Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

На работник кој е избран или именуван на синдикална функција утврдена со статут, а чие вршење бара привремено да престане да работи кај работодавачот, му мирува работниот однос и има право – во рок од пет дена по престанувањето на функцијата што ја вршел – да се врати на работа за вршење на работи кои одговараат на неговиот степен на стручна подготовка (чл. 200, ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во периодот од март до јуни 2006, во Основниот суд – Битола се одржаа вкупно четири рочишта за главна расправа.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Тоа е, всушност, оној вработен кој и ја пренесе наредбата од сопственикот на фирмата, со кого прет- ходно се консултираше телефонски, а кој во критичниот момент за себе ја одбра најлесната, најбезопасната и банална работа да го измие „пиштолот“ за нанесување малтер, а на своите неискусни подредени им ја остави потешката и опасна задача на отпушување на цревото, кое беше под притисок од шест бари.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, новиот „инвеститор“, кој веднаш си најде свои полтронски соработници меѓу поранешните раководни структури, само ги испразни фабричките магацини од робата којашто вредеше милиони евра, а не даде ниту денар за осовременување на производството или, пак, негово зголемување.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Конечно, во декември 2006, судскиот совет (во состав: м-р Љ. Неделковски – претседател, П. Попоски и С. Спасеноска – членови), носи пресуда со која ги одби сите поднесени жалби на работодавачот и на поранешните работници како неосновани, и ја потврди исправноста на првостепената пресуда, која во јануари 2007 стана правосилна и извршна.6

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, за жал, поради сплетот на идните бурни настани што допрва следуваа, иако подоцна немаше второстепена постапка по жалба, оваа пресуда, која во октомври 1999 стана правосилна и извршна, никогаш не е извршена – ниту доброволно, ниту присилно [а веќе е и застарена].

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, за брзо време старите проблеми пак се вратија и работниците почувствуваа дека нивните надежи се изјаловени.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, и овој пат тој не се задржува 93 во фабриката повеќе од еден ден.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Оттука, целосно е оправдан работничкиот сомнеж во искрените намери на бирократизираните синдикални раководства, кои облечени во свечени костуми и вратоврски милуваат, особено предизборно, да се фотографираат со владините функционери. 300

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Примерот на Триманова – која во моментов води и друг спор против истиот работодавач, но сега по друг правен основ и со нов адвокат (Д. Чакаровска), е за одбележување затоа што укажува на потребата работниците да немаат безрезервна верба во своите полномошници-адвокати, и почесто да се интересираат за текот на спорот и за начинот на нивно застапување.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, за среќа, групата остана компактна – со исклучок на само една работничка (М.Ј.), која не успеа да остане исправена пред константниот и систематски мобинг и притисок.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За да нема забуни, при обработката на институтот, беа цитирани најновите, актуелно-важечките, а не поранешните, законски одредби кои во меѓувреме се променети.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Потоа, сопственикот како тужена странка, пред судот повика и двајца сведоци кои во тој момент беа вработени во неговата компанија, но овој пат тоа беа постари работници кои беа пријавени во АВРМ и беа на повисоки надзорни позиции – кои под притисок или можеби и со согласност, бидејќи се директно зависни од сопственикот за својата материјална состојба, сведочат против младиот Јакшиќ кој критичниот и кобен ден кога се случи несреќата, во име на пожртвуваноста за доброто на фирмата, а со цел „работата да не трпи“, изгуби најмногу од сите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во однос на спроведувањето на Пресудата, која во јануари 2005 стана правосилна и извршна, бидејќи не беше обжалена – оваа операција одеше доброволно.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Работникот Орхан Авдиќ од Скопје (сега 54-годишен) беше вработен во фабриката за цигли, тули и ќерамиди – АД за произ- водство и промет на градежни материјали „Киро Ќучук“ – Велес, која во транзицијата беше приватизирана по партиска линија од страна на локални моќници, со договор за работа на неопределено време, од 1982 год. – седумнаесет години пред да настане конкретниот работен спор опишан подолу.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во образложението на својата одлука, овој суд најде дека раководството на тужената установа не го имал предвид фактот дека институтот „распоредување на работник“ не е предвиден во ЗРО и дека морал да постапи согласно постапката која во вакви ситуации предвидува понуда на нов променет договор пред отказ. 9

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

9 Целиот процес пред Основниот суд Велес траеше половина година, а воопшто не беше потребно судијата (Ј. Лазаров) да носи првостепена пресуда – бидејќи странките, кон крајот на 2009-та, се договорија спорот да го окончаат на тој начин што тужениот работодавач доброволно ќе и ги исплати неисплатените испратнини за кои е тужен [во висина од 9.185 МКД / околу 150 ЕУР] – сосе парничните трошоци на постапката, без камата, а за возврат тужителката да ја повлече тужбата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Странката која во целост ќе ја загуби парницата е должна, на противната странка и на нејзиниот замешувач, да им ги надомести трошоците (чл. 148, ст.1 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

3. А, пак, гранскиот колективен договор кој во тоа време ја регулираше оваа материја беше Колективниот договор за дејностите производство и преработка на метали, црна и обоена металургија, рударство, електроиндустрија и енергетика.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Со новата тужба тој бараше, а подоцна со Пресудата (донесена од судијата Ѓ. Радојков) и доби надомест на претрпена штета [reparatio damni] поради незаконит престанок на работниот однос во вкупен износ од 286.121 МКД (4.690 ЕУР) и тоа: а) 275.811 по основ на неисплатена плата која би му следувала доколку одел на работа; и б) 10.309 по основ на пораст на животните трошоци.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во текот на овој четиримесечен период, додека парницата беше во тек, работодавачот на Костадиновска „доброволно“ ѝ ги исплати заостанатите седум плати, па затоа ова побарување беше изоставено т.е. повлечено од тужбениот петитум. 275

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Односно, клучниот проблем е дека работниците, кои во ова себично време сосем ја изгубија меѓусебната почит и солидарност за туѓата мака и туѓото страдање – како да немаат сенс дека со истите проблеми во кои тие тонат, се соочуваат и најголемиот број од вработените во РМ.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ама како што Движењето за социјална правда „Ленка“ нема симпатии и кокетирања кон „жолтите“ македонски синдикати кои се под сенката на државната патронажа, па дури и отворено и јавно ги критикуваме – ние, со несмалена жестина, ја жигосуваме и работничката апатија, односно неподносливата пасивност на македонските работници.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Додека, пак, стварната [каузална] легитимација (legitimatio ad causam) претставува материјално-правна врска помеѓу предметот на парницата и лицата кои во тужбата се означени како парнични странки, т.е. вистински правен однос на странките спрема предметот на спорот во точно одредена парница или „способност да се биде странка in concreto“ и, за разлика од процесната легитимација, таа не е процесна претпоставка туку е прашање на меритумот на спорот ([не]основаноста на тужбеното барање) и за неа судот не води грижа по службена должност, туку само по укажување на странките кои треба и да ја докажат.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За среќа, Триманова не беше во онаа група работнички кои првично ги повлекоа тужбите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Од друга страна пак, решителноста и упорноста на Лозанов- ски е одличен пример како треба да изгледа една реакција на работник, кој и после загубата на работното место, поради разни причини, сè уште има неостварени права од работен однос кај својот поранешен работодавач, во случајот неисплатен дел од плати и додатоци од плата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Велешкиот суд (преку судијката В. Анастасова и В.Стојановски), во септември 1999, донесе пресуда врз основа на признание, со кое го уважи тужбеното барање на тужителките, бидејќи полномошникот на тужениот (Р.Жарова) истото во целост го призна.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Лозановски, кој во минатото учествуваше и во неколку штрајко- ви, децидно истакнува дека и во иднина би тужел доколку пов- торно му биде прекршено некое право од работен однос. 1. Интервјуто го водеше Александар Ковачевски, на 19.V.2011, во Битола.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Трошоците на парничната постапка, во износ од 3.000 МКД (50 ЕУР), исто така паднаа на терет на Млекарницата која во целост го изгуби спорот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

* Во април оваа [2011] година, беше издадена и втората книга: Штрајк – искуства и состојби 4 којашто содржи реални приказни на работници-синдикалци кои организирале штрајкови, а покрај тоа дава и историско-компаративна и позитивно-правна анализа на сите закони во Р. Македонија кои во себе содржат одредби за остварување на уставно-загарантираното право на штрајк.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Секоја странка, претходно, сама ги поднесува трошоците што ги предизвикала со своето дејствие (чл. 146, ст.1 од ЗПП).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во својата контроверзна одлука судијката го отфрла сведочењето на единствениот сведок кој и беше директен учесник во настанот, на база на соседски и пријателски однос меѓу него и Јакшиќ, а го прифати сведочењето на надзорникот кој беше и единствениот кој знаеше да работи и кој ракуваше со машината.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

На ова, следуваше и законска затезна [по ново „казнена“] камата6 – која во конкретниов случај беше пресметана на не така занемарлив износ од 46.873 МКД (770 EUR) – со што целата сума, 113 по сите основи, која на крајот ја доби Марковски изнесуваше 344.635 МКД ( 5.650 ЕУР).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова е толку симптоматично, што сосема е чудно како судијката (В. Каловска како претседател на советот) го вреднуваше овој факт како веродостоен и му поклони безрезервна верба, кога оди далеку од секоја нормална логика.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во ова „второ полувреме“ од спорот, каде што обете странки, секоја за себе, си ги сносеше судските трошоци Марковски – усно на записник – го повлече тужбеното барање за оштета поради неискористен годишен одмор.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Со истата оваа 189 пресуда се констатираше и повлекување на тужбата во делот кој се однесуваше на подолгиот период за казнената камата, како и за уплата на придонесите во ФПИОМ.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Одлуката на ревизискиот суд се доставува до првостепениот суд преку вто- ростепениот (чл. 389, ЗПП). 100 Авдиќ против „Киро Ќучук“1 Спор за враќање на работа поради неоправдан отказ2 Potentia debet sequi iustitiam, non antecedere Моќта треба да ја следи правичноста, а не да ја натфрла!

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Конечно, со второстепената пресуда, донесена кон крајот на април 2010, беше уважена жалбата и првостепената пресуда беше преиначена8 во корист на Зефиќ, од страна на повисокиот судски совет (во состав: Љ.Арсениевска – претседател и д-р З.Михајлоски и Т.Дуковска – членови).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Експресно после овој настан, кој во очите на корумпираното раководство беше сфатен како опасен преседан и провокација, почнаа и „очекуваните“ притисоци и проверени методи на заплашување: тие, еден по еден, беа викани во канцелариите на погонските директори кадешто, нај- безобразно и недолично, беа уценувани и заплашувани да прес- танат со синдикалните активности и со „подбуцнувањето“ на останатите вработени.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, уште истиот ден му е врачено решение со кое е пратен на повторен вонреден одмор со траење од еден месец – мерка која во моментот на пишување на овој текст сѐ уште е во сила.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Со други зборови, тоа е однос на странките во парницата спрема нејзиниот предмет на расправање.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Од нив, само еден грчки знак - stygma - во коптскиот ја задржува својата бројна вредност 6 без фонетското значење.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Исто така, во коптскиот јазик останале звуци, кои не пронашле свои фонетски еквиваленти во грчкиот јазик и кои во системот на коптското писмо требало да бидат изразени со посебни графички симболи.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Токму тој Беки кој во еден петпаречки таблоид ме нарече „шугле“. Ех, Беки, Беки, како се заеба.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во процесот на создавањето на писмо за секој јазик L, фонетските единици на овој јазик се издвојуваат по пат на компарација со фонетските единици на јазикот L1, кои во определен редослед се застапени во системот на писмо L1, земен како пример-прототип за создавање на писмото L.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Ретко кој во животот има шанса да види и запознае ваков херој како мене!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во таа смисла, во поглед на секое писмо може да се постави прашањето, дали системот на писмо каков што го познаваме и што допрел до нас претставува оригинален облик на писмо или е доцнежна разновидност.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Краста: Да, да. Баш тој Беки кој во филмовите глумеше хоштаплери, што впрочем и не му беше тешко зашто и самиот беше таков.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

“ А еден германски студент кој во 1982 година толку силно се исплашил од сликата „Кој се плаши од црвено, жолто и сино IV“ (1966-67) на Branett Newman во Националната галерија во Берлин, што во напад на бес ја удрил со тупаница, ја клоцнал и најпосле ја исплукал, подоцна тврдејќи дека самиот Њуман, кога би бил жив, во извесна смисла би го делел неговото мислење: „Чувствувам дека сега, за првпат, сликата е навистина комплетна по она што и го направив.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Погледни ме, Дики! Гледаш херој!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во принцип, ваквата дејност претставува фонетско- фонемска анализа на јазикот, која се спроведува врз основа на споредбата на фонетската страна на јазикот со фонетски единици, кои во определен редослед се претставени во системот на писмото- прототип. Маргина 37 85

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Така, Шафрази кажува во едно интервју: „Сакав уметноста наполно да ја осовременам, да ја извлечам од историјата на уметноста и да и дадам живот.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тоа е специфичен двоен систем, кој во целокупната типологија на системите на писмо се појавува во улога на алка, што ги сврзува доследно силабичкото (да речеме, линеарното Б) и алфабетско (на пример, класичното грчко) писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Во суштина, тоа е создавање на план на содржина на системот на писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

По спроведувањето на таа процедура се добива редослед на знаци на ерменскиот систем на писмо, кој целосно е соодветен со грчката алфабетска низа и кој во себе не содржи само неколку знаци со типично грчки фонетски вредности.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Маргина 37 93 Грчката основа на стариот ерменски систем на писмо се пројавува, пред сè, во градбата на алфабетската низа согласно со грчкиот прототип, но со отстранување на знаците со типично грчки фонетски вредности, кои му се туѓи на ерменскиот јазик.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Така, феникиското, ханаанејското и арамејското писмо како три основни подвидови на семитскиот систем на писмо настанаа од старосемитскиот, или поточно речено, од протосемитскиот систем на писмо, кој сам по себе претставува консонантно- силабичко писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тики: Беки, кој ја играше главната улога во?... 124 okno.mk

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Не сте знаеле за една НОВИНА која се објави дека: Древниот македонски јазик бил супстрат кој во себе содржел најупростен графички и фонетски систем, односно најупростен вокален и консонантен во секојдневната употреба и комуникација!

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Татко ми, откако го внесе Чанга во суштината на митовите, се обиде да го дополни поранешниот одговор: – Митската легенда ја претставува козата како божја пратеница која во ликот на грациозната убава Алматеја ќе го дои Јупитер, како дете.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

И еве, Луан Старова, македонски државјанин од албанско потекло, е вистинскиот претставник на балканскиот соживот и на балканската отвореност, човекот кој во текот на целиот свој живот го инкарнира балканското братство без каква и да е етничка затвореност, спротивставувајќи им се на ексцесите на идеолошката апстракција, подеднакво спротивставен на изнасиленото етничко и религиозното однесување.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Старова просто и речиси наивно ја раскажува сторијата на козарите кои во согласност со директивата на Партијата треба да станат работничка класа и така конечно да се уништи непријателот!

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Горан Бујиќ, хрватски книжевен критичар Времето на козите е изворен роман кој во потрагата на модерните начини на пишување користи различни книжевни и антрополошки искуства.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тој се спријателува со таткото на нараторот , интелектуалец со кој во тешките времиња го споделува козјото братство во интерес на козарите и козите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ние бевме и дел од оваа бела материја, која во пресудното време на нашето раѓање и растење се влеваше во нас низ невидливиот поток на млекото.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Зашто тие јасно ставија на знаење врз основа на сопствениот докажен материјал дека не се работи за барање слобода на израз туку за терористи кои напаѓале голораки деца, жени и старци и кои во одбрана пред себе ги поставувале децата.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Со судбината на историските личности, нивните индивидуални животни стории, писателот ја воспоставува нераскинливата врска со сопствениот народ, колективното егзистирање, што ќе рече оти како уметничко- естетска вредност романот е дело за една личност која во себе најубаво и најуверливо ги одразува и содржи сите народни идеали и се стреми кон општочовечките, униврзални димензии на егзистенцијата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Како на тој предизвик одговара писателот Ванчо Николески?

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Забележувам дека светлината која во лето, кога е силна, ги изедначува преслапите на планината таму пред мене, сега, пролетта, кога е поблага, ги истакнува горните делови, врвовите и тумбите, и гледам дека ги има многу, дека не е еден гребен и еден преслап, туку повеќе гребени и повеќе преслапи, дека јас сум далеку, зафатен со расплеткување на пајажината што ја сплел големиот пајак на времето.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Од чардакот на нашата стара куќа, која во последните години со жена ми Агна ја услагодивме за живот - го подредивме чардакот, ги сменивме диреците и веќе скапаните штици на подот, ги обновивме искривените рамки на прозорците, ги варосавме бело собите, ги урнавме, со голема тага, гнездата на ластовиците, ставивме тешка спорогоречка печка за топлење зимата, го проветривме тешкиот метален сандак кој го имаше задржано мирисот од пред седумдесет години кога бил донесен од Америка - гледам како се спушта пределот кон долината од чии млаки се креваат пасма пареа кон небото.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Башевски, меѓутоа, оди и натаму, така што античкиот мит за наследениот грев го комбинира со иронизирањето на идејата која во текот на југословенските војни беше поттикната од политичкиот концепт според кој традицијата, историјата и потеклото, се клучните компоненти без кои, наводно, не е можно да се доврши личната, ниту националната индивидуација.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Јас не го познавав. Подоцна во разговорот видов дека е наивен, но не ми падна на ум за тоа да го обвинувам, дури напротив, ми беше мило, бидејќи знаев дека всушност се работи за чувства кои во моментот го беа опфатиле.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Можев да се надевам само на онаа кревкост и благост на мевцето, а потоа на чувството на некаква зафатеност (која во исто време овозможува да бидеш зајден), што ја создава глодањето на ковче.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

И така, борејќи се со џиновскиот лист хартија, на крај лидерот успеа да излезе од нејзиниот вртлог, т.е. фишек, а за тоа му беше потпомогнала и луцидната идеја, која во нивните обичаи и верувања го заменуваше светиот дух од христијанството.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Читајќи го Вител во Витлеем, таа моја наклоност и симпатија станаа уште поинтензивни зашто ја запознавав онаа другата која во својата обилна наративна игривост се откриваше како раскажувач што умее да го поттикне, да го фати за опаш, да го насмее, и тоа повторно и повторно, читателот.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Уште како средношколец, дивеел по нашите улици со најновите автомобили, кои во тоа време, некаде 60-тите години, беа реткост во нашава државичка, па дијаната се сметаше за врвно достигнување во технолошките процеси.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Во мигот кога посегнав по спружените алишта и не сакајќи се слизнав на тазе подмрзнатиот балкон, кој за несреќа беше на 13-тиот кат од зградата, каде живеев заедно со моето момче, ми прелетаа низ глава сите овие реминисценции, на кои во друг случај не би се сетила сигурно.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

- Хм, жена, што би можела пак таа да каже за средновековните замоци, освен дека овој се сплеткал со оној, кој во чија соба ја поминал ноќта и зошто не му било удобно во сопствената соба, туку којзнае каде ...

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Дента кога го закопавме Трајко заврши и животот на Доника.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Спомените за Борис беа средби на кои во воздухот се вееше некоја леснотија, спокојство, носталгија, тага, но не и мачнина.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Дури некои промени во звучниот период, што се однесува до филмската техника, може да ги сметаме за грешење во Ворхоловската естетика.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во Blow job уште со насловот е навестена 30-минутната екстаза на лицето на протагонистот, наводно, индуцирана со фелацио надвор од видното поле.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Кај уметничките дела за иницирање на виртуелни, естетски кодирани светови, се работи, напротив, за допир, кој во смисла на простор, дефиниран со односите на реалните предмети, навлегува во празно, но интензивноста на различните тактилни функции, посредувани преку податочната ракавица, предизвикува промени на полето на сликовното и звучното во компјутерски симулираната околина.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Самиот Холивуд исто така реагираше на духот на шеесеттите, но обидувајќи се да заведе, со чест на ретките исклучоци, се разбира.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Единствениот Ворхолов ран филм што не се придржува до наведените монтажни принципи е Sleep. Sleep, како и повеќето рани филмови, се состои од 3-минутни ролни за Болекс камера што Ворхол во тоа време ја користеше. (Kiss исто така се состои од 3-минутни сегменти).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во филмот My hustler од разговорот на учесниците (кој во најголемиот дел од филмот се одвива off- screen) дознаваме дека Пол Америка, предметот на нивното упорно набљудување (и желба) се занимава со проституција со машки; најинтересен момент е кога во купатилото ќе му падне пешкирот што му стои околу половината.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Тоа пред сѐ е првиот Ворхолов филм кој во целост е сниман со подвижна камера (ако ги изоставиме ретките зумови и движења во Vinyl и Space); парадоксално, Ворхол којшто упорно ги одбивал предлозите на своите соработници фиксираната камера да ја помести макар за милиметар, тоа обилно го правел во Nedy, кадешто самиот ја врши функцијата снимател.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Го споменавме вокменот како gadget, развиен од Sony 1980. година и кој во технолошка смисла значи попрво деволуција отколку револуција; направата е неверојатно едноставна, бидејќи нема ниту звучник ниту приемник за програма, но земајќи го предвид текстот на Shukei Hosokava Дејството на вокменот (1984), вокменот парадигматично нè усмерува кон нова констелација на сингуларното, автономното, номадското и мобилното јас и кон неговата сраснатост со виртуелните машини.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Ворхол донекаде, како и неговиот омилен режисер Џек Смит, потсвесно реагираше на холивудските догми, кои во непроменета форма постоеја речиси триесет години.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Јунакот на вечерашната приказна е чувар на земјата, кој во крчмата наречена „Earth” секоја вечер чува стража и продава карти. (...) Вистинското име на Musicmaster е Tom Cassidy, а заедно со David Zack и Dr. Ackerman тој е еден од основачите на асоцијацијата со име „Corespodence Art Service Foundation”.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

И тука сме веќе кај ликовниот уметник Jean Tinguely како кај најзначајниот уметник на неоавангардистичката уметност, и кој во поново време го доби својот наследник во Jim Whiting (мислам на неговите објекти и инсталации на неприродни тела).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Секоја ролна одговара на еден кадар (и во овој случај на друг агол на камерата), но секој кадар е копиран два пати: Sleep е всушност тричасовен филм кој во монтажна верзија е двапати прикажан.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но, со оваа апликација никако не смееме да си правиме привиди за природата на допирот, што е инвестиран од страна на таа софистицирана технологија, како тоа да бил добриот стар, значи лош, вулгарен, непосреден допир што граба во „исполнетото” и е наменет за допирање на „материјално згуснатото”.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Рабинот Цви го гледа забрзаниот младич кој во автобусот ја отфрла наметката под која се појавува цврсто набиен елек од кој висат неколку жици.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Си олеснуваа со тоа што зимата на таа 1941 година почнаа да живеат со подготовките за свадбата која беше закажана за април. Таа пролет во Белград, ми се чини, не ја почувствува никој освен Алегра и Јехуда кои во квечерините зборуваа за цутот на дрвјата ненадејно бликнати во бело по дворовите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Се сосредоточува на текстот од интервјуто за „Der Morgen“ кој му се враќа во мислите збор по збор, онака како што го даваше тогаш, пред девет години, имајќи ги пред очите како негови први читатели, татка си, реб Апфелблум, своите ционистички пријатели од Жешов, авторитетните рабини на Берлин, дури и неговите просветени професори од Виена кои во неговото доживување стојат, тројцата, со широко разлистани весници, потчитуваат од неговото интервју, а потоа задоволно фрлаат меѓусебни погледи преку рамките на очилата и цвикерите и задоволно го одобруваат прочитаното...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сите ние бевме преокупирани со тој немир што го носеше навестената војна.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Пред очите му прпелка сив гулаб кренат во рацете на свештеникот на Храмот и подготвен за жртвување, потоа пред очите му се појавува и самиот жртвеник на кој се принесуваат крвните дарови кон Бога од жртвените животни од кралот, од свештениците, од великодојстојниците и од бројниот народ кој во оваа камена градба виде исполнување на молитвите на генерациите од неговите излачени претходници, виде дом на Бога чиешто место на постоење го селеше со себе во своите долги номадски талкања по широките простори од Африка до Блискиот Исток, и конечно на канаанската земја и таму виде и дом за себе.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Чекорите одминуваат, одат по некој друг, добро што не го запре овој вруток од пријатни мисли: „Во училиштето за сиромашни еврејски деца, учениците изучуваат четири јазици: хебрејски, грчки, француски и шпански.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

За секое нешто можеме да го замислиме човекот што го уфрлил и зошто тоа го направил; “тешко ми е да претпоставам што мислел оној кој во сандачето уфрлил масна хартија од бурек”, рече Граси при отворањето на сандачињата/изложбата.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Тешките неподвижни мириси на старата зграда, кои во него разбудија безразложно чувство на страв и загубеност.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Токму Загрепчаните се оние кои во него пцујат како кочијаши!

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Со други зборови: кој во овој брзоменувачки свет сака како интелектуалец да ѝ остане верен на вистината и скептичен како спроти владеачките така и спроти масовните инстинкти, тој мора да биде свесен за можноста дека ќе го осудат поради клевета. Како и Сократ.”

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Составени се од разнороден материјал кој во дадениот момент и на даденото место бил при рака: филозофијата на јазикот, популарниот виц, психоанализата, феноменот на масовната култура, критика на идеологијата, народна пословица, пцост, воен злостор, Кант & Сидни Ламет, Лакан & Фрањо Кухариќ, Аралица & Хамлет, Бајо Паторот & Ј.Б.Тито... 12 okno.mk

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Безмилосно и непоколебливо, мошне луцидно, продлабочено и со големо чувство за релевантноста на проблемите што ги загатнува (притоа совршено избегнувајќи ги замките на баналноста и дидактичноста, толку карактеристични за сегашните кобајаги либерални нови идеолози кои во значајна мера се истите оние божем одвеани марксистички цензори сега видливо присутни по разни „невладини“ и „граѓански“ здруженија од каде делумно пак финансиски го контролираат текот на идеите), Буден просто се наметнува како пример за улогата на интелектуалецот во (по многуте гадости) сличните источноевропски општества во „транзиција“.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

(„Земја со такви студенти (линк Буден) треба да се претвори во полигон за атомски проби!“, изјави господинот Контра Банда/ш/ гледајќи ги карикатурално плагираните македонски ученичко-студентски демонстрации кои во манијакално-депресивен стил на шутнат љубовник минаа во знакот на бебешки незрелата парола “Ние или Тие”), веројатно не била толку калкулантска ни во најтврдите времиња на “едноумието”.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Американскиот принцип кој во голем број случаи вели дека ако нешто е добро ионака ќе се продаде, што значи дека нема потреба од негово посебно финансирање, има (искривена) логика, но само ја потврдува тезата од почетокот дека е поважен производот од вредноста, односно дека не е можно сите вредности да се изразат со пари.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Овде е диво и се живее во самиот амбиент на природата, со нејзиниот воздух, со немирното море и со постојаните ветришта кои во овие летни жешки дни го палат лицето.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во „Палини-бич“ И по овој крајбрежен пат на Халкидик се редат едноподруго хотели, кампови и убави песокливи плажи, кои во летните дни се полни со капачи.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ацо, постариот сопатник, кој во селото оставил големо семејство, додека го ставаше преостанатото јадење од појадокот во торбите и кутиите, сепак малку подзастана и, некако повеќе за себе, рече: „Зар мислиш дека ми е арно таму каде што сум?

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Иако сум вторпат во Амстердам, ми се чини како прпат да влегувам во холандската метропола, која со своите канали личи на Венеција и која во Холандија, и во светот, е прочуена со музејот на Ван Гог, со Државниот музеј, каде што се среќаваат платна од фламанската школа, при што доминираат Рембрант и Рубенс...

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Запревме на мостот а долу се гледаа рибари, кои во утринските часови се подготвуваа за рибилов.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Меѓу овие двесте научници, поточно меѓу овие седумдесетина со државен докторат се наоѓа и еден Македонец, кој во Медон работи веќе десетина години.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Неколкуте мига што ги минав со младиот македонски сликар Лемо Димитровски поодблизу ме запозна со животот на сликарската колонија на малата плоштатка на „Монмартр“, која во моментот беше трансформирана во големо сликарско ателје под отворено небо.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Има и улични ументници, нудат детали од мостот, од Прага и копаничари, кои во длаборез го овековечуваат мостот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Освен женската, која во оваа година - ќе се врати токму за 2.000 години назад, и по малку ќе наликува на таа на Римјанките.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Никогаш не ќе може да помисли дека „многуте“ реки се само водите на Јантра, која во едни делови на градот тече на север а во други на југ.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ме изненади една дама во еден модерен супермаркет која во количката, натоварена со разни прехрамбени продукти, возеше едно кученце, кое ги душкаше продуктите.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Босанката Анѓа, која во Париз дошла од Белград, каде што работела кај една учителка како домашна помошничка и таму се омажила, дошла овде пред шест години со своето осумгодишно дете, со надеж дека ќе си создаде подобар живот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Гостите и туристите, кои дошле во Париз, најмногу сакаат да однесат спомени токму од оваа париска панорама која во себе го соединува можеби најубавото од овој дел на француската метропола.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

„Без патен налог и патна сметка - се слуша шегата - „такси-службата нема да го превезе дури ниту Дедо Мраз, кој во градот доаѓа еднаш во годината“.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во „канцелариската“ зграда на „Пелагонија“, речиси, сè беше ангажирано околу исплатата на месечните заработувачки, кои во просек изнесуваат околку 1,600 марки, бесплатно спиење и оброк, кој не чини повеќе од 1,5 марка.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Мириса на месо, а во вечерните часови, кога и јас бев овде, најмногу имаше клошари, кои во торбите ги собираа отпадоците фрлени од тезгите или во изметиштата кои ги имаше на сите страни.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И јас, со компанијата, бргу заминав, барајќи нови доживувања во „црвениот“ Келн и, откако го посетив диско-клубот на „Вапенхоф“, не гледав веќе наивно на натпистите на ноќните диско-клубови кои во реонот под мостот на Рајна ги имаше на секој чекор.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Дека тоа не се само "теориски" бездни, разбираме подобро од нашите родители бидејќи денес се соочуваме со еден свет кој во многу нешта е тотално апсурден.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А другиот пак одговара: „Епа, тогаш ова не е MacGuffin!“

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Имав впечаток дека тоа е смислено, бидејќи на крајот од филмот, во другата сцена на железничката станица, кога возот се враќа, тоа е само мал бел обичен дим. •Хичкок: „Навистина за првата сцена барав многу црн дим; тоа е една од оние идеи за кои ќе се изнамачите, а тоа нема ни да се забележи; но, ние тука имавме додатна среќа: положбата на сонцето сосема едноставно создаде многу убава сенка на целата станица.” •Тој црн дим може да се преведе како: еве го ѓаволот кој доаѓа во градот. •Хичкок: „Да, секако.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Во оваа прилика би сакале да посочиме и на уште еден македонски уметник кој во сферата на ликовното творештво е некаков тип на "манирист", но и многу повеќе од тоа, што фино го покажува и изложбата "9 1/2" во МСУ, кадешто делата на Ацо Станковски (за него станува збор), со својата "моќ за комбинирање" и со големата сликарска вештина (толку нетипична за нашиве простори) оставија апсолутно супериорен впечаток.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Обично играм улоги на минувачи, но како да измислам минувачи на океан?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Количински променливото меливо што го уфрлуваме во водениците на скалите на проценки и статистички проверки, е израз на нашето прередување на стварноста, а не на процесите кои во стварноста се случуваат.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Тој му припаѓа на оној вид убијци кои во себе ја чувствуваат задачата на уништувањето.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Дури ни Џон Ходиак, кој во филмот играше комунист, не беше сигурен.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Попродлабочена анализа покажува дека либидиналното јадро на филмот е варијанта на едиповиот триаголник: врска меѓу јунакот (дописникот), неговата девојка и нејзиниот татко, угледниот англиски пацифист, кој во суштина е нацистички агент - нивната врска е полна двосмислени подтонови, одделни постапки, што инаку би можеле да се разгледуваат и на ниво на површинско случување (немоќта и вината на таткото, уценувањето на таткото од страна на јунакот со (лажното) грабнување на ќерката, финалниот самоубиствен гест на таткото итн.), добиваат вистинска тежина дури оттаму што од нив одекнуваат имплицитни либидинални подтонови.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Сето ова беше направило од овој Турчин културен човек, и тој како таков се покажа во Полчишта.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Зовреа чеканите во тунелите, чеканчињата во бараката, а веќе и фабричните камења затрескаа еден во друг да го сомелат племенитиот метал заради кој во оваа пустелија беше дошле европските лакомци и ја собрале сиромаштијата од разните краишта на Македонија.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

На крајот се разбра работата од каде беше: Мајка му на јузбашијата беше била каурка — Гркинка, но беше побегнала за некој си бег во Солун, ама од голем мерак што имале обајцата еден спрема друг, таа успеала да го кандиса да не ја потурчува, што значи тој беше од татко Турчин, а мајка христијанка, која во неговото детинство беше повлијала на неговото воспитание и разбирање за каурите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

По бомбашите се извлекоа сите четници и војводи со исклучок на Лаќи од Магарево, Тодор од Арматуш, кои во последниот момент паднаа малку подолу од Розов.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

„Не бива, се озлоби народот кој во него гледа вистински заштитник“ — одговараа против предлозите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Бимбашијата го собра аскерот и до самиот мрак вршеше иследување и ги бараше виновниците за неуспехот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

—Шо да му права кога тие повелаат, бре Толе? — беше одговорот на Колета, кој во себе ја одобри постапката на Толета и ни малку не се спротиви на неговите тупаници.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Од ова поправилно решение — здравје.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Уште околу свети Атанас началството презеде мерки за формирање тројки, кои во новата пролет ќе треба да заминат на терен, и тие веќе почнаа да се наѕираат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Што е за право, и Хајдегер, кој во еден дуќан си купуваше нов качкет, не знаеше на колку степени се перат алиштата.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Се разбира, и денеска е понеделник на морскиот брег пред куќата на Маркес во Картагена де Индиас, и денеска две петлиња се перчат и му плачат мајче на Хозе Буендија башка и се занесуваат дека петлињата што ќе се најдат на морскиот брег кога тогаш ќе станат галеби, гиздави и отмени, кои во даден момент нема да ја пропуштат приликата да му се посерат на немиената глава на Хозе Буендија.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Рударите сега веќе ги нема, ама како да ги има нивните сенки кои во чекор ги следат посетителите кои, пак, не знаат со која рака да се крстат пред крстовите од сол во подземната катедрала и пред засолените рани на Исус кога го влечеле на Голгота.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Германија во 1934 потпишала пакт за ненапаѓање со Полска; во јуни 1935 бил потпишан британско-германски поморски договор; во март 1936 Хитлер ја зазел демилитаризаираната Рајнска област со што договорот од Версај бил поништен; во јули 1936 Германија потпишала договор со Австрија; во ноември 1936 Германија го потпишала Анти-коминтерна пактот со Јапонија кон кој во јануари 1937 год се придружила и Италија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Врз основа на таа одлука, од партизанските чети на Разлошко, во мај 1943 бил формиран Разлошкиот партизански одред “Јане Сандански”, кој во 1944 бил преименуван во партизански одред “Никола Парапунов”.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

На 3 ноември било склучено примирје. Мировните преговори се воделе во Лондон и траеле се до средината на 1913 Османлиската Империја ги оддолговлекувале преговорите, а младотурскиот кабинет настојувал војната да продолжи.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Со тек на време се стопила со комунистичките организации во Македонија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во оваа година беше извршен и попис на населението според кој во Македонија живееле 1.304.514 жители.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во 1943 , како резултат на преземените активности бил формиран и горноџумајскиот партизански одред “Никола Калапчиев”.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Социјалниот состав на ајдутските дружини бил разновиден: селани, сточари, аргати, чифчии, овчари, разни слуги, а се случувало да има и попови, калуѓери, учители кои во повеќето случаи биле духовни водачи на ајдутските дружини.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во таа борба победата ја извојувал Антигон II Гонат, кој во македонската престолнина Пела бил крунисан за цар во 277 г.пне.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

На една таква прослава присуствувал и Јане Сандански кој во здравицата во чест на ослободување на Македонија истапил со своја здравица изјаснувајќи се за слободна и независна Македонија, на што присутните бугарски офицери реагирале со закани.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во овој период активност пројавуаат и македонските студенти-комунисти и антифашисти на универзитетите во Загреб и Белград кои во летото 1936 го формирале движењето “Македонски народен покрет” (МАНАПО).

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

По потпишувањето на германско- италијанскиот договор било јавно прокламирано формирањето на Оската „Берлин- Рим“ (октомври- ноември 1936), а во март 1939 се придружила и Шпанија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Според официјалните документи, по завршувањето на Граѓанската војна во Грција, во Македонија во 1955 имало 25.500 Македонци од делот на Македонија под Грција.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Постигнатите резултати, во овој период, пред сè, биле резултат на работата на ПК на КП за Македонија и Покраинскиот Воен штаб, кој во јуни 1942 прераснал во Главен штаб на Народноослободителната војска и партизански одреди на Македонија.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

По неговата смрт државата започнала да слабее која ја користи византискиот владетел Јован Цимиски кој во 971 ја покорува Бугарија и го ликвидира Првото бугарско царство.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

За непосредно раководење со партизанските одреди, пролетта 1942 бил формиран и Оперативен штаб (како орган на Главниот штаб).

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Иако го истакнува својот долг кон игрите на јазикот на Брисе (Brisset) и Расел (Roussel), кусата формула сè повеќе го карактеризира духот на Дишан, и тоа токму онаа од легендите на неговите карикатури, кои во неговиот случај, исто како кај Некохерентните, се базирани на игри на зборови.”

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Протегнувајте се, велат некои од нас - впрочем, стариот Зорба исто така ги протегнува своите категории во друга насока, кога допушта една папаја поетички да ја претставува целата класа Папаи, како меѓу поединечните примероци од секој вид да нема разлики - помеѓу Џо Папаја и Фред Папаја, на пример, да не ги споменуваме Фред и Гледис - кои во некои случаи се исто толку важни како и нивните линеовски сличности.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Не е важно која беше процедурата на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

„Чувствувавме дека учествуваме во еден фасцинантен историски настан - првиот истражувачки проект кој во секојдневниот живот внесуваше експериментално предизвикани мистички искуства.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Тој е оддалечен од централното подрачје на градот - од најблиската железничка станица се пешачи петнаесетина минути, а влезницата чини 17,5 долари; на просечниот Јапонец, кој во уметнички музеј оди еднаш на две години, МОТ веројатно нема да му се види ни доволно евтин, ни доволно убедлив. 140 okno.mk

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Постои, сепак наскоро тој вели, наративен алтернативен универзум, алтернативен наративен универзум во кој во моментов на оваа точка од оваа поединечна линија на светот полна со дупки тие двајцата се смеат, иако тоа што се случи е повеќе било што друго отколку смешно.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Во едниот агол се нафрлани психоделични постери, на полицата за книги огромна слика од која во нас yвера едно око.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Со раскопаните гробови и откорнатите дрвја, старите гробишта прилегаа на провалена кртечина од која во бегство е собрано и последното ковче.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

После умерено бурното детство, Бароуз се запиша на Харвард, каде што неговата интелигенција, хомосексуалноста, литерарната софистицираност и зависноста од најразлични дроги, го лансираа во долготрајна одисеја во алтернативните состојби и невролошките реалности кои во историјата биле истражувани само од страна на мистиците. 100 okno.mk

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Во нашиот град наречен Република Македонија (и кој во себе негува благи тенденции на отцепување од здодевната држава Скопје) веќе подолго време, во смисла на денови, постои една група луѓе (прошарана тука и таму со пар цицачи, аквариумски риби и неколку собни растенија комплет со саксиите) собрана околу тајното здружение во формирање - АРТ ИДИОТ.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Некогаш одамна во друго време, вели тој сега, беше тоа момче само во својата куќа на брегот, но не беше само во тоа дека било само таму: да речеме, се приближуваше голем ураган; крај на светот, можеби; капаците спуштени, сите подготовки за невремето направени, ништо повеќе не може да направи освен да чека да мине, можеби да испие едно ‘ладно пиво додека сѐ уште има ‘ладно за пиење и да си раскаже себе си во мракот пар приказни за парови: онаа, на пример, за младата сосетка подеднакво независна како што е тој, која во соседната куќа исто така го чека ураганот и нема друштво позанимливо од својот темносив чесапик ритривер.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Кастинско роднински „интелектуалци,“ или постсоцијалистичко атеистички чконтари кои во бившиот систем успеале навреме да земат КПЈ црвена книжица, денеска вешто укопани во трулиот партиски систем мудруваат и обесуваат на разноразни општествени области, а во приватниот живот не се ништо друго освен најобични муфљузи кои ги тепаат своите жени, имаат швалерки, а децата најчесто им се испуштени од руки во канџите на пороците.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Но Аце на 28 години имал поголеми мадиња за разлика од сите овие педесетгодишни давајгазовци кои во своите битки можат да се пофалат само со разранети колена и згрбавен рбет.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

На крајот можам да наведам уште еден начин на самоубиство кој во Македонија речиси и никој не го практикува, а се смета за нај хард кор од сите претходно споменати.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Ја ништо не знам, викаше Трпе, кој во тој момент за малку ќе ги напунеше гаќите од страв.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

За шеф на мисијата бил одреден Морган, човек кој во периодот меѓу двете светски војни бил директор на рудниците Алатини и добро го познавал српско-хрватскиот јазик.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

На 21 мај во ГШ на НОВ и ПО на Македонија пристигнале и мисиите Spike и Abbeville кои во јуни биле спуштени кај мисијата Burlesque со Светозар Вукмановиќ-Темпо, Павле Илиќ и други претставници од Врховниот штаб на НОВ и ПО на Југославија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Со тоа завршил неуспешно обидот на британскиот клон на СОЕ во Каиро да испрати воена мисија на територијата на Македонија кај емисарот на четничкиот генерал Дража Михајловиќ кој во овој период имал целосна поддршка од британската влада и од југословенската влада во емиграција.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

237 Имајќи го предвид германското повлекување од Грција од мисиите во Македонија се барала “идентификација на трупите кои во сегашниот момент или во наредните неколку недели ќе поминуваат низ вашата област“, а исто така им било нагласено дека “нафтените и бензиските цели имаат приоритет при воздушните напади.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Таа била исфрлена за да се поврзе со четничката група на Војче Трбиќ, кој во тој период се наоѓал северно од Прилеп.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Во потврда на тоа била и телеграмата на британскиот амбасадор при југословенскиот двор Ралф Стивенсон кој во телеграмата од Ф.О. од 25 декември нагласил дека “партизаните ќе бидат господари на Југославија...

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Тој се осврнува и на активностите на „баталјонот `Христо Ботев` составен од поранешни бугарски војници“ кој во овие борби “се надмина себеси и тие беа одговорни за успешниот пробив“.138

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Поради тоа морал да реагира и шефот на британската воена мисија Brasenose, Мекдоналд, кој во радиограмат до Force 399 ќе истакне “ испратиле веднаш борбена опрема или не, партизаните невооружени нападнаа четири колони на Хуни.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Тоа најдобро го илустрира лородот Гленконер, раководител на каирскиот оддел на СОЕ, кој во својот извештај до Форин Офис ќе нагласи: „Како што знаеме...секоја активност во Југославија треба со право да им се припише на партизаните, но јас сепак сметам дека нема да направиме штета ако во вестите кои се наменети за јавна употреба, дел од таа активност му ја припишеме во заслуга на Михајловиќ“.31

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Ве молиме обесхрабрете каков било понатамошен обид на партизаните да влезат во Грција и особено да се поврзат со еласовите цели како мостот на Писодерион169“.170 Во моментот кога започнал маршот на Првата македонско-косовска ударна бригада кон британските претставници да соберат: “што е можно повеќе политички и воени информации од делегатите од СКОПЈЕ“ кои во тој момент се наоѓале со мисијата Entanglement.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Бавењето со ликот на Хитлер во тоа време повеќе беше некаква провокација за зацементираното официјално културно миље и пред сѐ провокативно испитување на цензорскиот амбиент кој во тоа време како да почна да ја доживува својата прва кризна фаза.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Оној момент кога ќе бидеме во состојба калкулаторното мислење да го преведеме во конкретно, ќе биде можно произведување на нешта кои во овој свет не се можни, на пр. повеќедимензионални тела или фрактални форми.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Промислувајќи, исто така, за граничните вредности на извесни уметнички гранки ќе увидиме дека тие се флуидни и се преливаат една во друга како чудни алхемиски тинктури кои во експериментот се интегрираат со ритуалните текстови (формули, мантри, магични беседи...).

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Радиото свири валцер. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 112 Жан: (на Скот) Тишина! (Скот го врти копчето.) Глас од радиото: ...вечерниот печат, дури и утринските весници ги наведуваат многубројните подвизи на тие седуммина гангстери, денес славни, а кои в зори ќе бидат фатени од полицијата.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Сосема друг тип на реакција имате во случајот на Ван Гог, кој во налетот на глупост посегнува по чинот на суицид.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

На еден друг бакрорез на Ремели, врз гротескната Athanasius Kircher, Шпионско уво комода со получовечки ликови се наоѓаат тнр. цветни оргули, т.е. некаква метафоричка творба; низ нив, со помош на еден слуга кој во соседната просторија дува во еден систем од цевки) прозвучува птичје црцорење и излегуваат фигурички. (види стр. 122) Повеќе од една генерација подоцна се сретнуваме, во завршната фаза на маниризмот, прескокнувајќи дузина такви книги и стотици илустрации, со чудните машини на Атанасиус Кирхер.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Следните неколку недели зборевме за оваа идеја со господинот Панов кој во тоа време се наоѓаше во Скопје и кој од своја страна помогна со доста интересни сугестии.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Ваквите очајници не се спремни за големи игри, често пати нивната кариера завршува во морето на криминалот каде најчесто слугуваат како третокласни робови токму на оние идеи против кои во стартот на нивната мисија толку жестоко се бореле...

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Во секој случај тоа е дело на андерграундот кој во случајов беше диригиран и организиран во овој проект.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Геслата, односно импрезите, сѐ уште поелиптични, згуснати кончети кои во форма на загатка ја поентираат целта или волјата на некоја личност или заедница.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Цената на овие стимуланси по килограм, како што сите знаеме, е многу повисока од цената на градинарските култури кои во огромни количини скапуваат по амбарите поради лошата економска политика што се води во оваа земја.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Конфликтот што Бретон го имаше со француската левица по Втората светска војна (со Пикасо, на пример) јасно укажува на длабинската приврзаност на Бретон кон слободата на интелектуалецот и неговото јасно согледување на новиот, комунистички тоталитаризам кој во тоа време малкумина слободни интелектуалци и анархоидни уметници на запад можеа да го видат. okno.mk | Margina #26-28 [1995] 38

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

И така, на првиот термин (технички организиран од Влатко Галевски кој во текот на проектот доби улога на продуцент, покрај тоа што во почетокот беше снимател) ние неколку лудаци се најдовме во шумите на Водно: Митко Панов, Илија Даскалов, Поп Дучев, Роберт Пашовски, Тони Аџи Николов - музичар и композитор (заедно со М.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Навистина имаше неколку феномени кои во историска смисла би биле почеток на андерграундот во Скопје скоро цела една деценија пред фамозниот чајџилнички период, но во градот кој сѐ уште беше центриран околу сопственото корзо овој обид немаше многу шанси да преживее.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Поточно, ако општествено научното гледање на сето постоечко во некои теориски концепции уште и ја доведувало во прашање сеуреденоста и, следствено, објаснивоста на социјалните, историски, духовни, културни итн. феномени, на природонаучните пратеници кои во научната република ги застапувале владеачките парадигми или научно-истражувачки програми - тоа речиси не им паѓаше на ум.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Маклабас беше и пародија - но и критика - на некои аспекти на балканскиот човек, кој во тие времиња (а и ден денес) беше соочен со големи политички, социјални и културни проблеми.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Со своите терасасти објекти, пример е вилата на Шен (Schen) од 1912-та г., Адолф Лоос (Adolf Loos) бил претходник на Ле Корбизие (Le Corbusier), кој во својот втор закон за нова архитектонска доктрина предлагал кровни градини.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Во бројни текстови тој ги објаснуваше корисностите што ги нуди таквото зазеленување на фасадите: 1. стеблата произведуваат кислород 2. подобрување на микроклиматските услови (во градот и становите), бидејќи се намалува острината на климатските промени (топло-ладно, влажно-суво итн.) 3. задржување на ситниот песок и сличните нечистотии 4. смалување на уличната бука 5. скриеност од надворешни погледи 6. сенка во топлите месеци, пропуштање на светлина во ладните (токму затоа „дрвата-потстанари“ се листопадни дрва, кои во зима оголуваат и овозможуваат поголем проток на светлина низ крошната) 7. можно е доаѓање на пеперутки и птици, значи радост при враќањето кон природата 8. симболично покажување на новиот однос кон природата - за разлика од кровните градини, „стеблата-подстанари“ се видливи и за минувачите.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

По завршувањето на војната тој се враќа таму и го обновува односот со своите родители кој, како што и тој самиот вели, “не би можело да се окарактеризира како посебно близок.”

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Барав начин на пишување кој некако би бил поврзан со платната и личноста на сликарот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Користејќи ја уметноста за да се ослободи од животно-порекнувачките трауми што ги претрпел, но не одречувајќи ја нивната вистинитост (овој тип на активност го прави таканареченото уметничко „одуховување на животот“, што е една фундаментално репаративна задача на уметноста), Бојс се враќал кон праисконските извори на топлина, то ест, кон топлината на почетокот, топлина која во формативните фази на животот, го охрабрува здравото растење. 98 Margina #11-12 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во тоа се содржи неговата комплексност: неговата револуционерност и физичка поврзаност со иднината. превод: Будимка Поповска извор: Flash Art, Март-Април 94. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 93 Доналд Куспит Телото на уметникот Во Lebenslauf Werklauf Јозеф Бојс наведува две “изложби” кои во своите наслови го содржат, како во едноставно концептуално семе, сето она што подоцна ќе се случува вонеговата идна уметност.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

За забите на субјектот се прицврстуваат електрични бушилици кои во секој момент можат да се вклучат; субјектот е подучен да работи на Разводната табла, на знакот на ѕвончето и светлото да прави одредени уштекувања во одредени фасонки.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не постои конституиран субјект кој во одреден момент се обврзува на пишување поради одредена причина.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Меѓутоа, вистинска, е тагата во очите, тој поглед позајмен од Buster Keaton. Wil- liam Seward Burroughs е радикален во правата смисла на зборот, револуционерен креативец и нонконформист, кој во едноставниот костум пронаоѓа совршено руво за преправање и борба.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Со ова уверување тој го следеше антропозофот Рудолф Штајнер, кој во ова преобразување на медот што го прават пчелите виде пример за самиот процес на животот - “хаотичниот, течен” материјал, отелотворување на “духовната топлина” и, како таков, неисцрпен извор на енергија - во “кристална скулптура... со правилен геометриски облик”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Изработени од кожа наменета за прошетка низ древниот свет (според името), овие мокасини се погодни за авантуристички типови.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Мислам дека сите беа убедени дека ми е страв од авиони, но не беше така - едноставно сакав да ја видам Америка, бидејќи никогаш порано не сум бил западно од Вирџинија.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Сите тие придонесоа за промената во мојата работа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Спореди, на пример, EP, p.44 sq. или La réforme de l’écriture chinoise, во Linguis tique, Recherches internationales à la lumiѐre du marxisme, n. 7, mai - juin 1958. 3).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Интуицијата се појавува уште кај предмодернистите како што е Демокрит, кој зборува за атомите, кај Хераклит, кој ги зема спротивностите како сеопшти придвижувачи, кај Платон, кој ги наложува Идеите како принцип на реалноста зад подвижниот свет, и кај средновековните философи кои во Бог гледаат придвижувач на сѐ во универзумот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тука се прибира целата тајна вистина што допрва треба да се направи.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Но ниедно тело никогаш потполно не ги задоволувало очекувањата: никогаш не можел да се почувствува доволно топло во било каква кожа, а посебно не во онаа која му ја подарила природата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Швајцарија со години беше водечка во индустријата за часовници, според убавината, прецизноста, долготрајноста - а и денес е ненадминлива ако зборуваме за вистинските механички часовници (нпр. Schaffhaisen). okno.mk | Margina #11-12 [1994] 109

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Според Бојс, преобразувањето на медот во саќе од страна на пчелите е “примарен вајарски процес” и, како таков, модел за секое создавање на уметност, поединечно и општествено.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

За власта долго време беше само дилер и наркоман кој во пијана состојба си ја убил жена си и родениот син го одвел во смрт од дрога.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бојс сакаше да ја пренесува енергијата, силата, моќта, вистинската моќ на уметноста, којашто е универзална и космичка, којашто е поврзана со еволуцијата на природата и човечкиот вид.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ги носеле многумина, од дрводелците- авантуристи во канадските дивини, преку сафари фриковите во фазонот на мачо- мустаклијата од рекламата за Камел, до модерните припадници на џет-сетот кои во морски авантури тргнуваат со своите деветометарски јахти (можеби оттаму и другото име за овие мокасини - бродарици).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

И тогаш - се насмеа Тејлор - откако стана вистинска сензација и останатото, ме праша дали би сакал да му ја подарам и другата збирка.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Она што е лесно да се види тие го сметаат за површинско - т.е. нешто што не наведува во погрешна насока.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Граматологија: “Расправа за буквите, за алфабетот, за слоговите, за читањето и за писмото”, Littré.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Гледањето низ појавата на нештата може да бара не само посебен напор, туку исто така и тренинг и експертиза.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

По пат Тејлор ми раскажуваше за некој млад фолк пејач со име Боб Дилан кој во тоа време веќе имаше еден или два албума, но сѐ уште не беше доволно познат.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Користејќи го таквиот хаос и аморфност за “свесно да го затопли студениот, успиен облик од минатото, општествената конвенција”, на пример концертното пијано, Бојс го вратил во формативниот период и ја ослободил топлината што била кристализирана во него, откривајќи во него нов живот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тука не ги имаме на ум само определените “теолошки предрасуди”, кои во еден одреден момент и место, ја задушија теоријата на пишаниот знак во 17 и 18 век, или го скршнаа нејзиниот правец.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Отсуството на сликан простор во поголемиот дел од делата и, како ми се чинеше, мистериозната аура на неговата личност создадоа проблем за кој бев одлучен да го разрешам и кој во текот на петте месеци ме преокупираше и маѓепсуваше.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Геометриското саќе е духовната топлина во негативна форма; течниот мед е духовна топлина како позитивна сила на животот.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

На албумот Spare Ass Annie на групата The Dispos able Heroes of Hiphoprisy, Burroughs неколку минути зборува за наркоманот кој во предбожиќниот Њујорк се сопнува од куферот со делови од леш.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Гого беше како удрен со мокар чорап по глава од ошумоглавувачкото сознание за дволичноста на своите постари колеги, кои в лице му го фалеа талентот, а во тилот му го кудеа темпераментот.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Но Гого, сосема случајно, онака патем или под јазик, разбра дека токму тие биле против него, со образложение дека е толку темпераментен што е просто напросто неорганизиран, а како педагошки правилно ќе влијае врз децата, кои во начело, нели, треба да се подложуваат на дисциплина, па и на ликовната дисциплина; тоа се однесувало на практичната настава, а пак што се однесувало до теоретската, познато е дека односниот бил потпросечен по успех уште во своето школување, па секој незавршен студент по историја на уметноста би бил посоодветен од него.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Не знаеше што да прави: дали да ја бакне мајка си в чело, дали да се поздрави со непознатиот макар и со кимање на главата, дали да го прегрне стариот кој во сè личеше на татко му освен што јазикот му беше врзан.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Кога слезе од возот, Ване не појде со врволицата по перонот па низ холот да излезе од станицата за да продолжи по улиците на кои во тие утрински часови се среќаваа само луѓето што одеа на работа.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Денко копаше, му помагаше повремено на Бојан, лудуваше, се челичеше, сам веќе знаеше да заскита, да исчезне за час-два, од што никој не се возбудуваше, особено неговиот чудесен татко, доктор Коста, кој во такви прилики ќе си помислеше: „Се осамостојува детето, се осмелува, се зближува со планината. Подобро - здравје!“

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Се сети на секирата, која во ваква прилика би била попогодно оружје, но не ја најде на вообичаеното место.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

До пладне имаше уште неколку задачи за вршење, кои не беа којзнае колку итни, но кои во секојдневниот живот во колибата мораа да се свршат.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Пред огнот, кој во оваа свежа летна ноќ зрачеше топлина, наредени околу софрата, не да го вечераа туку го кркаа, се натпреваруваа, го гребеа качамакот и планинците и луѓето од градот.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Тој сметаше дека многу повеќе, се исплатува садењето компири, одгледувањето овошје, пред сѐ сливи, од кои во овој крај правеа надалеку позната ракија, што во секое време и секаде може да се продаде.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Прво се јадеа крушите, кои во времето на берба поради задавливост не се ставаа в уста, но со стоењето од две-три недели угниваа и стануваа многу убави.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Така, на пример, не може да се заобиколи фактот дека транснормалните облици на свеста, кои спонтано се јавуваат во текот на творечкиот чин, дури и кога се поттикнуваат со помош на вештачки средства, можат да бидат корисни за личности кои во себе носат креативни можности, бидејќи доведуваат до напуштање на конвенционалните психички граници, до распад на категоријалните функции и идеационите бариери кои нормално ја одредуваат перцепцијата на времето, просторот и нашиот однос со физичкиот свет.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Едноставно речено, реди-мејд е некој предмет извлечен од контекстот, кој во извесна смисла е конвенционален, а преместен во нов и поинаков контекст, тој радикално ја менува својата функција.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Панди во сите големини, со лица на добронамерна црно-бела смрт, испофрлани на куп како лешеви, тој кадифен кич кој во мрачниот подвозник го искези своето гротескно наличје - ни се причини како некој вид резиме, холограмски блескот на нашата глобална иднина. \убрето во Америка е највкусно.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Во таа смисла прилично убедливо звучат зборовите на Бодлер, кој во својата Поема за хашишот на едно место вели: “кој прибегнува кон дрогите за да може да мисли, наскоро нема да може да мисли без дрога.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Овде е победен психологизмот кој во XIX век ја уби народната уметност.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Еден определен мал простор, кој во почетокот беше заземен од определениот предмет сега го зазема стврднатото време.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

На тоа обвинување би му била потребна фразата Femelle pendue, каде што femelle е субјект, а pendue е атрибут. Pendu femelle е висечки предмет кој во овој случај е во женски род.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Премногу учтиви, сите ние во некоја мерка сме следбеници на Пруст или Бергсон; мислиме дека во нас постои нешто, што не може да го пронајде излезот во просторот, некоја „должина“ која во својата природа е повеќе музичка, отколку што е ликовна, која во суштина не може да се замисли.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Според правилата за рекламирање, забрането е рекламирањето на жестоките пијалоци, како и рекламите наменети за младите кои во себе носат пораки кои го поврзуваат пиењето со возење кола, или кои поттикнуваат прекумерна употреба на алкохол.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Аргументите на овој напис одат до таму што говорат дека инфекцијата со ХИВ не мора да заврши со СИДА, но стилот на живеење кој во себе ја вклучува употребата на вакви дроги и поминување на цели викенди во играње го слабее имунолошкиот систем.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Долга е листата на големи уметници кои во одредени периоди од животот експериментирале со дрогите.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Навистина, по Големото стакло, Дишан сѐ повеќе се оддалечуваше од концептот за дело кое претставува грижливо разработено произведување на објект, со цел да им се посвети на низата несредени постапки кои во минатото биле сфатени како вистинска провокација или глупост, кои се својствени за дадаизмот; но, дури и овие постапки, по мое мислење, се здобиваат со одредена „смисла“ во рамките на алхемиските или другите (помеѓу филозофските и научните) кодекси. 198 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Штом ја преминав границата, цариниците на културата почнаа грубо да лепат врз мене идентификациски етикети: комунизам, Источна Европа, цензура, репресија, железна завеса, национализам (Србин или Хрват?) - истите оние етикети од кои во својата земја успеав да ја заштитам својата литература.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Зошто никој не ѝ рекол дека пролетта ја отчепува сета радост и сета тага па тешко му на оној кој во лудоста ќе ги срете“.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

И морето кое од далеку ја исмејува лековерноста На Тројанците кои во оган или со копје в гради Ќе го дочекаат првото утро на својот пораз).

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Јас сепак претпочитам да сум овде, Помеѓу помирените со гласот на судбината, Помеѓу ослободените од честа Да го носат знакот на победници Помеѓу луѓето кои во поразите откриваат И своја вина.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Ми се чини дека точно приодот од видливо кон невидливо ја покажува, меѓу другото, и сега апсурдност на психеделичката уметност која докажува дека преку стимулантното дејство на психоделичкиот фактор личноста може да ги продлабочи своите доживувања на надворешниот свет и дека свеста спрема себе си ја проширува на тој начин што доаѓа до активирање на непристапните региони на психата кои во нормални услови остануваат скриени во пределот на несвесното.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Овие измени за хонорарците наидоа на жестоки осуди и бурни реакции во јавноста, на што се должат и честите измени кои во одредена мера се поповолни за хонорарците од првичните предвидени измени од 2014 година.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Дојде до драстично намалување на забраната за вршење на работа од 1-5 години на само 30 дена(!) за работодавачот кој во рок од две години го повтори прекршочното поведение и кај него се затекне лице кое нема засновано работен однос, а надлежниот инспектор на труд, за овој прекршок поднесува барање за поведување на прекршочна постапка (чл. 39 од ЗИДЗРО/септ.10).

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Имено, овде интенцијата на законодавецот е обештетување на лицата кои во несреќниот период на приватизација завршија како жртви на реструктуирањето на претпријатијата кои беа во општествена/државна сопственост.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Со измените и дополнувањата на овој закон кои во најголем дел беа од процедурално-појаснувачки карактер дојде до дефинирање на статусот на јавниот службеник врз основа на работата која ја извршува, како и начинот и условите при пополнување на работно место, дополнително се допрецизираа некои аспекти од дисциплинската постапка, се воведоа одредби со кои се регуира заштитата на правата од работен однос пред надлежен орган во јавното претпријатије, а беа утврдени и случаите во кои може да дојде до престанок на работниот однос.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Од горенаведениот законски текст можеме да нотираме три негативни елементи, кои во иднина би можеле штетно да се одразат врз правата на работниците.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Кај оваа особено сензитивна сфера во трудовото право, која во минатото беше предмет на голем број измени, од кои повеќето, разбирливо, на штета на работниците, во периодот на нашата анализа дојде до само една промена, која за жал, повторно донесе намалување на правата кај оваа материја.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Се намали глобата за работодавачот, од претходно утврдениот фиксен износ од 500 ЕУР на износ од 300 до 330 ЕУР, кој во евиденцијата за повреди при работа нема да ги внесе податоците во пропишаниот 129 Закон за евиденциите од областа на трудот, Сл. весник на РМ, 16/04.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Освен оние закони кои директно ги тангираат работничките права, ќе бидат обработени и останатите закони кои во себе влучуваат одредби значајни за остварувањето на правата од работен однос.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Измената се однесува на временската рамка со која се опфаќаат лицата кои во одреден период загубиле работа по основ на стечај, ликвидација или технолошки вишок.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Вредно да се напомене е дека до измена дојде и кај чл. 372 кој сега пропишува дека странките можат да изјават ревизија против второстепена пресуда, ако вредноста на предметот на спорот на побиваниот дел на пресудата надминува 1.000.000,00 денари (чл. 87 од ЗИДЗПП/10), со што дојде до двојно зголемување од претходно предвидената вредност од 500.000,00 денари, додека пак во споровите од работен однос ревизијата е дозволена без оглед на вредноста на предметот на спорот доколку се работи за престанок на работен однос.99 Иако со ЗПП (2005) се воведоа инструктивни законски рокови кои го потенцираат специфичниот карактер на споровите од работен однос100 кои во прв степен мораат да завршат во рок од 6 месеци (чл. 405), сепак пропуштањето на овие рокови, иако не треба да предизвика штетни 96 Закон за парничната постапка, Сл.весник на РМ, 79/05.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

ЗАКОН ЗА СУДСКА СЛУЖБА Во 2008 година беше донесен првиот Закон за судска служба, кој во 2014 година беше заменет со нов.140 Овие закони содржат дополнителни одредби за правото на штрајк на вработените во судската служба и на припадниците на судската полиција.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

1. Откажување на договорот за вработување а) со измените од февруари 2013 година, кои во голем дел беа посветени токму на престанокот на работниот однос, се воведе појаснувачка одредба во однос на елементите кои мора да ги содржи спогодбата за раскинување на договорот за вработување.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Како сон во сон што се натпреваруваат кој во поубави и попрекрасни предели ќе му го пренесе чувствувањето.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Луѓето гледаа што гледаа, но кое затоа што ги чекаше работа, кое затоа што им се исцрпи чудењето, се повлекоа и се вратија кој по дома, кој на нива, кој в градина, ама децата влегоа и останаа заробени во магијата на невиденото чудо.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Тоа, навистина, се должеше на смаленото количество на вода во бунарите и чешмите, но и на недостигот на време и на табиетите на редовниците - жените кои во екот на полските работи бидуваа задолжени да се грижат за домаќинствата, за децата и за домазлакот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Потоа им рекол на Ѓорета и на мајка му да ја отераат колата полека преку железничката линија, далу во врбјаците, блиску под касарната.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Неколку недели чекаа да дојде некој од властите од Тополчани, од Прилеп, или од Битола и да се заинтересира за бомбата, но кога се пронесоа гласови дека овчарите, а и некои од дечиштата, оделе таму и ја прерипнувале со стап, или без него, се уплашија да не се стори некоја пакост, па ги одредија Крстета Јанчески, кој во Второ бугарско стана кмет на Потковицата, Најда Акиноски и Ѓорета Дамчески, кој од помладите луѓе изби во прв ред, да отидат во Тополчани, а ако не успеат таму во Прилеп, ако не успеат и таму во Битола, и да бараат да дојде некој оттаму и да ја растури бомбата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И тогаш, и секогаш кога повторно ќе отидеа да бараат да дојде некој и да ја растури бомбата, само им ветуваа дека навистина овој пат ќе испратат некого, но во текот на целата таа година никој не се појави.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

На небо, вели Атанас, сите воскреснуваат, кој во рајот кој во пеколот.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

За да не трпат тие за вода, редовниците буквално се натпреваруваа која попрва ќе се снабди со вода, па уште со темници побрзуваа да зафатат ред на чешмите и бунарите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Во 1915-та, кога Бугарите го презедоа од Србите и овој дел на Македонија, заедно со војските и со многумина нашинци, кои во составот на Бугарските војски се бореа на Едрене, во Потковицата се врати и Петар Младенов Акиноски, веќе одраснато момче, сержант.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога Турците сопственици на чифлизи почнаа да си заминуваат од сета Пелагонија и од Потковицата и да се населуваат во градовите, тоа стана по бојот помеѓу орлите и штрковите кој во 1901-та започна на Алилово и се пренесе во Беговски Ловаѓе, односно тоа произлезе од страв од она опачно претсказание што го срочија христијаните по победата на штрковите над орлите, дека му е блиска пропаста на царството, жителите на Потковицата од своите бегови купуваа земја во близина на чифлизите или во дворните места на чифлизите и на новооткупената земја подигаа живеалишни куќи и се делеа на клонови.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ако се придодаде на ова и тоа дека навистина таа ноќ, во вторникот спроти средата, помеѓу Богојавление и Свети Јован Крстител, Јосиф Акиноски и Васил Митрески видоа човек кој во Потковицата дојде по Градишки Пат, по себе водејќи коњ а в раце носејќи нешто завиткано небаре дете, сѐ друго остана да биде зачудувачко и да биде тајна.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Им рекол Таму не ја сакаат бомбата, тие сакаат да ве убијат, а Јован Акиноски, кој во меѓувреме ја разгледал бомбата, му рекол на мајорот Може господине.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Гласот сѐ потих ми е, уморен од себеразорување, себеповторување, од туѓите порази кои во торба ги носам.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Ти роди до две имиња славни – чеда и моќ на цел еден свет, кои во дните најтешки темни зарија нож во варварски век.

„Песни“ од Коле Неделковски (1941)

А мене во мигот ми го плени погледот голема колона мравки кои во организирана права линија се движеа низ телото на едно камено божество.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Во хотелот престојуваа членовите на сите странски делегации во земјата и многу генерации врвни политичари на земјата кои во голем број ќе бидат жртви на ненадејните судски процеси и ликвидации.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Се однесуваше со мене како да бев осуденик, кој во кафеаната бил на сослушување, обвинение и процес, чија пресуда била изречена на друго место, во далечната Централа.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Идевме во светот на овие книги и на нивниот господар на несетно топење и исчезнување на нашите илузии и вознеси, со кои во спротивно ќе застраневме и ќе се судревме со балканската калдрма.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Во идеолошкиот натпревар се вклучени и артистите и режисерите на соц-реалистичките претстави, кои во тотална извештаченост и безживотност ја наметнуваат диригираната порака.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Затоа, впрочем, и нашата партија увиде дека треба на време да расчисти со штетното влијание на религијата која во тешките времиња беше додатен товар?

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

АНЃЕЛЕ: (влегува со еден помал куфер кој во носењето дава впечаток дека е многу тежок и го остава до другиот). Слушај... ти... како те викаа?

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Мене навистина ме збунуваат нејзините чудни размислувања и изместените констатации.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

На Ѓурчина, најнапред, му го претставив однесувањето на Огнена, се разбира со мои зборови; спомнатиот разговор помеѓу неа и мајка ми беше отпечатен во мојата глава, посебно делот во кој во детали се објаснуваше нивната љубовна врска; не ја заобиколив и гласната смеа на Огнена Гулева особено во моментите додека ја изложуваше својата зависливост!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Еднаш, кога се крена нејасна врева против младиот директор на фабриката за женска конфекција Нетковски, кој во многу модели храбро го истакнуваше разголувањето, таа низ насмевка забележа: „А што очекувавте вие?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Имаш право. Сонувала. Бидејќи и останало само да сонува!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Оттаму, од нејзината могила, таа ќе ја гледа куќата во која ги поминала сите тешки и сите среќни години, како и најголемиот дел од патот, оној единствен пат по кој во една далечна ноќ се качуваше кон ѕвездите и кон планината.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Па и покрај ваквите мои ставови тој Ѓурчин од слободата, во зборовите на Таша остана само еден од другарите кои во текот на војната престојувале во вашиот дом.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А помеѓу таквите спаѓав и јас!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Мислевте дека кај плодовите на овошките најпрвин корупката ќе се развие а дури потоа таа корупка се исполнува со сокови?“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сето тоа го искажуваше со почит.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А притоа изгледа заборавила дека синовите се создаваат во помлади години, а јас баеги одамна го загубив тој рок.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И не од својата постапка, туку од положбата во која се најдов: да ѝ објаснувам на Таша дека е заборавена и тоа од оние поединци кои во најтешките моменти можеле да го сметаат нејзиниот дом за најсигурно засолниште.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

По тој ист пат нејзините мисли и понатаму непречено ќе слегуваат кон полето.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Замисли си“ му реков на Ѓурчина „онаа луда Огнена Гулева сонувала да преспие со тебе само за да и се роди и нејзе синче од познат главатар; зарем не те радува тоа?“

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Тоа беше мажествен глас, кој во својата душа таа го споредуваше со јачината на неговите раце.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

А меѓу нив е и Роџер Неш, кој во текот на триесет и седумте години не пропуштил ниту една од државните сезони за лов на елени.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Таа кај нас ни дојде на пролет, како некој убав цвет, кој во твојата градина цвета само едно лето.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Целиот проект стануваше апстрактен и тој не беше човекот кој во него ги внесе своето тело и душа.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Изложбата ја организираше Кетрин Дрејер (која во тоа време го поседуваше „Стаклото“, што претходно го купила од колекционерите Марсел и Луиз Аренсберг, Дишановите најверни мецени за време на неговиот престој во Њујорк).

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во областа на уметноста, Дишан се открива себеси преку Сезан, кој во 1911 год. прави обиди со кубизмот: ‘Неговите теории ме привлекоа заради неговиот интелектуален став.”

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

- Тоа е Харон. Тој ги вози мртвите души - му шепнаа на дедо Васја, кој во последните пет години лошо слушаше. - Рибар ли е, или што?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Осумдесттите години кои во уметничкиот свет на Њујорк започнаа со италијанската, германската и француската “инвазија”, беа ера на космополитизација на националната уметност.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Кај нив пловеше чамец со веслач.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Овааа реконструкција беше поставена на масивна дрвена рамка, со иста форма и димензии како и постаментот врз кој делото за прв пат беше изложено во јавноста на меѓународната изложба на модерна уметност во музејот на Бруклин во 1926 година.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Се спријателува со сликарот Франсис Пикабиа.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Стоеше тој запис на карпата како отсекогаш да бил тука, на еден древен пат, а Филозофот расправаше дека од времиња најдамнешни тука минувале каравани, натоварени со стоки, војски накитени со страшни знамиња, царски курири кои во галоп разнесувале пораки по сите краишта на тогашната славна држава и на нејзиниот цар, чие име подоцна го узнав, о блажени, оти времето тогаш уште не беше дојдено.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

„Но, можеш ли да ни го објасниш значењето на гласовите, за секој глас одделно?!“, рече сега веќе сосема заинтересирано логотетот, кој во воздухот насетуваше чудо, миракула Божја.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Таков провинцијален експанзионизам, таков фрустриран паланечки дух, кој за сексот и аналните искуства говори само под маската на обредот, кој во суштина е обред на една политичка партија, не нуди никакви перспективи.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Таа ноќ, откако го пуштивме сподобието грозно низ клучалницата на тајната на записот ин, јас, по указание и желба на отец Стефан ја украдов штичката што говори, од одајата на пречесниот Фиилозоф, кој во тоа време беше на молитва света.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Се говореше, но тоа беа само гласини за кои во ниедна книга потврда верна не можеше да се најде, дека тој запис е во некаква врска со поетот и царот мудар Јудејски, Соломон, за кого и Писмото Свето говори со слава и почест.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Бевме повикани откако Стефан Лествичник, кој во очите на логотетот, по она лажно видение допрва требаше да се искачува по скалилата на славата и почеста, му беше раскажал на управникот дека отец Кирил фрла хула бесчесна врз зборовите и се свртува кон гласовите како кон идоли.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Мелодрамата е буржујскиот наследник на трагедијата.