Ја следам таа сува гранка како се измачува  од мозолчето на кората  од тврдоста нејна  да го истисне цутот.
               
             
           
            
            
              „Липа“
               од Матеја Матевски 
              (1980)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Ја заклал жена си бидејќи ѝ се посакало и нејзе да биде една од коконите на Иван Степанович.
               
             
           
            
            
              „Жената на белогардеецот“
               од Србо Ивановски 
              (2001)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Подобро ми е да ме бијат, отколку нејзе да ѝ бацувам рака.
               
             
           
            
            
              „Прва љубов“
               од Јован  Стрезовски 
              (1992)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Замислете си, тоа нејзе да ѝ се случи, на  нејзиниот љубен, на нејзиниот сакан, мил, најмил, светол, најсветол лик.
               
             
           
            
            
              „Големата вода“
               од Живко Чинго 
              (1984)