ми (зам.) - врие (гл.)

Почна да ми врие крвта, да ме фаќа треска.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Како решен?“, праша смерно и кротко Филозофот, додека мене крвта ми вриеше од возбуда. „Така“, рече Лествичникот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)