.     „Оди, сега”, му велам, „побарај ја жената и ќерката”.     „Имаш ли вести за Јехуда? ” - ме праша.
               
             
           
            
            
              „Светилка за Ханука“
               од Томислав Османли 
              (2008)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  И додека по крајот на бомбардирањето луѓето трчаа како муви без глава на сите страни, не знаејќи што да преземат, таткото на Алегра стоеше како закопан в место и гледаше во синагогата од која остана куп урнатини и се креваше облак од прав што го препокриваше човекот.
               
             
           
            
            
              „Светилка за Ханука“
               од Томислав Османли 
              (2008)