Несфатливо брзо и полетно движење на зборовите  како млади дивојарци разиграни по карпите  и бавната, трома мисла  која заостанува зад зборовите  и се крие низ јазикот.
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Препознаваш  во него нечии живо запретани зборови  во пепелта. Големиот камен, тој,  кој ја прицврстува душата на предците.      ***
               
             
           
            
            
              „Две тишини“
               од Анте Поповски 
              (2003)