му (зам.) - падне (гл.)

Веднаш нешто му падна на ум. Тој стана и го скри револверот длабоко во појасот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Лажичето, со кое го мешаше кафето, му падна од раце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Забележав, исто така, дека еден заб десно напред на долната вилица му паднал, а другиот до него беше половинка, црн и шуплосан.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Татко ми беше вчудовиден. Никогаш не му паднало на ум такво нешто.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Спирооо... и се онесвести! Му падна во прегратка.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таков е обичајот да може и дете да биде нунко, па макар често пати да е нужно две жени од едната и другата страна да му го придржуваат кумчето дури попот пее над него молитви, зашто инаку сигурно би му паднало од раце на плочите од црковната паперта.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Седна на масата и го отвори писмото, при кое веднаш погледот му падна на онаа слатка завршна реченица „Прими илјада целувки”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Стариот по ова се смири, му падна некоја голема тежина од душата, и тој ноќта спиеше лесно како ретко порано.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Во филмот My hustler од разговорот на учесниците (кој во најголемиот дел од филмот се одвива off- screen) дознаваме дека Пол Америка, предметот на нивното упорно набљудување (и желба) се занимава со проституција со машки; најинтересен момент е кога во купатилото ќе му падне пешкирот што му стои околу половината.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во Blow job уште со насловот е навестена 30-минутната екстаза на лицето на протагонистот, наводно, индуцирана со фелацио надвор од видното поле.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Му падна на ум дека вечерва ќе биде неговиот ред да ја запали третата светилка на домашната ханукија.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Погледот му падна на расцутено дрво во малиот двор од соседната куќа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
А што е најважно - и сметките ќе бидат расчистени за сѐ што беше досега: и за колибите, и за предавството на Мира и за она фалење од Буза дека е подобро Лагачот да живее в шума или негде далеку и скраја од земјава, зашто еден ден ќе биде ликвидиран, само да му падне в рака.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ги виде сите свои робови и робинки пред себе; ги виде и убавите и млади невести Доста и Дунава Макреви, ја виде и бела Бојана Жиовката, па погледот му падна и на Доста Рожденката, околу која толку години се вртка, но сега кај него немаше ни зрнце милосрдие, ни зрнце мерак, ни зрнце човештилак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тука се сите, — и му ги наброја сите војводи и раководители што беа собрани во колибата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еве, да ти кажам оти на нашево село му падна таа голема чест да ги прими и угости најголемите и први дејци на нашата Организација.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така гледајќи ги, крвнички, тој бараше само едно: да ги најде вистинските бунтовници, иако сега сите му се гледаа кумити и бунтовници, та во својата врела глава си ги претставуваше и децата од две години како пораснале и станале кумити.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Се напи вода, иако не му се пиеше и кога ја накрена лејката, му падна в очи големата плоча над кладенец.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Паларијата му падна наземи. Мајка ја зеде и ја истресе со раката.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Би ги прашал авторите на тие психолошки лајненици како може еден жител на Конго да има позитивни мисли и дали ако мисли позитивно би му паднало прасечко од небо на маса?
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Само дајрето му падна од рацете, се стркала по калдрмата и тажно заѕвеча... лебедова песна - Келнер, трубачот молам.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Манукот, манукот е долу! - чу Веле како извика тивко некој и осети како да му падна нешто на главата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Геро, ти ли си? - Јас, ами кој? Кога му го ослободи рамото за да му ја протресе раката, на Ване му падна цигарата од другата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ни на крај памет не му падна да ја земе предвид можноста за нејзината невиност бидејќи воопшто немаше потреба од такво размислување.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За да ја заведе својата невеста до местото каде што работеле ѕидарите, тој се преправал дека бурмата му паднала таму и, кога таа застанала таму и нејзината сенка паднала врз темелот, ѕидарите бргу ставиле малтер и го размачкале и врз него го ставиле бетонскиот блок, знаејќи во своите срца дека тоа е фатално за нејзиното живо тело, исто како да ја заѕидале жива.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Аето почека до вечерта, па преспа кај Влаинката со надеж дека тоа копиле ќе му падне в раце, но најпосле, помирен со судбината, Аето влезе во својот сега душмански распаран автомобил и многу лут и нерасположен си замина од Брезница, од што на брезничани им олесни и ги натера посериозно да се потсетат на својот мал соселанец Илета Вегов.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Полицаецот сташно мрдна со мустаќите и го повлече за ракав старецот; на овој му паднаа напукнатите очила рамно под тешката стапалка на писарот кој потскокнуваше и мавташе со раце.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
АНЃЕЛЕ: Да може човек сѐ да донесе... Пак за компири кому му паднало на ум!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
На друг му претскажа оти по неколку години ќе му никнат златни пердуви како на паун и тој ќе се чувствува како паун, но дека еден ден пердувите ќе му паднат и оти тој ќе остане како голуждрово пиле.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Прво што му падна на ум беше помислата оти бара некоја книга напишана или не, но која има знак на реткост и мирис на дамнина.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Да го молам, да му паднам на колена. Но, не можев тоа да го сторам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
БАБА АНЧА: Кај Илија за да стане таа работа, треба да се исчисти куќата, бидејќи никој не седи, а тоа можеби некому ќе му падне в очи и...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Влезе еднаш во неговата врата, онаков русокос, извишен, сиот еден ластер, влезе сосема бесшумно и со една попуста желба никому да не му падне в очи, бидејќи имаше една таква ѕвезда, крај која не можеше да се помине, а да не се забележи, бидејќи сите се свртуваа по него, нешто ги принудуваше да се свртат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беа обични, заморни снежни партали, поигруваа долго пред неговиот прозорец, сѐ додека една од нив не сврте неколку пати нагоре-надолу, а потем се шмугна низ скршеното окно и му падна на дланката.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Иш, поганијо погана... Зафрли една нова гламна. Таа му падна на самиот грбник на волкот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој ја трга од устата, но таа му се залепува за прстите како запалено желе од бензин и продолжува да расте по целото негово тело, каде и да му падне макар и една капка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Беше заробен во черепот, запечатен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако му падне напамет наутро, тогаш ќе прошета по дворот, ќе го погледне домаќинството и повторно, на одмор.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Иван Никифорович цел ден лежи на тремот - ако денот не е особено жежок, тогаш со грбот кон сонцето - и не сака никаде да оди.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- А знам, вели Мисајле Ковачот, нему ливадата му падна во нашиот синор, кога клававме межници.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Побеле, ко да го наврна снег, ко да му падна сињак на косата. Така, дури стоеше пред мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Илија велеше: не чини машко да мислее оти може да му падне курето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Костадин Дамески, старешината на Потковицата, отворено го искара, отворено му рече дека зборува детиништини, дека тие работи не се прават така како што ќе му падне на умот нему или на некого нему сличен, туку така како тој, Костадин Дамчески, што поучува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во мускулите, од рамото до лактот, боцкаат тапи иглички и длетото на двапати му падна од раката, која започнува да ја губи својата способност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Идејата првпат му падна на ум, всушност, кога го замисли стаклениот тег за хартија како се огледува на површината од масата на расклопување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му падна на ум дека сѐ уште не ѝ го знае презимето, а ни каде живее.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дури неколку минути подоцна, второто, многу поверојатно објаснување му падна на ум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Претходно со недели се подготвуваше за овој момент и никогаш не му падна на ум дека ќе му биде потребно што и да е друго освен храброст.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека стоеше и посматраше, на Винстон му падна на ум дека старецот, кој мораше да има најмалку осумдесет години, веќе бил средновечен човек во времето на Револуцијата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му падна на ум дека тој човек цел живот игра една улога и дека чувствува оти би било опасно дури и за миг да се откаже од неа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му падна на ум дека таа веројатно никогаш досега не го видела на дневна светлина и на отворено.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во истиот миг му падна на ум дека не знае каква боја се очите на девојката.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му падна на ум дека кожата мора да ѝ е сосем поинаква од онаа што беше некогаш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За кого, му падна ненадејно на ум да се запраша, го пишува тој својот дневник? За иднината, за неродените.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека минуваше покрај телекранот, на О'Брајан како да му падна нешто на ум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сфати, сепак, дека таа воопшто не требаше да му падне на ум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ уште не го беше поставил прашањето што прво му падна на ум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Проловите - му падна ненадејно на ум - беа останале во таа состојба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му падна на ум како чуден факт дека никогаш не беше чул некој член на Партијата да запее сам и спонтано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И пред сѐ му падна в очи големиот прст на Акакиј Акакиевич, мошне познат, со некако извиткан нокот, дебел и тврд, како оклоп на желка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
10. БАРУТ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Баксуз на векот е човекот на когошто, кога ќе му падне камен од срце, ќе му го најдат во бубрегот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ѕвонарот ги отфрли очите, ќе му паднеа како отпуштени петлици, си го протри челото, целата снага сигурно му гореше, мајко моја, тој не веруваше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Другиот се насмеа. Долната вилица ниско му падна.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Боже, боженце, што к'смет му падна на ибн Бајко, та везден да војува со ваква сорта и да ѝ биде мегдан без престан?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не го удрил директно, но добил срцев удар кога му паднал во близина.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Знаци дека тоа ќе го стори, се виделе кога Андро од некое време зафатил да прави јамки од секакви нешта што ќе му паднеле в рака: од јаже, од жица, од повит, од синџир.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Но не беше така. Го одлагаше спиењето и одморот дури не му паднеа клепките.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И не дај боже, некому на ум да му падне да го прекине патот на јагулите, светлина барајќи од брани и хидроцентрали на реката.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
— А бре, како ќе се главиш, бре Крле, главата да му падни да даде господ, вешчерот стар! Кој ќе чуе, ка ќе рече?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И дури тој есапеше колку снопови има и колку десеток ќе му падне, чорбаџиите радосно ги полнеа вреќите и го носеа житото во Колобановиот амбар.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И нему. Види, шо јаребица му паднала на соколот в раце!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Неговото одолжување, небарање пари, неспремање за на пат, му падна в очи на манастирскиот настојател по чифличките работи од Зографскиот манастир и еден ден го запраша Сталета: — Белким сакаш, бре момче, да останеш овде на работа зимава?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Рекламите со градести убавици ќе се провлечат покрај кадровите со илјадници извадени силиконски дојки фрлени на куп, но никому нема да му падне на ум овие кадри да ги доведе во иронична врска.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
- Ќе им судат ли? - Можеби ќе им судат, а можеби без судење ќе ги стрелаат. На Трајче му падна жал.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Неколку капки му паднаа на врелото чело и го освежија. Низ воздухот се ширеше миризба на влага и земја.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Зошто да не ја замоли Јованка да го потсети на некои од поединостите што можеби не му паднале на ум, не ги забележал, или пак му се измолкнале од вниманието додека ја земаше поканата во оној налет на еуфорија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
КРТОВИЦА: Да му фрлиме крв кокошја!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
КУРТА: Ќе му падне кога ќе ме види во право светло!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Бидејќи било многу рано, уште не беа развражале куќните луѓе, само татко му беше излегол во двор, со прво него го видел и од жал што му паднало се расплакал.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Е, море, Јован, командире мој. Ние сме едноселани, а ти ме праќаш таму.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Чизмите, Сотире, коланите, Сотире, брилјантинот, Сотире, јајцето, мајката твоја, е тврдо, а сум ти рекол да биде меко, и на човекот му дошло преку глава и му го попарил скутот со жешка вода небаре котлето му паднало од раце...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ми се крши ко суво стаклено цвеќе во раце, под нозе, на срце во мозокот ми удира ме заклучува ко да сум казнета со катанец, од надвор правам сѐ да ме нема можеби така ќе се спасам ќе фатам џенем некаде усвет, некаде кајшто никој не ме знае и нема да му падне на памет да ме оспорува оти такви работи не им паѓаат на ум на нормални луѓе ама овде сѐ е можно овде ние не сме ние светот е превртен наопаку ние газиме по шилци ако нив ги промашиме ќе нагазиме на мина ако неа ја промашиме ќе се фатиме во стапица ако и стапицата ја промашиме ќе удри гром ако и громот нѐ промаши ќе се изедеме еден со друг.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
- Сезаме, отвори се - ѝ вели на аеродромската врата.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кутрата, сигурно ќе се препоти внатре, олку покриена, не ќе може ни да дише, но што да се прави, тоа беше единственото што на брзина му падна на памет.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Некое време тој, кое од лакомост, а уште повеќе за да ги заплаши селаните, порачуваше да му се носи сѐ што ќе му паднеше наум: пари, волна, сирење, платно, алишта, жито...
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Телеграмата му падна од раце, лицето му помодре; касарната му се сврте, се потпре до ѕидот за да не падне.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во нозете му се виде како врабица и таа споредба што механички му падна на памет во истиот миг му се виде непристојна. Пренепристојна. Просто ја исфрли од главата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Идејата што на Едо писателот му падна на памет при средбата со својот истоименик, не само што му се допаѓаше туку го правеше и нестрплив што поскоро да ја оствари.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ѓорѓија стравуваше од последново и јадеше со голема внимателност, пребледувајќи ако му паднеше малку путер на љубениот чаршаф.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- О! Сега пијав топло чоколадо!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Само ќе подзине и главата ќе му падне меѓу нозе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На Ристо Коларов му падна капата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му падна жал и тргна, ја отвори устата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И насмевката брзо ќе му падне од лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Едно перче коса му паднало на челото ко пискул.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секому по малку, колку да не му падне курето од гледање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)