го (зам.) - спаси (гл.)

Таа стварно веруваше во тоа дека на нервна база можно е да се одлета и на Месечината...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Самиот Папа положи рози и се молеше пред скулптурата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вадим пак беше потполно скршен; чувствуваше дека се наоѓа во безизгледна и нерешлива ситуација и тоа воопшто не беше онаа нерешливост со која се сретнувал порано, едноставната и здодевна нерешливост на математичките проблеми; единствено веруваше во времето, кое ќе го спаси од ситуацијата...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Пожарникарот беше одликуван со Витешки крст на Грегоријанскиот ред, зашто не само што го спасил уметничкото дело, туку - според зборовите на Папата - го спасил „симболот на Божјата мајка“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во кривичниот процес (кој беше воден пред судскиот совет во состав В.Миновска судија-претседател, С.Михајловска и С.Петров), а и оштетениот Јакшиќ имаше свој полномошник (адвокат М.Петковска – поротници/членови) осудениот управител беше застапуван од својот бранител (адвокат В.Петров), а и оштетениот Јакшиќ имаше свој полномошник (адвокат М.Максимовска) кој, во завршните зборови, предјави имотно-правно побарување во вредност од 3.500.000 МКД (57.375 ЕУР) кое ќе го бара во друга постапка. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со најновиот позитивен развој на настаните, Јакшиќ се надева дека сега ќе се повтори граѓанската постапка 11 и дека овој пат правичноста конечно ќе победи, а тој ќе биде во состојба да ги подмири долговите кон своите роднини и пријатели кои ги создаде овие години за да го спаси видот на едното око, а и да добие средства за да може да отиде на операција за, со помош на трансплантација на рожница, да го поврати видот на окото и како порано да биде нормално способна личност.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Козарите жално го гледаа, небаре само тој славниот и храбар козоводец кој ги донесе козите во градот и му се спротивстави на комунистичкиот режим, само тој, и никој друг можеше да ми излезе пред очите и да го спаси лудото храбро козиче од волкот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Трагите што означуваа три века историја на овие балкански народи тој ги откри и со тоа го спаси своето семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Го сожалуваа што не беше во состојба да купи најобична коза за да го спаси семејството!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А другиот, замавнува на првиот и додека овој стаса да си го спаси вратот, му вели: - Што им ја ебаваш мајката!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ева беше таа што ѝ го спаси животот и ја оттргна острата секира од нејзиното стебло.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Тоа и го спаси од неизбежните шеги.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но, сепак, на неговата најневралгична артерија- по улицата која води кон врвот „Мон Валеријан“, каде што болницата „Фош“, можеби безброј пати, и дење и ноќе, се разнесува пискотливиот и морничав звук на болничките коли, кои јурат со вратоломна брзина носејќи болни за чиј живот секоја секунда е пресудна а кој можеби, ќе им го спаси професорот Гио или некој друг хирург.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
На прозорецот удираше студениот северен ветер, а над Јонија лееше еден од тешките зимски дождови.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го молеше Бога да му даде сила да го издржи искушението и да му даде сила Давидова, мудрост како на Соломон и поддршка како на Мојсеј да го спаси народот од смртната несреќа што му се доближуваше како огромна луња најавена на хоризонтот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
— И не дочека Толе да си ја каже вистината дека, му се каснува и нему пиленце како што е таа, му се фрли на вратот и почна да го бакнува.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Оваа, уплашена од Толевото ортомче, мораше да бара средства да го спаси животот, но знаејќи дека кај Толета нема аманзаман, прибегна кон тоа средство најмногу што дејствува кај машките.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Печат врз него нека биде оваа париска светлина која ги заменува и моето име и моите копнежи до оној миг кога Ти се симна на земјата за да го спасиш Адама. Но, тоа не се случи.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Питон: Не се надева таа дека ќе го спаси Рафал.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Таа го чекаше докторот како господа и во својата преголема болка за единственото дете ветуваше сè, само да стигне навреме и да го спаси.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Си ги кубеше косите и секој час одеше пред иконата, коленичеше и се молеше на бога да ѝ го спаси детето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А овие промени станувале понекогаш толку бргу, што победените немале време ни голиот живот да си го спасат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Само да ѝ го спаси детето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
За смеа на судбината, го спаси трнот на трненката.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Партизaните биле скриени во непосредна близина, но не можеле да дојдат навреме да го спасат мостот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Го разбрав. Го мрзеше да чита - јас требаше да го ранам неговиот ум со прикаски, да го спасам од вкочанетост и да му овозможам развиток, и пат кон иднината преку мене како преку мост.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А тогаш од водата некаков рибар што минал беше го спасил со сила.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
САЗДО: Ме обвинувате затоа што го спасив?
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Духот, кој е толку измачуван, ја кине нишката во своето помнење, празнините ги исполнува со измислици и така, бегајќи од болката која ги надминува неговите сили, спасот го бара во лудилото, а тоа е како кога ногата, зафатена од гангрена, се отсекува и се заменува со дрвена нога.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ако духовните маки, болното сознание или спомените се толку разорувачки што се едноставно неподносливи и човек може да им подлегне – тогаш, на тој начин исплашена, природата посегнува по лудилото, како последно средство кое може да го спаси животот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Заминуваат од своите домови, заминуваат засекогаш - си ги прибрале најнужните нешта во една или две торби, и заминуваат за да си го спасат животот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Точно ли е дека Христина, како што ми раскажаа, вашето девојче, било само во станот, во моментот на земјотресот и истрчувајќи на скалите, ризикувајќи да го загуби животот се втурнала назад во станот и бестрашно го спасила и своето двегодишно сестриче.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не е ни чудо што на главните ликови во приказната, Вир и Клагарт, толку им се брза да го умрат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во една од почетните сцени, додека безделно си ги средува ноктите со турпијка, Роза Молин (во чија улога е Бети Дејвис) во својата голема и удобна куќа слегува по едни скали и со тој кисел извик му смрчува на љубовно грижливиот и изнапатен сопруг – чесниот, посветен и вреден лекар (кого го игра Џозеф Котен), кој си доаѓа дома по непроспиена и емотивно исцрпувачка ноќ што ја минал во очајничка и јуначка борба да му го спаси животот на еден пациент.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури и бродскиот капелан ја користи ранливоста на Били ноќта пред неговото погубување за да го бакне по образот, но не му ни паѓа на ум да се обиде да го спаси згодниот морнар од ништење: „доблесниот маж ни со прст не мрдна да ја смени злокобата на онаквиот маченик на воената дисциплина“ (373).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога за првпат го изведоа пред суд, Господ го спаси од сигурната смрт што го чекаше ако го фрлеа на лавовите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Браварот беше молчелив дента, кога се појави Арапинот, кој го напиша делото “Талме-Амал-Ал-Хисон”, се сети дека треба да направи пауза и до вечерта повеќе не читаше.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но сепак, тоа не го спаси од двете посети во тишината на бесоната ноќ - прво, на безобразниот претставник на слободниот град од Ханза, Едуард Банкс, а потоа, на раководителот на канцеларијата на малорускиот гувернер Дмитриј Николаевич Бантиш-Каменски.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој најпрво помислил дека брзите нозе ќе го спасат од трагедијата да биде наденат на рог од крава, ама после сто-двесте метри стипл-чес, сфатил дека куршумот насочен кон кравата, а испукан од пиштолот кој случајно го имал кај себе, ќе му овозможи да поживее малку повеќе од годините што си ги носел на плеќите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во книгата „Јас на овој свет“, Александар Балабанов, бугарскиот интелектуалец и академик роден во Штип, раскажува како Гоце Делчев го спасил од повеќенеделно гладување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но Онисифор Проказник подоцна се сетил со каква надеж во премрзнатите прсти старчето му ја стискало раката во исчекување дека набожен и благословен од мајката Минадора ќе го спаси, ќе му помогне да стане и да зачекори по линијата на својот продолжен живот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Знаеш - тој. Самиот призна. И да сакаше, не ќе го спасеше од јамка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со второто име сум станал ова што сум - и Дмитар и Пејко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кој го запали Круме Арсов - ти, јас, некој трет?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Така тој, Максим Акиноски, послужувајќи се со итрост, го спаси и Имотот и целата Потковица од Сима Симиќа, српски пропагандист во летото во 1846-та година.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во тој миг, во мигот на завојување на Потковицата од страна на Турците, тоа го спаси Имотот од уништување: богатството, уредноста, пресметаната понизност на двајцата мажи што го пречекаа садриазамот, а потоа и онаа, понижувачка но среќна историска околност.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Славко се наведнува, куршумот проаѓа над него, и културно му се заблагодарува на Мирко затоа што му го спасил животот.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Пчелките нежен касај ми оставија, ко цветови од црвени усни Во дремката на ноќта, празноглав со стакленици ги потпирав капаците на темнината Во небото ѕвезда Деница светкаше Мракот се стопи во зракот на утрото Со сиот жаргон се обидувам да го спасам денот кој навестува нова мора... залудно
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Значи, за да станеш видовит, кој го раскажува минатото, ја гледа сегашноста и „може“ да ја предвиди иднината, не мора да завршиш студии за историја (дека така одеше дефиницијата за историја - запознај го минатото, за да ја разбереш сегашноста, за да можеш да ја предвидиш иднината), ами само еднаш да паднеш во кома на пократок рок, па кога светлината на крајот на тунелот ќе ти се појави, да се сториш пишман и - оп, рикверц, ама со нов ум, претприемнички подготвен да го спасиш и општеството и човештвото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сакаше да го запамети местото во кое добродушниот планински човек го спаси од смртта.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Претстави си сам: ни испратиле младич на кого Ѓорче му го спасил животот и кој на светов го има само него - Ѓорчета. Свинштина.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тој е антипод на барката на која животните биле натоварени во парови за да го спасат видот од потопот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А во една стара книга е речено: “ Ќе се роди јунак и ќе го спаси Шумшул- град”. - Од што ќе го спаси?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Оние што ми веруваат знаат дека само еден ќе го спаси градот од проклетата Мортенија.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Денес се среќни што си овде, во Шумшул- град.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И го молеа господа да го спаси, да го остави жив.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Не само што не знаеше дали „да“ или „не“ е одговорот што ќе го спаси од болка; не знаеше дури ни кој од тие одговори мисли дека е точен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше чувство како О'Брајан да му е заштитник, дека болката е нешто што доаѓа однадвор, од некој друг извор и дека токму О'Брајан ќе го спаси од неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во таквите ситуации се случува луѓето да се жртвуваат себеси за да го спасат животот на другите и за да ја одбранат својата претстава за високите морални и хумани вредност, оние кои ја покажуваат смислата на човековото постоење и важноста на потрагата по таа смисла за секое човечко суштество; - Некои раскази доживеаја јазична и стилска редакција затоа што, овој пат, се потрудив да вклучам преведувачи кои направија изворен превод или редакција на преводот според оригиналот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но во пустиот јадрански Голи Оток едвај го спаси своето тело од постојаната тортура и хронично гладување, макар што некои делови од телото му останаа осакатени до крајот на животот, особено желудникот, кој можеше да прими малку храна и понекоја капка ракија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И враќањето за спасениот од смртта, било нова казна, кога тој повеќе не можел да си ја познае ниту родената мајка, љубената, децата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Овие два лингво-интелектуални Дон Кихоти, како што вели нараторот, имаат своја цел: нивната крајна цел беше со нивните можеби единствени библиотеки во кои се дополнуваа Балканот и Европа, со книгите замислени како енциклопедиско надополнување на историското и културно минато, да го спасат Балканот од внесувањето на погрешните идеи, често накалемувани за во иднина кај народите по завојувачките војни и долговечната превласт на империите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не можело да се замисли поголема привилегија да го спасат своето дете од најверојатна смрт кога воениот рок траел петнаесет години!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но крајната цел им беше: како да се обезбеди за нивните потомци мирна и среќна иднина, со изговор дека нивното веќе минало и единствената смисла на животот е во спасот на децата...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но нивната крајна цел беше со нивните можеби единствени библиотеки во кои се дополнуваа Балканот и Европа, со книги замислени како енциклопедиско надополнување на историското и културно минато, да го спасат Балканот од внесување погрешни идеи, често накалемувани во иднината и народите по завојувачките војни и долговечната превласт на империите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа набргу се породи: Женско дете и првпат да биде здраво, верувавме дека Стеве го спаси.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ги напоил и веднаш потоа едниот вол му пукнал. Другиот некако го спасиле.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Пред шест години неговиот професор ја затече својата жена со еден маж пожарникар - млад русокос вол и со оперетска насмевка, ја затече гола како вистина и побеле за неколку ноќи. После, по една очаена решеност на полулуд човек, му го испираа отруениот стомак и се бореа во болница да го спасат; студентите се чудеа: ако е веќе курва зошто ја остави.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Можеби револуциите се неговиот единствен луксуз во кои застанува во првите редови, но брзо ги губи илузиите, нема режим што може да го спаси, принуден да се приспособи на секого и сешто...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Деспотизмот секогаш ќе смета на неговото жртвување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој беше можеби амбасадорот којшто го замислуваше баба оти еден ден ќе го спаси семејството, ќе го врати на родната грутка, ќе биде амбасадорот на враќањето, а не на новото заминување каков што станував јас.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но и тој не можеше да се ослободи од макијавелистичкото заложништво: целта да го спаси Тунис во текот на неговото триесетгодишно апсолутистичко владеење со оваа земја, не успевајќи да му одолее на неизбежното негување на култот на личноста, на арбитрарната автократија, на балетот на властољубивите куртизани околу него, најголемите, еден ден, да му ја преземат власта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие што ги беше бранел, без да знае кои беа, и кои ќе бидат по војната, всушност му го спасија животот во времето на комунизмот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Толку ли сум без ум, си реков, та моето дете не можам да си го спасам?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Тоа што чу, мати. Со попот Ставре го смисливме планот само за да го спасиме народот сургун да не оди.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А потоа пак, со длабока воздишка: „Таквите како мене и тебе, ибн Тајко, за кои секакви други разлики не постојат освен во лошотијата, таквите треба да го спасат светов од неговите бесови“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Што овој Свет чека да го спаси Краси се само со својте пердуви Не биди фарисеј лесноверен Не гледаш?
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Огромно богатство им даваше на лекарите и ги молеше да го спасат, да не умре. Но тие беа немоќни.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Боже, или е колнат, или премногу железо има во коските што по него оди громот, велеа луѓето и чинеа сè за да го спасат: пак го запретуваа во земја, во песок, во вода го ставаа за да му излезе електрицитетот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Се исплаши Дукле, викна доктор и едвај ѝ го спаси животот на Кала.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Трајко се изнапцу, Велика се изнаколна, но Ангелета не можеа со тоа да го спасат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Трајко седна на чело на трпезата, го прифати пагурчето од Велика, ја симна капата, се прекрсти и им се заблагодари на другарите и на господа што му го спасија грабнатото чедо.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Надежта му ја зголемуваше борбата на Цветан Горски да го спаси патот на јагулите, остварувајќи го заветот на Игора Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Жената беше смирена. Ова не беше прв пат во тие тешки денови, кога се бореше да го спаси патот на јагулите, да го гледа како зборува на сон.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ја беше напуштил земјата бегајќи, спасувајќи се од сталинизмот, за да го спаси голиот живот, а Татко со бегството преку Езерото, се спасуваше од фашизмот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мајка долго не се вмешуваше во татковата мисла, но сега запраша: - Како да го спаси Езерото од луѓето?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ни го испрати добрата судба да ги спаси луѓето, но и Езерото со безброј животи во него. Да, го спаси Езерото и од луѓето!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И го спаси. Го испрати со Ивана од Гудјаково за Прилеп и во својот стан го криеше два месеца, дури да „се разбере" со другарите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Правеа со брата му Јована во турско време ќерамиди во Витолишча и добија пријатели. Каков поголем пријател можеше да има селанец од оној што го спаси да не ја менува секоја година сламата или 'ржањето на куќата и пак зиме да седи во виришта и мразурки на сред куќи?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така Милан си ја зеде грижата да го спаси овојот стар пријател од другите кои не знаеја зошто натежна бугарштината.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Додека чекоревме крај кристално чистата река која излегуваше од Езерото, како верно чедо кое го продолжуваше својот пат кон бескрајот, кон морето, во Татковата свест, среќен што Мајка му го спасила ракописот, се всади мислата што постојано ги опседнува емигрантите меѓу заминувањето и враќањето, меѓу заминувањето и останувањето во туѓина. ***
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Била свесна дека, ако не се прифати оваа вистина во животот, таа тешко би можела да го создаде, да го извиши, да го спаси своето семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, додека ѝ одговараше на загрижената Мајка, си направи брза геостратегиска калкулација во свеста: ако, на времето, Европа не го прифати отпорот на Скендербег и не му помогна во дваесет и петгодишната војна, по голе­мата опсада во тврдината Круја, и не го спаси Балканот од Отоманската Империја, тогаш сигурно ќе го прифати и ќе го поддржи некогашниот франкофон водачот Енвер Хоџа, во неговиот отпор кон советската империја, од кој ѝ се закануваше пропаста.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За Мајка беше најзачајно што можеше да го прехрани, да го спаси новото чедо.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За Мајка, најголемата слава на Балканот беше во нејзината судбина да си го спаси стеблото на своето семеј­ство, на другата страна од границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еве бршленов... - покажа со раката кон ѕидот на црквата по кој беше изнафаќан бршлен... - Бршленот го спасил Исуса Христа... Полковникот го погледна заинтересирано.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Ќе го спасат ли? - праша Трајче. - Сигурно - договори Планински.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Овие денови водевме борба во Мацково, Германците се повлекоа, ама селото не можевме да го спасиме. Го запалија со запалувачки гранати оддалеку.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
(Дозволете ми малку и јас да се насмеам. Иако не му е ни времето, ни часот. Што да правам кога сум ѝ длабок почитувач на сентенцата: смеењето ќе го спаси човештвото!)
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Навистина беше така. Кожувчето на Цимко беше многу подебело, но тој знаеше дека не може да го спаси од студената вода.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Чувствуваше како песокта ги завева гребените на Атлантикот и создава благо налегнати дини што би можеле да го спасат кога, како невешта птица, би пропаднал удолу.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Еднаш дури изјави пред мене дека токму нејзиното однесување, однесувањето на Рајна, го спасило бракот на онаа божемна Генералица која којзнае што сѐ си замислувала.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Се сетив на Бјелоусов“, вели татко ти. „Оној, што ми го спаси животот“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Јас бев радоста за неговите очи“, еднаш се пофали пред мене Рајна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Царјанка, кога разбра дека татко ѝ Профим го спасил Скрчета од мобилизација, отиде и го замоли да ѝ помогне и нејзе, да ѝ даде и нејзе пари да го спаси Трајана од мобилизацијата, од фронтот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Качакот ја држеше главата провисната, гледаше в земја, сонцето го пржеше по темето, му облетуваа муви и инсекти околу устата што му пенеше и му гореше за вода, напинаше на јажињата со кои беше врзан да ги скине; гледаше во луѓето собрани околу него, гледаше во езерото што ја заплискуваше водата и со јазикот мласкаше, стружеше низ устата која сѐ повеќе му се сушеше; се вртеше и го бараше Делина да дојде веќе, да му го забуца куршумот и да го спаси од овие маки.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Зет ти Профим имал среќа: им даде на Бугарите пари и го спаси сина си да не оди на фронт”, му велат на Тимон луѓето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Мојот татко можеше својот живот и животот на семејството да го насочи кон еден од конјунктурните јазици за да го изведе на пат или да го спаси семејството: тоа можеше да биде, албанскиот, македонскиот, францускиот или турскиот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Преведувањето ќе му го спаси преостанатиот дел од животот, ќе му го осмисли крајот...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Преведувањето сигурно му го спаси животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вашиот чин ќе го спаси светот оној ден кога ќе се делат оние кои хулеле од оние кои се приклониле на бога. Што да правиме?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Една многу интересна еврејска поговорка вели: „Ако спасиш еден човек, си го спасил светот.“ - тоа е обратна верзија на идејата за месијата: еден човек може да го спаси светот, но да се спаси човек значи да се спаси светот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Неговиот маневар со кој тој успеа да го одбегне директниот судир со владината војска, го спаси партизанското движење од целосен погром.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеби ќе ѝ го спасеа животот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Татко имаше среќа во вистинскиот миг да го спаси семејството од сталинизмот во родната Албанија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Уште тогаш забележал дека градот не можат да го спасат од странски упади никакви одбранбени ѕидови, граници, како што може тоа да го стори природата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Само нашата пролетерска комунистичка партија можеше да го спаси народот од злата на верска судбина...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А Бароуз рече: „О, срање. Еве доаѓаат. Скаути. И тие ќе го спасат светот со дрога. Да, сигурно.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се возеа во автобусот на турнејата. Имаа снимено албум и компанијата им беше дала помошник, возач, и автобус.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Беше мртов пијан, и тоа го спаси,“ ѝ објасни Далтон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го вративме во Харвард. Дојде и во затворскиот проект и секаде.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го запознав многу добро. Не можеше да нѐ поднесе. Бевме премногу фини и добри.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ова мора да ѝ го кажал подоцна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Бродот на кој војникуваше, -продолжи таа, - потонал, се удрил во некои карпи, а Наума мој, не успеал да го спасат. Се удавил. Одамна се случи тоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ми го спаси еднаш животот, што се вели, и го имам за втор господ, иако првиот не сум го видела.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го спасивме Клевтис, но не знаеме што да правиме со народот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми е гроза од телото, а пак идам да го спасам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си велев, родители, а што друго ќе направат ако не да го спасат животот на своето чедо какво и да е.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Дали Орце, кој и без тоа решил да го жртвува својот живот, го направил просто невозможното - се обидел да го спаси, и го спасил, семејството на директорот на Банката.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, се јавиле и млади луѓе, нестрпливи, што сметале дека индивидуалната револуционерна акција и саможртвата можеле дури да го заменат колективниот народен напор и на таков начин да го спасат народот од последиците на едно општо и крваво востание.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Не може да се тврди, но по сè изгледа Орце на некој начин успеал да го спаси семејството на директорот на Банката.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)