му (зам.) - пукне (гл.)

Сето тоа го правеа божем за да го фатат убиецот, кој всушност не постоеше, зашто Пената не беше убиен, си умрел сам, му пукнал дувот, а во стварноста тоа им беше начин да ги натераат жителите на Потковицата да влезат во колектив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ко ве виде вас собрани на Алилово, му пукна дувот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ко нѐ виде нас, му пукна лејката, рече некој од дружината на Хаџи Ташку и сите, освен потковичаните, се смееја.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Никој не знаеше да каже одшто му пукнал дувот, но, кажуваа, го нашле на само неколку чекори од кладенецот ничкосан и со главата брцната во браздата што истекувајќи од кладенецот и кршкајќи низ гората, долу, во бавчите, се влива во Голема Вода.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Иако од болката му изби пот на челото, најлошо од сѐ беше стравот дека 'рбетот само што не му пукнал.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во еден миг осети, во градите му пукна нешто, се скина, се разлеа, почна да го дави.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пипиле ронеше солзи над него и го стегаше срцето да не му пукне од жал, од тага.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Потребата за таков вид активности просто му пукна во главата едно рано летно утро.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Навистина главата ќе му пукне.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од пеењето ќе му пукне малата душичка и тој, со капка крв на клунчето, ќе се стркала од лисјето во бујната трева.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Бидејќи лоши многу биле децата, го удриле од земи старецот и беше му пукнала жолчката на часот.
„Силјан Штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Јосиф беше во толкав и таков занес што всушност не знаеше дали Сандра сега му го , спомна копчето или тој, понесен од нејзината плот, сам се сети на копчето и доживеа возбуда поради глетката што ќе му пукне пред очите кога блузата, затегната од надојдените гради, ќе се ширне да му ги открие облиците на онаа нејзина толку помамна и понесувачка белина.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Таа главата, аре, како однатре да му пукна, како некоја бомба и тој мозокот со крвови му се распрсна, му ги покри на Томета не само градите по кошулата и по бечвите, туку и лицето.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И стрико му му донел балон. О, син балон! Уште поубав од жолтиот што му пукна.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Долги години свиреше во бендот на Рамбо Амадеус, а потоа одеднаш, од сосема непознати причини, му пукна филм и замина во Америка.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Како можеше? Како не му пукна срцето кога ја креваше раката...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ја отварам вратата да го пуштам момчето од бакалницата; инаку, ретко станувам од стол.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го надживеав еве има веќе три години.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој умре прв, му пукна еден крвен сад во синусите, се задуши од сопствената крв во сон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Лете столот го изнесувам на верандата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)