Веста стигна и до нашето семејство.  – Каков попис сега, пустината, па не заврши ли пописот есеноска? – се прашуваше мајка ми гласно оставајќи го плеталото крај себе, на чардакот, седната до татко ми кој прелистуваше некаква стара книга.
               
             
           
            
            
              „Времето на козите“
               од Луан Старова 
              (1993)